نوید کرمانی، نویسندۀ آلمانی ایرانی‌تبار: توافق اتمی فقط به قیمت خون مردم ایران تمام خواهد شد

تبلیغ بازرگانی

نوید کرمانی که علاوه بر چند رمان، پژوهش‌هایی در بارۀ اسلام منتشر کرده است، سیاستمداران اروپایی را از "رئال‌پولیتیک" نهی می‌کند. این اصطلاح که در فرهنگ سیاسی اروپایی بسیار رایج است و در زبان فارسی به عبارت مبهم "سیاست واقعی" ترجمه شده، بیشتر به معنی سیاست مصلحت‌جویانه است. منظور، در حاشیه قرار دادن ملاحظات اخلاقی، پرهیز از جنگ، و کنار آمدن در جهت حفظ صلح و منافع ملی است.

اما کرمانی گوشزد می‌کند که جنگ اوکراین نشانه‌ای روشن از شکست این سیاست مصلحت‌جویانۀ اروپایی و بخصوص آلمانی است: یک جنگ بزرگ و بحران فراگیر انرژی نتیجۀ سالها محافظه‌کاری در برابر روسیه است. به عقیدۀ کرمانی "رئال‌پولیتیک" اروپایی که برای احتراز از درگیری با روسیه اعمال می‌شد، دقیقاً نتیجۀ عکس داد.

به رغم این تجربۀ ناکام، حالا اروپاییان همان نوع سیاست را در قبال یک رژیم زورگوی دیگر (جمهوری اسلامی) دنبال می‌کنند.

اروپاییان بالاخره تکان خوردند

نوید کرمانی می‌نویسد ماه‌ها قبل از مرگ مهسا امینی، وضعیت حقوق بشر در ایران فاجعه‌بار بود. اما اتحادیۀ اروپا در قبال افزایش اعدام‌ها یا بازداشت دو سینماگر مهم ایرانی – جعفر پناهی و محمد رسول‌اف – یا ظلم علیه بهائیان، هیچ واکنش جدی نشان نداد.

حتی شروع اعتراضات زنان علیه حجاب بعد از مرگ مهسا امینی هم چندان واکنشی ایجاد نکرد و امانوئل ماکرون در بی‌تفاوتی نسبی به دیدار ابراهیم رئیسی رفت.

"تبلیغ بازرگانینوید کرمانی که علاوه بر چند رمان، پژوهش‌هایی در بارۀ اسلام منتشر کرده است، سیاستمداران اروپایی را از "رئال‌پولیتیک" نهی می‌کند"اما انتقادها به قدری شدت گرفت که بالاخره محافل سیاسی اروپایی محافظه‌کاری را کنار گذاشتند و به شکلی روشن خشونت رژیم اسلامی را محکوم کردند. با اینحال تحریم‌های اروپایی در حد نمادین باقی ماند و این احتمالاً در تهران چنین تعبیر خواهد شد که بروکسل آنقدرها هم مایل به اعمال فشار بر رژیم نیست.

در واقع برملا شدن کاربرد پهپادهای ایرانی در جنگ اوکراین، یکی از دلایل مهمی بود که فکر اعمال تحریم‌ – از جمله علیه سپاه پاسداران – را نزد اروپاییان جدی‌تر کرد، هرچند که این نوع تحریم نیز فقط زمانی مؤثر خواهد افتاد که کل امپراطوری اقتصادی وابسته به سپاه هدف قرار گیرد.

همچنان در پی توافق اتمی

نوید کرمانی می‌نویسد: سرانجام هشت هفته بعد از شروع اعتراضات بود که صدراعظم آلمان تصمیم گرفت با لحنی قاطعانه از مردم ایران حمایت کند. با اینحال تا این لحظه هیچیک از دولت‌های اروپایی جرأت نکرده که قطب اصلی سیاست اروپا در قبال ایران، یعنی توافق اتمی را زیر سؤال ببرد.

البته زمانی بود که این توافق به نظر عادلانه و منطقی می‌آمد اما با شکست همۀ تلاش‌های اصلاح‌طلبانه و سپس برخاستن جنبش اعتراضی مردم، وضعیت به کلی تغییر کرد. حکومتی که هر روز دستور آتش علیه مردم را صادر می‌کند، هیچگاه نمی‌تواند در خارج از کشور محل اعتماد باشد. به نوشتۀ نوید کرمانی "توافقی که در چنین شرایطی حاصل شود حتی ارزش جوهر امضای آن را نخواهد داشت".

چنین توافقی به قیمت خون معترضان ایرانی حاصل خواهد شد و پولی که از این راه به دست حکومت می‌رسد مستقیماً به جیب دستگاه سرکوب خواهد رفت که بخش بزرگی از اقتصاد کشور را در اختیار دارد. به عبارت دیگر، غرب به حفظ رژیمی کمک خواهد کرد که روز به روز متزلزل‌تر می‌شود.

به عقیدۀ نوید کرمانی، امنیت، ثبات و البته دسترسی امن به منابع انرژی فقط با یک تحول دموکراتیک در ایران ممکن خواهد شد. اما پایان کار سریع رژیم اسلامی قابل تصور نیست. این امکان وجود دارد که دیکتاتورهای تهران و مسکو اگر هیچ راه نجاتی نیابند کشور خود را به سوی غرق بکشند: مسکو با استفاده از بمب اتم و تهران با راه انداختن جنگ داخلی، همان طور که بشار اسد، متحد علی خامنه‌ای در سوریه کرد.

فقط همبستگی

بر خلاف برخی ایرانیان خارج از کشور که خواستار بسته شدن همۀ سفارت‌های خارجی در ایران‌اند، نوید کرمانی معتقد است که باید راه‌های گفتگو را حفظ کرد اما در عین حال با افزایش تحریم‌ها انزوای بین‌المللی تهران را افزایش داد تا روند تزلزل و ترک خوردن رژیم ادامه یابد، تا جایی که یک روند سیاسی در جهت انتقال آرام قدرت میسر گردد. در این مسیر، همبستگی مدنی و اعلام حمایت از اعتراض ایرانیان به هرشکل مهم‌ترین عامل خواهد بود.

در پایان، نوید کرمانی می‌نویسد نباید انتظار داشت که کار همین فردا یا یک ماه یا حتی یک سال دیگر به نتیجه برسد.

"این اصطلاح که در فرهنگ سیاسی اروپایی بسیار رایج است و در زبان فارسی به عبارت مبهم "سیاست واقعی" ترجمه شده، بیشتر به معنی سیاست مصلحت‌جویانه است"اما مبارزۀ مردم ایران حداقل از سال ۲٠٠٩ آغاز شده و زنان و مردان ایرانی نشان داده‌اند که این جنبش را در درازمدت ادامه خواهند داد. درست مثل همان جنبشی که در آفریقای جنوبی بر آپارتاید پیروز شد. در آن زمان نیز "رئال‌پولیتیک" غربی‌ها بالاخره به این نتیجه رسیده بود که بهتر است بر "پیروزی شهامت" امید ببندد.

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

آبونه شوید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید