زمزمه بدرود با محمود خوشنام

در مراسم یادبود و خاکسپاری پژوهشگر موسیقی، محمود خوشنام دوستان و دوستداران او با وجود محدودیت‌های سنگین زمانه کرونا گردهم آمدند و یادش را گرامی داشتند.

در این مراسم نخست شاپور سلیمی گوینده و دست‌اندرکار تئاتر با سروده‌ای از سعدی یاد ازدست‌رفته را گرامی داشت:

"هر کو شراب فرقت روزی چشیده باشد،

داند که سخت باشد قطع امیدواران".

بهرخ بابایی، برگزارکننده جشنواره سالانه تئاتر ایرانی در شهر کلن در ادامه از پشتیبانی بی‌دریغ محمود خوشنام گفت که "همواره شامل حال انجمن تئاتر ایران می‌شد. هر مشاوره‌ای که می‌خواستیم بی هیچ خستگی انجام می‌داد و هرگز با وجود اختلاف دیدگاه‌های عقیدتی که داشتیم، انگشت اتهام به سوی کسی دراز نمی‌کرد".

محمدعلی بهبودی، کارگردان و هنرپیشه پرکار تئاتر از زندگی پربار زنده یاد خوشنام گفت: "گویی سرنوشت آگاهانه این نام را برای او رقم زده است. سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز".

مریم آخوندی خواننده آوازهای سنتی و سرپرست گروه موسیقی "بانو" در سخنان صمیمی خود از خاطراتش با محمود خوشنام یاد کرد: "نامش را در نقدهای مجله موسیقی دیده بودم و گاه از او درباره کارهای تازه‌ام می‌پرسیدم و خوشحال بودم که اگر از سرچشمه خودمان جدا شده‌ایم، کسی هست که آثار ما را بشنود و نقد کند".

آرزو خوشنام در سخنان گیرا و خودمانی‌اش تربیت پدرش را اثرگذار توصیف کرد: "پدرم بیش از هرچیز با طنز و تلویح و همیشه خیلی کوتاه با ما حرف می‌زد. می‌گفت: "بگو ولی طوری که شنونده خسته نشه". من به خاطر او کارگردان شدم، پیانو یاد گرفتم و خیلی چیزهای دیگر.

"اما ژرف‌ترین تأثیرش بر من این است که فرهنگ در کار و زندگی‌ام نقش اصلی را ایفا می‌کند"اما ژرف‌ترین تأثیرش بر من این است که فرهنگ در کار و زندگی‌ام نقش اصلی را ایفا می‌کند. یادش زنده که این سال‌های آخر می‌گفت، از زندگی خسته نشده بلکه از درد. با این حال هیچگاه ناله‌اش را نشنیدیم و ندیدیم. روزگار کرونا است پدرَ برایت از دور بوسه می‌فرستم".

الهه خوشنام، گزارشگر پرکار فرهنگی که از غم درگذشت همسر، توانست تنها چند کلمه بگوید از ۴۴ سال زندگی پربار گفت: "روی کارت عروسی ما نوشته بود: ما آغاز دو آزادی را جشن می‌گیریم".

احساسات بی‌پرده‌‌اش را تنها در شعرهایش بیان می‌کرد:

دوستان امروز کار دیگری داریم

نازنین ما روزگار دیگری داریم".

سپیده رئیس سادات، خواننده و نوازنده مطرح سه‌تار و پژوهشگر موسیقی به پیروی از سبک نقادانه زنده‌یاد خوشنام، نقش او را در روشنگری در زمینه موسیقی برجسته کرد: "شاید تنها کتاب مفصلی که این آخر درباره موسیقی خوانده‌ام "از نجوای سنت تا غوغای پاپ" آقای دکتر خوشنام باشد که در آن نشانی از تفکیک جنسیتی و سلسله مراتب این سبک نسبت به آن یکی نیست. در اثر ماندگار آقای خوشنام ما بررسی اجراهای علینقی وزیری را در کنار تلاش‌های آقای شجریان برای ساختن سازهای نو می‌خوانیم".

در کنار آرامگاه دکتر خوشنام، دوستداران بیشتری ایستادند و با زمزمه ترانه "سرگشته" یا "تو ای پری کجایی" ساخته همایون خرم و سروده هوشنگ ابتهاج با او بدرود گفتند.

محمود خوشنام که نویسندگی را از همکاری با مجله طنزآمیز "توفیق" آغاز کرده بود، پژوهش، به‌ویژه کندوکاو در زمینه موسیقی را در آلمان ادامه داد و آخرین اثرش "از نجوای سنت" را دو سال پیش از درگذشتش به چاپ رساند.

او در روز ۲۴ اسفند ۱۳۹۹ در ۸۵ سالگی در شهر بن آلمان درگذشت.

یادش گرامی.