شکستن سکوت به سبک حاتمی‌کیا - Gooya News

مرید سلیمانی یا خادم سپاه؟

حاتمی‌کیا یکی از مهم‌ترین چهره‌های سینمای ایدئولوژیک جمهوری اسلامی است که هرگاه سعی کرد اندکی از خط‌کشی‌ها فاصله بگیرد، با تشری مختصر یا وعده بودجه‌های بزرگ‌تر به مسیر مطلوب نظام برگشت

علی مصلح - ایندیپندنت فارسی

در حالی که از زمان آغاز خیزش اعتراضی مردم ایران، اغلب چهره‌های فرهنگی و هنری نزدیک به جمهوری اسلامی سکوت کرده‌اند و این سکوت با انتقاد مسئولان و برخی رسانه‌های حکومتی مواجه شده است، ابراهیم حاتمی‌کیا هفته گذشته با حضور در یک برنامه تلویزیونی زبان به ستایش از قاسم سلیمانی و علی خامنه‌ای گشود. او که چند سال پیش خود را فیلمساز «وابسته» خوانده بود، هیچ موضعی درباره اعتراض‌های اخیر نگرفت اما سعی کرد با دفاع از رهبر جمهوری اسلامی نشان دهد هنوز در «جبهه انقلاب» قرار دارد.

این عنوانی است که رسانه‌های اصولگرا طی یک دهه گذشته به هنرمندان وابسته به حکومت داده‌اند، اما طی ۱۱۵ روز اخیر همین رسانه‌ها در چند نوبت از سکوت افراد نزدیک به «جبهه انقلاب» انتقاد کرده‌اند. حتی ابراهیم رئیسی روز ۲۶ آبان گفت برخی «خواص» که در بین آنها روشنفکران را برشمرد، در جریان اعتراض‌ها «مردود» شدند.

سایت اصولگرای تابناک هم اخیر در یادداشتی مدعی شد که «قریب به اتفاق هنرمندان جبهه انقلاب حتی از اظهارنظر یک خطی پرهیز کرده‌اند.» و در ادامه این انتقاد را مطرح کرد که «سکوت عامدانه» این افراد دل اهالی جبهه انقلاب را «خون» کرده است.

به همین دلیل حرف‌های ابراهیم حاتمی‌کیا در برنامه تلویزیونی «ملک سلیمان» اتفاقی قابل توجه بود. به جز توصیف‌های اغراق‌آمیز او درباره قاسم سلیمانی، این کارگردان سینما ویژگی مهم فرمانده سابق سپاه قدس را اتصالش به «آقا» دانست؛ لقبی که طرفداران جمهوری اسلامی برای علی خامنه‌ای به کار می‌برند. چند روز قبل علی لاریجانی هم در این برنامه در ستایش رهبر جمهوری اسلامی گفته بود او طی چند دهه با «دیکتاتوری» مبارزه کرده است.

مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی

حمله به حسن روحانی برای اثبات وفاداری به تندروها

حاتمی‌کیا که به خاطر ساختن فیلم «به وقت شام» درباره جنگ نظامیان وابسته به سپاه پاسداران با «داعش» مورد استقبال حامیان حکومت قرار گرفته بود، فاش کرد در فیلم «بادیگارد» حتی درباره شخصیت حیدر ذبیحی با بازی پرویز پرستویی اصرار داشته که چهره‌پردازی او شبیه به قاسم سلیمانی باشد.

اما آنچه در صحبت‌های حاتمی‌کیا چندان مورد توجه قرار نگرفت، طعنه‌های او به حسن روحانی رئیس جمهور سابق بود.

"حاتمی‌کیا در بخشی از حرف‌های خود در تقدیر از نقش قاسم سلیمانی در جنگ سوریه گفت شرایط او در این جنگ ایده‌آل نبود چون رئیس جمهوری «پای کار» آمده بود که «اصلا قبول نداشت برود در آن کشور»"حاتمی‌کیا در بخشی از حرف‌های خود در تقدیر از نقش قاسم سلیمانی در جنگ سوریه گفت شرایط او در این جنگ ایده‌آل نبود چون رئیس جمهوری «پای کار» آمده بود که «اصلا قبول نداشت برود در آن کشور». او در ادامه به مشکل سلیمانی درباره گرفتن «بودجه» برای حضور نظامی در سوریه اشاره کرد و در توصیف روحانی گفت «طرف» می‌گوید من قبول ندارم.

به این ترتیب او در کنار تندروترین اصولگرایان حاکم بر کشور ایستاده است که قاسم سلیمانی را در مقابل دولت حسن روحانی و رویکرد او در مواردی مانند مذاکرات هسته‌ای و طرفداری از ارتباط بیشتر با آمریکا و کشورهای غربی قرار می‌دادند.

این در حالی ا‌ست که در دوران هشت ساله ریاست جمهوری روحانی بارها از حاتمی‌کیا در جشنواره فیلم فجر تقدیر شد. «چ» محصول سال ۱۳۹۲ در این جشنواره نامزد هشت جایزه شد و پنج جایزه را به دست آورد. دو سال بعد «بادیگارد» در شش رشته نامزد شد و دو جایزه از جمله سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد را برد. در سال ۹۸ «به وقت شام» نامزد هشت جایزه شد و خود حاتمی‌کیا سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی را به دست آورد.

حتی فیلم «خروج» که یکی از ضعیف‌ترین آثار کارنامه او بود، نامزد پنج جایزه از سی و هشتمین دوره جشنواره فجر شد.

حاتمی‌کیا در دوران روحانی از فیلمسازی با بودجه نهادهای وابسته به دولت به سمت فیلمسازی برای سپاه پاسداران و اهداف ایدئولوژیک و استراتژیک این نهاد رفت. «چ» درباره سه روز از زندگی مصطفی چمران هرچند در نخستین سال دولت دوازدهم با بودجه بنیاد سینمایی فارابی ساخته شد، اما بودجه‌اش در دولت محمد احمدی‌نژاد تصویب شده بود و فقط زمان تولیدش به سال ۹۲ موکول شد.

سه فیلم «بادیگارد»، «به وقت شام» و «خروج» را سازمان هنری-رسانه‌ای اوج وابسته به سپاه تولید کرد که در تضاد با سیاست‌های دولت وقت بود. در فیلم اول، مذاکرات هسته‌ای با دیپلمات‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی زیر سوال می‌رفت و منفی‌ترین شخصیت فیلم -با بازی فرهاد قائمیان- نماینده شورای امنیت کشور بود. «به وقت شام» یک پروپاگاندا درباره نقش سپاه در سوریه بود و «خروج» به شکل آشکار تقابل روستا نشینان با دولت وقت را به تصویر می‌کشید.