ناگفته‌هایی از ۴ سال عجیب بوکس/ وقتی دشمنی‌های دوران ناطق به ارث رسید!

حسین ثوری از جمله رئیس فدراسیون‌هایی است که دوره چهار ساله حضوش در بوکس با اتفاق‌های ریز و درشت بسیاری همراه بود.

به گزارش ایسنا، شاید بتوان یکی از پر فراز و نشیب‌ترین فدراسیون‌ها در چهار سال گذشته را فدراسیون بوکس دانست؛ فدراسیونی با رئیسی جوان که به گفته خود به هنگام آمدنش از سیستان و بلوچستان به تهران برای ریاست بر فدراسیون، یک تار موی سفید هم نداشت،‌ اما الان با موهای سفید برای چهار سال‌ آینده سکان هدایت این فدراسیون پر حاشیه را بر عهده گرفته است.

چهار سال گذشته ریاست حسین ثوری بر فدراسیون بوکس را می‌توان به دو دوره دو ساله تقسیم کرد. دو سال اولی که با حواشی بسیار همراه بود و دو سال دومی که با وجود حواشی، با موفقیت‌های قابل توجهی نیز همراه شد که گل سر بد آن‌ها نخستین مدال جهانی تاریخ بوکس ایران بود. در همین راستا برای بررسی چهار سال گذشته بوکس کشور، حسین ثوری با حضور در ایسنا از ناگفته‌های چهار سال اخیر و اتفاقاتی که در این مدت افتاد، سخن به میان آورد.

ایسنا: برای شروع مصاحبه، ابتدا درباره چهار سالی که در بوکس بر شما گذشت صحبت کنید.

* با هدف جلو آمدم و همیشه تاریخ‌سازی کرده‌ام

- واقعا چهار سال یک عمر بود. روزی که من به فدراسیون آمدم در مجمع سال ۹۶، یک تار موی سفید هم روی سر بنده نبود و الان همه موهایم سفید شده‌اند.

"حسین ثوری از جمله رئیس فدراسیون‌هایی است که دوره چهار ساله حضوش در بوکس با اتفاق‌های ریز و درشت بسیاری همراه بود"حدودا ۶ – ۷ ماه بعد از شروع ریاستم بود که دیدم تعدادی موی سفید روی سر بنده هویدا شد، از آن زمان هم تداوم پیدا کرد تا به امروز. اگر خلاصه بگویم که چه گذشت، به من خوش نگذشت. در مجموع فکر می‌کنیم این چهار سال را با سه موضوع اساسی پشت سر گذاشتیم. ابتدا بحران اقتصادی کشور باعث شد شرایط سختی را تجربه کنیم. پول نداشتیم تا مطالبات به حقی که وجود داشت را جواب بدهیم، اما چون پذیرفته بودیم که رئیس فدراسیون شویم، باید پاسخگو می‌بودیم.

موضوع دوم بیماری کرونا بود که مزید بر علت شد تا سختی‌های ما دو چندان شود.

از همه آن‌ها هم مهم‌تر حواشی بود که برای ما ایجاد می‌کردند. باید با هر سه این موضوعات می‌جنگیدیم که زمان و انرژی زیادی را از من گرفت. اما حقیقت این است، از ابتدا که آمدم هدف داشتم و با هدف جلو آمده بودم. در زندگی خودم هیچگاه جایی ورود نکرده‌ام که منشا یک کار ماندگار نباشم و این را با قاظعیت می‌گویم. تک تک کارهای من از گذشته در سیستان و بلوچستان تا الان در فدراسیون بوکس، یک یا دو کار تاریخی انجام داده‌ام.

"دو سال اولی که با حواشی بسیار همراه بود و دو سال دومی که با وجود حواشی، با موفقیت‌های قابل توجهی نیز همراه شد که گل سر بد آن‌ها نخستین مدال جهانی تاریخ بوکس ایران بود"از این بابت خدای خودم را شاکر هستم. هدفگذاری من برای دور جدید ریاست فدراسیون بوکس این است که اقدامات تاریخی خودم را تداوم بدهم و مطمئن هم هستم که اینطور خواهد بود.

* می‌دانستم حاشیه سازی خواهند کرد

برای اینکه نگاه به بوکس را در استان تغییر دهم از دبیر وقت فدراسیون تیمسار صابری نامه‌ای خواستم برای مدیر کل استان که در آن بنویسند بوکس سیستان و بلوچستان کمی پیشرفت کرده است تا بنده از کنار همین نامه مطالبات بوکس استان را بگیرم- من می‌دانستم و خانواده بوکس را می‌شناختم، چون ۱۵ – ۱۶ سال رئیس هیات بودم، قهرمانان ملی و آسیایی را پرورش داده بودم، داوری کرده‌ام و ... . می‌دیدم و خانواده بوکس را می‌فهمیدم و می‌شناختم. با همه شناختم به عرصه ریاست ورود کردم که یک کار جدید در بوکس انجام دهیم، چون مشکلات و سختی‌ها را می‌دیدم.

خصوصا بحث عدم توجه به استعدادهای نقاط مختلف کشور که برای من بسیار اهمیت داشت. من سال ۱۳۷۹ که سرمربی تیم سیستان و بلوچستان بودم، در مسابقات قهرمانی کشور تهران که به میزبانی ورزشگاه ۱۲ هزار نفری برگزار شد، تیمی داشتیم که همه نفراتش شب اول یا دوم حذف شدند. برای اینکه نگاه به بوکس را در استان تغییر دهم از دبیر وقت فدراسیون تیمسار صابری نامه‌ای خواستم برای مدیر کل استان که در آن بنویسند بوکس سیستان و بلوچستان کمی پیشرفت کرده است تا بنده از کنار همین نامه مطالبات بوکس استان را بگیرم.

یکی از ابزارها این بود که نامه را اینگونه بگیرم و به آنجا ببرم. یک سال بعد هم جواب گرفتیم و نخستین مدال تاریخ بوکس سیستان و بلوجستان در مسابقات قهرمانی کشور را به دست آوردیم. بعد از یک سال این موفقیت حاصل شد.

"روزی که من به فدراسیون آمدم در مجمع سال ۹۶، یک تار موی سفید هم روی سر بنده نبود و الان همه موهایم سفید شده‌اند"برای اولین بار در تاریخ بوکس سیستان و بلوچستان، سال ۸۵ تیم ما قهرمان ایران شد. پس از آن اولین مدال طلای آسیایی ورزش سیستان و بلوچستان در قهرمانی آسیا را توسط مسعود ریگی کسب کردیم. اولین میزبانی قهرمانی کشور، اولین تورنمنت بین‌المللی سیستان و بلوچستان و ... همگی کارهای نو و جدید ما بودند که صحه بر حرف بنده دارند که همیشه تاریخسازی کرده‌ام.

ایسنا: درباره وضعیت فدراسیون در ۴ سال گذشته بیشتر توضیح دهید.

* میانگین سنی مدرسین بوکس ۷۰ سال بود

- باور کنید اصلا کار آسانی در فدراسیون بوکس نداشتیم. پیش از ما فدراسیون توسط یک ابر مرد بزرگ به نام حاج احمد ناطق نوری به مدت ۲۹ سال با یک شیوه، فرهنگ، طرز فکر، افراد و روش به خصوص اداره می‌شد.

خارج از آن دایره افراد جدیدی تزریق نشده بودند. به عنوان مثال آقای نهرودی ۲۰ سال سرمربی تیم ملی، مدیر تیم و مشاور بودند. آقای انصاری هم همینطور. وقتی من آمدم باید در حوزه‌های مختلف از مدرسین داوری، مربیگری گرفته تا ... باید تغییر می‌کردند.

"حدودا ۶ – ۷ ماه بعد از شروع ریاستم بود که دیدم تعدادی موی سفید روی سر بنده هویدا شد، از آن زمان هم تداوم پیدا کرد تا به امروز"میانگین سن مدرسین ما بالای ۷۰ سال بود و همه هم با روش‌های قدیمی و حتی قبل انقلاب تدریس می‌کردند. جابجا کردن این افراد و آوردن افراد ۳۰ تا ۴۰ ساله، کار بسیار سختی بود. مقاومت‌های خیلی شدیدی را در بر داشت و باید به جان می‌خریدیم. باید پوسته فدراسیون جوان می‌شد. الان میانگین سنی مدرسین ما ۳۰ تا ۴۰ سال است.

نشستن در جای حاج احمد ناطق نوری و تغییر دادن فرهنگ بوکس حواشی و تبعات زیادی در بر داشت، اما من همه این‌ها را پیش بینی می‌کردم و می‌دانستممن به تجربیات پیشکسوتان احترام قائل هستم، اما احساس کردیم که این عزیزان دیگر توان و انگیزه کاری لازم را ندارند.

بنده معتقدم که خود من هم دانش آموز همین عزیزان بوده‌ام، اما به این نتیجه رسیدم که اگر با این سبک و روش پیش برویم موفقیتی در عرصه جهانی و المپیک بدست نخواهیم آورد. نشستن در جای حاج احمد ناطق نوری و تغییر دادن فرهنگ بوکس حواشی و تبعات زیادی در بر داشت، اما من همه این‌ها را پیش بینی می‌کردم و می‌دانستم. حتی پیش بینی می‌کردم که شاید افکار عمومی بوکس و افکار رسانه‌ای حاکم بر کشور هم شاید بگویند که یک نفر از سیستان و بلوچستان آمده است و نمی‌تواند بوکس را تکان دهد و جانشین خوبی برای ناطق نوری باشد. من جامعه بوکس را می‌شناسم و این مسائل سخت بود. وقتی به مردم و نیروی انسانی یک استان با چشم ترحم نگاه می‌کنند، قطعا سخت بود بنده را قبول کنند و من این موضوع را می‌دانستم.

* دشمنی‌های زمان ناطق به ما به ارث رسید

- انتخابات برگزار شد و ما رئیس فدراسیون شدیم، اما یک معضل دیگر هم بود و آن هم این بود که همه می‌خواستند سرمربی تیم ملی شوند.

"در زندگی خودم هیچگاه جایی ورود نکرده‌ام که منشا یک کار ماندگار نباشم و این را با قاظعیت می‌گویم"همه می‌خواستند کمک کنند اما باید سرمربی می‌شدند. همه می‌گفتند یا من یا بازی خراب که این موضوع خوب نبود. این مشکل در گذشته هم وجود داشت و حاج احمد هم دچار این مشکل شده بود. همه علیه هم کار می‌کردند و رقابت به دشمی تبدیل شده بود که به من ارث رسید. نفرت پراکنی‌ها هم به من رسید و من هم با همان افراد شروع کردم که کار را سخت می‌کرد.

ما اقدام‌های اساسی زیادی صورت دادیم و طبق وعده‌هایی که دادم، تنها چیزی که نشد به آن عمل کنم و آن هم خارج از توان من بود، بوکس بانوان است.

البته بنده در این مورد به تنهایی تصمیم گیرنده نبودم و موضوعات ساختاری دارد که باید ارزیابی و کارشناسی شود. وضعیت اردوها را درست کردیم، وضعیت خوراک بهتر شد، اعزام‌ها منظم صورت گرفت و شاید قبلا می‌ترسیدیم تیم‌های خود را به مسابقات جهانی اعزام کنیم، اما یک مسابقه رسمی در زمان ما از دست نرفت و همیشه اعزام شدیم.

* اسپانسرها را از کمک به بوکس منصرف می‌کنند

ما  سال ۱۳۹۶ بدترین نتیجه تاریخ بوکس ایران را شاهد بودیم که هیچ کجا مدال نگرفتیم و کسی را هم نداشتیم، اما در سال ۱۴۰۰ که ۴ سال از دوره من گذشت بهترین نتیجه تاریخ بوکس ایران رقم خورد.- اعتبارات ما نسبت به چهار سال قبل به صورت خیلی اندکی تغییر کرده است، در واقع ما همان اعتبارات چهار سال قبل را با دلار ۳۰ هزار تومان می‌گیریم، اما اعزام‌ها را منظم داریم چون همه منابع بیرون از فدراسیون جذب شده‌اند. شاید بگویند چرا اسپانسر معرفی نمی‌کنید، اما شاید معرفی نکردنشان درست باشد چون چوبش را خورده‌ام و خیلی‌ها می‌روند تا آن‌ها را از کمک کردن به بوکس منصرف کنند. الان اردوی نوجوانان و جوانان ما همزمان برگزار می‌شود که بیش از دو و نیم میلیارد تومان هزینه برداشته است. صد درصد این منابع از بیرون جذب شده و فدراسیون هزینه نکرده است.

"تک تک کارهای من از گذشته در سیستان و بلوچستان تا الان در فدراسیون بوکس، یک یا دو کار تاریخی انجام داده‌ام"حالا این کار بد یا خوب است را شما بگویید. ما  سال ۱۳۹۶ بدترین نتیجه تاریخ بوکس ایران را شاهد بودیم که هیچ کجا مدال نگرفتیم و کسی را هم نداشتیم، اما در سال ۱۴۰۰ که ۴ سال از دوره من گذشت بهترین نتیجه تاریخ بوکس ایران رقم خورد. جهانی مدال گرفتیم، در رده‌های پایه طلای آسیا گرفتیم و در بزرگسالان پس از ۱۸ سال دو فینالیست آسیا داشتیم و در مجموع همه رده‌های سنی هم ۱۸ مدال گرفتیم.

ایسنا: یکی از اصلی‌ترین مشکلات فدراسیون بوکس چالش مالی بود. این موضوع را چگونه مدیریت کردید؟

* خیرین ورزشی به ما کمک کردند

- شاید اگر بگویم که خیرین ورزشی زیادی به بوکس کمک می‌کنند درست باشد. دوستانی را داریم که در این حوزه عاشق این کار هستند و کمک می‌کنند.

نفراتی مثل برادر عزیزم سیامک صالحی که به دلیل علاقه به بوکس کمک می‌کنند. البته اگر ایشان هستند ابتدا علاقه به بوکس بود و در ادامه بخاطر ارتباط خوبی است که ما با یکدیگر داریم. چون ایشان می‌دیدند که با کمک آن‌ها نتیجه خوبی در بوکس رقم می‌خورد. باور کنید وقتی تیم‌های ما از مسابقات می‌آمدند بدون اینکه چیزی بگویند شماره حساب بچه‌ها را از من می‌گرفتند و به حساب آن‌ها پاداش واریز می‌کردند. در انتها هم می‌گفتند بگویید فدراسیون داده است.

"با همه شناختم به عرصه ریاست ورود کردم که یک کار جدید در بوکس انجام دهیم، چون مشکلات و سختی‌ها را می‌دیدم"ما مثل آقای صالحی دو سه نفر دیگر داریم که کمک حال ما در فدراسیون هستند.

ایسنا: دریافتی فدراسیون بوکس از کمیته و وزارت ورزش چقدر است؟

* در حساب فدراسیون ۳ میلیون تومان داریم

- در حال حاضر کمیته ملی المپیک کامل پول ما را داده، اما وزارت ورزش ۶۰ درصد پرداخت کرده است. کمیته یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون تومان داد و اعتبار ما در وزارت ورزش هم ۳ میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان است که ۶۰ درصد پرداخت کرده است. ما اگر با پول وزارت و کمیته پیش می‌رفتیم همین اردوی نوجوانان را هم کفاف نمی‌داد. همین الان در حساب فدراسیون ۲ – ۳ میلیون پول هست، اما اردوها برگزار می‌شود. می‌گویند آواز دهل از دور خوش است، آقایان مدعی هستند اگر ما بودیم بهتر می‌شد.

پول آماده نیست و اگر موی من سفید شد بخاطر این‌ها است. در خانه دوستان رفته‌ایم تا کمک کنند.

ایسنا: این دوره آخرین ۴ سال حسین ثوری در فدراسیون بوکس است؟

* بوکس برای من فقط دردسر داشت

- اگر می‌خواستم دوباره باشم، احساس می‌کنم مدال المپیک در کارنامه من کم است. قول گرفتن مدال نمی‌دهم، اما اگر مدال المپیک بگیریم ریاست بوکس را می‌بوسم و کنار می‌روم. تا به این لحظه از ریاست بوکس به نفع خودم استفاده نکرده‌ام و تنها برای لذت موفقیت بچه‌ها و علاقه‌ام به بوکس است که کار کرده‌ام. از موفقیت بچه‌ها لذت می‌برم و بهترین لحظه زندگی من است وقتی موفقیتی حاصل می‌شود، همه خستگی از تنم به در می‌رود.

"من سال ۱۳۷۹ که سرمربی تیم سیستان و بلوچستان بودم، در مسابقات قهرمانی کشور تهران که به میزبانی ورزشگاه ۱۲ هزار نفری برگزار شد، تیمی داشتیم که همه نفراتش شب اول یا دوم حذف شدند"کاری و مالی سودی نبرده‌ام، بوکس جز دردسر برای  من چیزی نداشته است.

اگر آن دوره بگویم وزارت ورزش از من حمایت نکرد خلاف گفته‌ام چون من مدیر کل ورزش و جوانان سیستان بلوچستان بودم و دوست داشتند من انتخاب شوم اما چقدر تاثیرگذاشتند، من می‌گویم تنها یک رای خود وزارت بود که به من دادند.به گردش نخبگان اعتقاد دارم و معقتدم مدیریت یعنی رسیدن به همه اهدافی که تعیین می‌کنیم. وقتی حس کردید نمی‌توانید به هدف‌ها برسید، اگر شرف داشته باشید باید خودتان کنار بروید. من الان از کسانی که به صندلی‌های خود چسبیده‌اند انتقاد می‌کنم و شاید بگویند شعار می‌دهد، اما هیچ یک از دوره‌های مدیریتی من بیش از ۶ سال نیست. در ۸ سال اگر کسی کاری بلد باشد انجام می‌دهد، بعد از آن نباید چسبید به میز و صندلی.

ایسنا: حمایت وزارت ورزش از شما در مجمع ۱۳۹۶ صحت داشت؟

* حمایت وزارت تنها یک رای بود

- من قبلا رئیس هیات و مربی بودم. زمانی که رئیس هیات بودم به فکر ریاست نبودم چون اصلا کسی در مخیله‌اش نمی‌گنجید که حاج احمد یک روزی نباشد.

فدراسیون بوکس با حاج احمد معنی پیدا کرده بود. من از سال ۸۱ که رئیس هیات شدم تا ۸۶ میزبانی‌های مختلف می گرفتم و روی این موضوع تمرکز داشتم. هزینه‌ها را هم دوستانم کمک می‌کردند تا تامین منابع کنیم. بنده ۴ سال و ۳ ماه مدیر ستاد دیه بودم و از آن طریق خیرین زیادی را می‌شناختم که به بنده نه نمی‌گفتند. همه رئیس هیات‌ها را در قهرمانی کشورها دعوت می‌کردیم و با آن‌ها آشنا بودم، اما آیا حمایت وزارت ورزش از یک کاندیدا چقدر روی ذهن روسای هیات‌ها تاثیر می‌گذارد که همگی یا اکثرا به او رای بدهند؟ اگر طرف را نشناسند به او رای می‌دهند؟

اگر بگویم وزارت ورزش در آن دوره از من حمایت نکرد هم خلاف واقعیت را گفته‌ام، چون من مدیر کل ورزش و جوانان سیستان بلوچستان بودم و دوست داشتند من انتخاب شوم، اما چقدر تاثیر گذاشت؟ من می‌گویم همان رای خود وزارت ورزش بود که آن را به من دادند.

"یک سال بعد هم جواب گرفتیم و نخستین مدال تاریخ بوکس سیستان و بلوجستان در مسابقات قهرمانی کشور را به دست آوردیم"من ۴ سال مدیر کل بودم و در آن زمان مدیر کل همه استان‌ها بنده را می‌شناختند و با آن‌ها رفیق بودم. در جلسات مختلف باهم بودیم و ماهی یک بار نشست عمومی مدیر کل استان‌ها بود. من از وقتی حاج احمد استعفا داد برنامه‌ریزی کردم تا به فدراسیون برسم و حسین ثوری هم در جمع رای دهندگان به واسطه شناختی که داشتند پسندیده‌تر بود.

ایسنا: در مجمع ۱۴۰۰ شرایط چگونه بود؟

* فقط یک میلیون و نیم هزینه کردم

- در مجمع امسال من حمایت‌های ۴ سال پیش را نداشتم و امسال خیلی منسجم‌تر آمده بودند تا علیه حسین ثوری کار کردند. وزارت ورزش رای نداد و حتی از درون دستگاه ورزش تعدادی افراد که کارشناسان درجه پایین بودند زنگ می‌زدند که اعضا به من رای ندهند. نمی‌دانم آن طرف چه کردند، اما من برای مجمع ۹۶ حدود ۸ – ۹ میلیون تومان هزینه کردم و این دوره یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان هزینه کردم که پول کپی‌ها و ...

شد. هر کسی گفت ثوری به من پول داد یا یک شام دعوت کرد، به هیچ عنوان قبول نمی‌کنم. حتی یک شام هم ندادم تا رای بگیرم.

ایسنا: بوکس پتانسیل زیادی در بحث حواشی دارد و یکی از آن‌ها موضوع انتخابات اردبیل بود. در این مورد هم توضیح دهید.

* همه چیز را تکذب می‌کنم

- همه چیزی که در مجمع اردبیل به نام من زدند را کاملا تکذیب می‌کنم. خود من هم کشاورز زاده‌ام،‌ پس هیچوقت به کشاورزان هموطن اردبیلی توهین نمی‌کنم.

"پس از آن اولین مدال طلای آسیایی ورزش سیستان و بلوچستان در قهرمانی آسیا را توسط مسعود ریگی کسب کردیم"خدا شاهد است که من آنجا فهمیدم اردبیل مهد سیب زمینی ایران است. واقعا چنین چیزی نگفتم که اردبیلی‌ها سیب زمینی خور هستند. واقعا برای من جای تعجب داشت که این حرف را به نامم زدند. خدا را شکر من آنجا تنها یک جمله گفتم و آن هم این بود: "این افراد خانواده بوکس بوده و دردمند هستند، من از همه نفرات حاضر در مجمع عذر می‌خواهم اگر چنین جمله‌ای گفته‌ام، اگر هم توهین کرده‌ام هزار بار این توهین به جد و آباد من برگردد." جالب این است،‌ همان فردی که آن حرف‌ها را به نام من می‌زد این روزها به من زنگ می‌زند تا من رضایت دهم. می‌خواستند رنگ و لعاب سیاسی به این موضوع بدهند اما خوشبختانه کنترل شد.

ایسنا: یکی از موضوعات مهم در دو سال نخست ریاست حسین ثوری قطع همکاری با یار دیرین یعنی علیرضا کلانتری بود.

دلیل این اتفاق را توضیح دهید.

* کلانتری نمی‌تواند شخص دوم باشد

اگر حاج احمد کلید اتاق ریاست را به بنده نمی‌داد، بخاطر این بود که به فدراسیون عادت کرده بودند و من هم دوست نداشتم به این موضوع ورود کنم، اما خب نهایتا ایشان رفتند و بنده هم برای ایشان احترام زیادی قائل هستم.

- آقای کلانتری یکی از قوی‌ترین مدیران کشور است و من این موضوع را با قاطعیت اعلام می‌کنم، اما چند موضوع هست که به نظرم الان دیگر وقت آن است که باید بگویم. آقای کلانتری به تنهایی مدیر است و نمی‌تواند زیر مجموعه کسی باشد. او رای مستقل دارد که در بسیاری از موارد هم درست هستند. آقای کلانتری گاها نمی‌توانست تصمیمات مدیریتی را بپذیرد. یکی از موضوعات این بود.

"پیش از ما فدراسیون توسط یک ابر مرد بزرگ به نام حاج احمد ناطق نوری به مدت ۲۹ سال با یک شیوه، فرهنگ، طرز فکر، افراد و روش به خصوص اداره می‌شد"من به ایشان گفتم که شما هر جا بروید باید خودتان در راس باشید تا موفق شوید. بنده الان هم از آقای کلانتری مشورت می‌گیرم چون انسان خالصی است. به عنوان مشورت گفتم که فرد دوم و سوم نباشد چون خودشان مدیر هستند.

