اثرات متقابل مخالفان فعال رژیم و مردم غیرمتشکل: یک فرآیند دینامیک، علی شاکری زند - Gooya News
تحریم، یا به واژه‌ی غربی آن، بایکوت، چون در کشوری درباره‌ی انتخابات بکاررود یکی از اشکال دیرینه‌ی نافرمانی مدنی برای ایستادگی در برابر نظام‌های زورگو است، اما البته حتی در مبارزه با دولت هایی که، در نظامی دموکراتیک، سیاست‌هایشان مورد اعتراض شدید بخشهایی از ملت باشد نیز بکارمی رود. در دموکراسی‌های غربی این روش اعتراض گذشته‌ای طولانی دارد؛ اما معمولا به منظور براندازی بکار نرفته است. در ایران نیز این روش بیسابقه نبوده است. در دوران پس از کودتای ۲۸ مرداد، که انتخابات بیش از دوران‌های پیشین فرمایشی شده بود، ملیون نسبت به انتخابات مجلس نوزدهم در سال ۱۳۳۵ اعتراض داشتند و الهیار صالح که در غیاب مصدق برجسته ترین رهبر آنان بود این اعتراض را با تحصن در مقر مجلس شورای ملی اعلام داشت. قدرت حاکم صالح را از مجلس به زندان منتقل کرد اما این تحصن بازتاب بسیار شدیدی یافت.
"در دموکراسی‌های غربی این روش اعتراض گذشته‌ای طولانی دارد؛ اما معمولا به منظور براندازی بکار نرفته است"انتخاباتی که پس از این اعتراضات صورت گرفت به مجلسی منجرشد که به علت بی اعتباری در افکار عمومی شاه آن را منحل کرد. سپس نوبت به انتخابات مجلس بیستم رسید.
اخبار مرتبط
دیگر اخبار این روز
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران
