تشخیص احتمال میزبانی مریخ از حیات از روی خط ساحلی آن

آثار تازه کشف شده از اقیانوس در مریخ نشان می‌دهد که این سیاره ممکن است زمانی میزبان حیات بوده باشد. این داده‌های توپوگرافی جدید، شواهد واضحی از یک خط ساحلی تقریباً ۳.۵ میلیارد ساله را نشان می‌دهند.

به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، بر اساس بیانیه مطبوعاتی دانشگاه ایالتی پن(Penn)، پژوهشگران این دانشگاه در مجموعه‌ای از نقشه‌های توپوگرافی تازه منتشر شده از مریخ، شواهد جدیدی از یک اقیانوس باستانی شمالی در مریخ پیدا کرده‌اند.

این نقشه‌ها می‌توانند نشان دهند که این سیاره زمانی با افزایش سطح دریا مطابق با آب و هوای گرم و مرطوب احتمالاً قابل حیات مواجه بوده است.

هوای گرم و جو غلیظ

بنجامین کاردناس، استادیار علوم زمین در دانشگاه پن و نویسنده اصلی این مطالعه جدید می‌گوید: آنچه بلافاصله به عنوان یکی از مهم‌ترین نکات در اینجا به ذهن متبادر می‌شود این است که وجود اقیانوسی با این اندازه به معنای پتانسیل بالاتری برای میزبانی از حیات است. همچنین در مورد آب و هوای باستانی و تغییرات آن به ما می‌گوید. ما بر اساس این یافته‌ها می‌دانیم که باید دوره‌ای وجود داشته باشد که هوا به اندازه کافی گرم بوده و جو مریخ به اندازه کافی ضخیم بوده که بتواند این مقدار آب مایع را میزبانی کند.

جامعه علمی مدت‌ها است که حدس می‌زند مریخ ممکن است اقیانوسی در نیم‌کره شمالی خود داشته است.

"آثار تازه کشف شده از اقیانوس در مریخ نشان می‌دهد که این سیاره ممکن است زمانی میزبان حیات بوده باشد"این داده‌های توپوگرافی جدید اکنون شواهد واضحی از یک خط ساحلی تقریباً ۳.۵ میلیارد ساله را نشان می‌دهند.

کاردناس می‌گوید: کار جدید و بزرگی که ما در این مطالعه انجام دادیم این بود که درباره مریخ از نظر چینه‌شناسی و سابقه رسوبی آن فکر کنیم. ما در سیاره زمین، تاریخچه آبراه‌ها را با نگاه کردن به رسوباتی که در طول زمان رسوب می‌کنند، ترسیم می‌کنیم. ما آن را چینه‌شناسی می‌نامیم. این ایده که آب رسوب را حمل می‌کند و شما می‌توانید تغییرات روی زمین را با درک نحوه انباشته شدن رسوب اندازه‌گیری کنید. این همان کاری است که ما در این مطالعه انجام داده‌ایم اما این بار آن را برای مریخ انجام دادیم.

چینه‌شناسی(Stratigraphy) شاخه‌ای از دانش زمین‌شناسی است که چگونگی پیدایش، ترتیب توالی، ساختمان، سنگواره‌ها و سنگ‌شناسی، قدمت سنگ‌ها و چینه‌های پوسته زمین را بررسی می‌کند.

این گروه پژوهشی برای اثبات یافته‌های خود از نرم‌افزار توسعه یافته توسط سازمان زمین شناسی ایالات متحده برای نقشه‌برداری از داده‌های ناسا و ارتفاع‌سنج لیزری مدارگرد مریخ استفاده کردند.

به این ترتیب، پژوهشگران توانستند منطقه‌ای را که زمانی اقیانوس بوده است، مشخص کنند. این منطقه در حال حاضر به عنوان Aeolis Dorsa شناخته می‌شود.

یک اقیانوس پویا

کاردناس می‌گوید: سنگ‌های موجود در Aeolis Dorsa اطلاعات شگفت انگیزی در مورد اینکه این اقیانوس چگونه بوده است، به دست می‌دهند. این اقیانوس پویا بوده است. سطح آن به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. سنگ‌ها با سرعت زیادی در امتداد حوضه‌های آن رسوب می‌کردند.

"این داده‌های توپوگرافی جدید، شواهد واضحی از یک خط ساحلی تقریباً ۳.۵ میلیارد ساله را نشان می‌دهند"تغییرات زیادی در اینجا اتفاق افتاده است.

اکنون کاردناس معتقد است که این منطقه می‌تواند شواهدی از حیات در مریخ نیز داشته باشد.

وی می‌گوید: هدف اصلی مأموریت‌های مریخ‌نورد کنجکاوی، جستجوی نشانه‌های حیات است. همیشه به دنبال آب و یافتن آثاری از زندگی قابل سکونت بوده است. این بزرگ‌ترین هدف تاکنون بوده است. این اقیانوس یک توده آبی غول‌پیکر است که احتمالاً حامل مواد مغذی است. اگر در مریخ باستان جزر و مد وجود داشته است، همین جا اتفاق افتاده است و آب به آرامی پیشرفت و پسرفت می‌کرده است.

این دقیقاً همان مکانی است که حیات باستانی مریخی در آن می‌توانسته تکامل یافته باشد.

کاردناس و همکارانش دیگر آبراه‌های باستانی مریخ را نیز نقشه‌برداری و ترسیم کرده‌اند.

کاردناس افزود: چینه‌شناسی که ما در اینجا تفسیر کردیم کاملاً شبیه چینه‌شناسی روی زمین است. درست است که ادعای بزرگی به نظر می‌رسد که بگوییم سوابقی از آبراه‌های بزرگ در مریخ کشف کرده‌ایم، اما در واقعیت، این یک چینه‌شناسی نسبتاً پیش پا افتاده است.

این مطالعه در مجله Geophysical Research: Planets منتشر شده است.

انتهای پیام