فریادهای سیاسی جبهه پایداری برای منافع اقتصادی است

امیر محبیان٬ تحلیلگر سیاسی محافظه‌کار می‌گوید تردید نکنید پشت فریادهای سیاسی جبهه پایداری منافع اقتصادی وجود دارد٬ این جبهه قابلیت تجزیه به دست‌کم سه گروه را دارا است و محمود احمدی‌نژاد «با هوشمندی» با پایداری بازی می‌کند.

آقای محبیان این اظهارات را روز سه‌شنبه (۳۰ اردیبهشت ماه) در گفتگو با روزنامه اعتماد بیان کرده است.

مهم‌ترین گزاره‌های این گفتگو:

● گروه‌های تندرو با بدن نحیف اجتماعی فریادهای بلندی می‌کشند. این نشانه ضعف منطق و عقل و استدلال‌گریزی آنان است. اگر فریادهای بلند ولی فاقد منطق آن‌ها گوش شنوا پیدا کرد باید فرهنگ سیاسی کشور را مجددا ارزیابی کرد، زیرا غالب شدن تفکر ارتجاعی عقل‌ستیز نشانه بیماری فرهنگ سیاسی خواهد بود.

● امکان تاثیر‌گذاری تندرو‌ها همیشه هست، مهم هوشمندی عقلا و آگاهی اجتماعی است که فضای رشد تندروی را از میان ببرد. دولت هم باید از دادن بهانه به دست تندرو‌ها جلوگیری کند.

● اهداف سیاسی تندرو‌ها پوششی برای اهداف اقتصادی آنهاست، نباید در تله تندرو‌ها افتاد که اهداف سیاسی را عمده می‌کنند. تندرو‌ها با فریادهای سیاسی می‌خواهند برای منافع و اهداف اقتصادی خود فضای امن ایجاد کنند.

● جبهه پایداری مثل هر گروه دیگری نشست و برخاست دارد که اصالتا هیچ اهمیت ویژه‌‌ای ندارد، آنچه که مهم است آثار منفی تحرکات تندروانه آنهاست.

● متاسفانه آن‌ها که نگران تندروی گروه‌های اینچنین هستند معمولا بیش از حد آن‌ها را بازتاب می‌دهند و آن‌ها هم وزنی بیش از واقعیت برای خود قایل می‌شوند.

● راه مقابله با تندرو‌ها آن است که هر چه در فضای سیاسی آشوب می‌کنند رقبای خردمند آرام و دقیق به جای افتادن در تله سیاسی و شعاری آن‌ها، منافع مالی آن‌ها از تندروی را به مردم گوشزد کنند.

"دولت هم باید از دادن بهانه به دست تندرو‌ها جلوگیری کند.● اهداف سیاسی تندرو‌ها پوششی برای اهداف اقتصادی آنهاست، نباید در تله تندرو‌ها افتاد که اهداف سیاسی را عمده می‌کنند"تردید نکنید که پشت هر شعار تند سیاسی برای بعضی‌ها منافع اقتصادی فراوانی نهفته است.

● بزرگ‌ترین مشکل جبهه پایداری نخست آن است که برچسب تندروی برآن‌ها چسبیده و نمی‌توانند از آن خلاص شوند. دوم آنکه میان جلیلی و احمدی‌نژاد در نوسانند ولی فعلا چون مرغ سرکنده به این سو و آن سو می‌پرند ولی در واقع هدف دقیقی نداشته و هدفشان فقط مخالفت است و بس.

● احمدی‌نژاد با هوشمندی با پایداری بازی می‌کند و نهایتا می‌کوشد آن‌ها را مثل کاتالیزور به‌کار گیرد یعنی در فعل و انفعالات هستند ولی در نتیجه نخواهند بود.

● پایداری هم هنوز درگیر خاطرات دوران احمدی‌نژاد است. نزدیکی مشایی و احمدی‌نژاد در ظاهر برای پایداری‌ها کمی غیرقابل تحمل بود، اما به هر حال جایگزینی برای او در برنامه‌هایشان نمی‌بینند.

● {پایداری‌ها} نمی‌توانند او {احمدی‌نژاد} را از پس‌زمینه ذهنی خود پاک کنند و فکر هم می‌کنند که گزینه‌هایشان تا اینجا همچون کامران باقری لنکرانی و سعید جلیلی هم نتوانسته‌اند پتانسیل لازم برای اجماع را از خود نشان دهند.

● پایداری می‌داند اگر لحظه‌ای بایستد اختلافات درونش شعله می‌کشد لذا برای دیده نشدن اختلاف‌ها فقط با فریاد‌های سیاسی می‌دود.

● پایداری اگر لحظه‌ای بایستد حداقل به سه گروه تقسیم می‌شود. به فریادهای پایداری نباید گوش داد، بسیاری از فریاد‌ها از ترس و نگرانی است نه از سر شجاعت.