البته یکسری اختلافاتی هم پیدا شده بود. اگر من می‌خواهم دبیر فدراسیون از خانواده بوکس باشد دلیل آن شناخت فرد مد نظر از جامعه بوکس است. برای مثال باید اینگونه بگویم، آیا ثوری توانسته است به صورت ۱۰۰ درصد نگرش ۲۹ ساله حاج احمد ناطق نوری در فدراسیون و بوکس را تغییر دهد؟ جواب قطعا خیر است.

این عدم شناخت از جامعه بوکس باعث می‌شد آقای کلانتری دچار مشکل شوند چون ایشان به قانون بسیار اهمیت می‌دهند و از نظر او قانون باید واو به واو اجرا شود، اما در رشته‌ای مثل بوکس که سال‌ها نگاه خاصی در آن حاکم بوده است، باید کمی هم منعطف بود. این موضوع دلیل دوم جدایی آقای کلانتری بود که تصمیم گرفتیم قطع همکاری شود چون رفته رفته دچار مشکل می‌شدیم.

ایسنا: ابتدای حضورتان در فدراسیون حاج احمد کلید دفتر ریاست را به شما نمی‌دادند که شما هم هیچگاه گلایه نکردید. الان در این مورد صحبت کنید.

* ناطق‌نوری به فدراسیون عادت کرده بود

- اگر حاج احمد کلید اتاق ریاست را به بنده نمی‌داد، بخاطر این بود که به فدراسیون عادت کرده بودند و من هم دوست نداشتم به این موضوع ورود کنم، اما خب نهایتا ایشان رفتند و بنده هم برای ایشان احترام زیادی قائل هستم. در چهار سال گذشته دو بار ایشان را دیدم و بعد از آن دیگر نشد که او را ببینیم چون امکان دیدار نبود.

"میانگین سن مدرسین ما بالای ۷۰ سال بود و همه هم با روش‌های قدیمی و حتی قبل انقلاب تدریس می‌کردند"او همیشه رفتار خوبی با من داشت.

ایسنا: در مجمع گفتید مشکلات بوکس را شناخته‌اید، اصلی‌ترین معضل پیش رو چیست؟

* فکری به حال منابع مالی شود

- مشکل مالی ما خیلی زیاد است چون در سال پیش رو مسابقات زیادی داریم. بنده از الان اعلام می‌کنم که با این روند بودجه ورزش کشور نمی‌توان انتظار زیادی برای موفقیت داشت و فدراسیون‌ها با سیلی صورتشان را سرخ می‌کنند. در مجموع وضعیت اعتباری خوب نیست و باید بهبود یابد.

بدترین لحظه من در چهار سال ریاستم بر فدراسیون بوکس روزی بود که در دفترم نشسته بودم و مامور با حکم جلب عجیبی که برای من صادر کرده بودند بنده را بازداشت کرد. بدون آنکه جرمی مرتکب شده باشم.ایسنا: دلیل قطع همکاری با اکبر احدی چه بود؟ او از حامیان اصلی شما در انتخابات ۱۳۹۶ بود.

* صداقت بیشتری در کار استکی دیدم

- من به توانایی و عملکرد افراد نگاه میکنم. هر آنچه که لازم بود در زمان احدی اتفاق افتاد و من نکته بدی در کار آن‌ها ندیدم، اما روش کار آن‌ها در تیم، منش و رفتار برای من خیلی مهم بود.

همچنین ما چند مسابقه رفتیم نتیجه نگرفتیم و می‌بایستی افراد مختلف را هم مورد ارزیابی قرار می‌دادیم. این جمله را هم بگویم که من صداقت بیشتری در کار آقای استکی دیدم.

ایسنا: وضعیت آن اسپانسر عجیب چه شد؟

- آن فرد به باشگاه استقلال هم رفته بود. هنوز هم چک‌های او در فدراسیون است و ما چک‌های او را اجرا نگذاشتیم. من حس می‌کنم ایشان نه کلاهبردار بود و نه دنبال هدف خاصی بود، به نظرم مشکل روحی داشت. چه کسی فقط چک می‌کشد؟

ایسنا: مشکل اعزام نشدن شه‌بخش به مسابقات جهانی ۲۰۱۹ چه بود؟ او می گفت دلیل عدم اعزامش مشخص نشد.

- ما همه کارها را از سوی فدراسیون انجام داده بودیم و متاسفانه نظام وظیفه اقدام نکرده بود، از طرف ما مشکلی نبود.

"بنده معتقدم که خود من هم دانش آموز همین عزیزان بوده‌ام، اما به این نتیجه رسیدم که اگر با این سبک و روش پیش برویم موفقیتی در عرصه جهانی و المپیک بدست نخواهیم آورد"دانیال عزیز دردانه ما است و من از همه بیشتر ناراحت شدم که به روسیه نرفت.

ایسنا: تکلیف پول‌هایی که از کارتابل باز شده برای بوکس بانوان جمع شد چه شد؟ خیلی‌ها فدراسیون را به سوءاستفاده محکوم می‌کردند.

* پولی نبود که کمر ببندیم

- ما برای همه گواهی صادر کردیم، ضمن اینکه آن پولی هم که جمع شد از هر نفر ۶۰ تا ۷۰ هزار تومان بود که فکر نمی‌کنم برای ۳۱ نفر مبلغ چندانی شود که فدراسیون و ما با آن کمر ببندیم. آن کارتابل برای آن بود که اولین گام را برای بوکس بانوان برداریم. من معتقدم اگر تهدیدها و فرصت‌های بوکس بانوان بررسی شود فرصت‌ها خیلی بیشتر از آسیب‌ها خواهد بود. قطعا می‌دانید که تعداد زیادی از بانوان ما در کشورهای مختلف بدون مجوز رسمی و نظارت درست بازی می‌کنند که سوءاستفاده‌های زیادی هم صورت می‌گیرد، اگر این مسابقات را با مقررات و حجاب اسلامی که در فدراسیون جهانی تایید شده برگزار کنیم نکات منفی نخواهد داشت. ضمن اینکه من معتقدم پتانسیل بانوان در بوکس بسیار بالاتر از مردان است و می‌تواند در بازی‌های آسیای و المپیک کمک حال کاروان ایران باشد.

با این حال فعلا گفته‌اند نمی‌شود بوکس بانوان را راه اندازی کنیم.

ایسنا: اگر بخواهید بهترین و بدترین لحظه خود در چهار سال گذشته را اعلام کنید کدامند؟

- بازداشت شدم و دلیل آن را نمی‌دانستم

- بهترین لحظه من مدال جهانی دانیال بود و بدترین لحظه بازداشت شدنم در فدراسیون بود. سخت‌ترین روز زندگی من بود که اصلا دلیل آن را هم نمی‌دانستیم. گل‌محمدی شیطنت کرده بود. گفته بود ثوری فحاشی کرده است در حالی که اصلا اینطور نبود و در ادبیات من فحاشی نیست. مامور من را برد بدون اینکه به من ابلاغی از دادگاه آمده باشد.

"نشستن در جای حاج احمد ناطق نوری و تغییر دادن فرهنگ بوکس حواشی و تبعات زیادی در بر داشت، اما من همه این‌ها را پیش بینی می‌کردم و می‌دانستم"من در دفتر بودم که به یکباره من را بردند. در جرایم مشهود که امنیت ملی کشور در خطر است بدون رای قاضی می‌توان یک فرد را بازداشت کرد، حکم جلب من را گرفته بود (باخنده). بی هیچ جرم و جنایتی من را بردند (باخنده). از دوران دبستان دوره می‌کردم تا ببینم چه جرمی کرده‌ام. عیسی فقط می‌خواست من را تا پاسگاه برساند و بعد از آن هم رضایت داد.

ایسنا: آرزوی حسین ثوری چیست؟

* مدال المپیک

- ما چند بوکسور خوب داریم که می‌توانند مدال المپیک بگیرند.

آرزوی من کسب این مدال است.

انتهای پیام