چرا کشورهای آفریقایی در مورد حقوق بشر از چین حمایت می کنند

چرا کشورهای آفریقایی در مورد حقوق بشر از چین حمایت می‌کنند 

کشورهای آفریقایی در میان کشورهایی نیستند که چین را به خاطر برخوردش با جمعیت عمدتا مسلمان اویغور در منطقه سین‌کیانگ در شمال غرب این کشور، بازخواست می‌کنند.

در واقع برخی از دیپلمات‌های آفریقایی اخیرا با شرکت در اجلاسی در پکن سیاست‌های چین در منطقه را تحسین کرده‌اند.

گفته می‌شود که دست‌کم یک میلیون نفر از اویغورها در سین‌کیانگ در مجموعه گسترده‌ای از اردوگاه‌ها در بازداشت هستند. چین با اتهام‌هایی از جمله کار اجباری، عقیم‌سازی اجباری، شکنجه و نسل‌کشی مواجه است که تمام این ادعاها را انکار می‌کند.

دولت چین از وجود این اردوگاه‌های بازداشت دفاع کرده است، با این ادعا که این‌ها "مراکز بازآموزی" و اشتغال برای مبارزه با تروریسم و افراط‌گرایی مذهبی هستند.

اداما کامپار، سفیر بورکینافاسو در چین، در کنفرانسی که در ماه مارس با عنوان "سین‌کیانگ از نگاه سفیران آفریقا در چین" برگزار شد، گفت: "برخی قدرت‌های غربی که در مورد مسائل به اصطلاح مرتبط با سین‌کیانگ اغراق می‌کنند، در واقع حملات بی‌دلیلی را ضد چین شروع کرده‌اند تا اهداف نهان خود را تامین کنند. "

در این نشست سودان و همچنین کنگو شرکت داشته‌اند که دنیل اواسا، سفیر کنگو، گفته است که از آنچه چین مجموعه‌ای از اقدامات ضدتروریسم در منطقه می‌خواند، حمایت می‌کند. او همچنین از "دستاوردهای بزرگ توسعه سین‌کیانگ در زمینه‌های مختلف در سال‌های اخیر" تقدیر کرده است.

سازمان دیده‌بان حقوق بشر گفته است که این نشست، نمونه‌ای از سکوت آفریقا در مورد یک نگرانی مهم جهانی است.

کارین کانزا نانتولیا، مدیر امور حمایت از آفریقا در دیده‌بان حقوق بشر، در بیانیه‌ای گفته است:‌ "این ممکن است روال عادی دیپلماسی باشد، اما اراده دولت‌های آفریقایی در سکوت در قبال سرکوب حقوق بشر پکن، پیامدهایی در دنیای واقعی دارد. "او اضافه کرده است که "کشورهای آفریقایی اغلب به طور موجه، بی‌تفاوتی کشورهای دیگر را نسبت به مصیبت‌های خودشان تقبیح کرده‌اند و به دنبال همبستگی جهانی با رنج انسانی بوده‌اند.

""در این نشست سودان و همچنین کنگو شرکت داشته‌اند که دنیل اواسا، سفیر کنگو، گفته است که از آنچه چین مجموعه‌ای از اقدامات ضدتروریسم در منطقه می‌خواند، حمایت می‌کند""

تغییر نسلی؟

اما ایژویوم اوتوبو، عضو غیرمقیم موسسه حاکمیت جهانی در بروکسل، می‌گوید که رهبران آفریقایی و چین تفاهم مشترکی مبتنی بر سه حوزه اصلی دارند: حقوق بشر، منافع اقتصادی و عدم مداخله در امور داخلی.

وقتی پای حقوق بشر به میان می‌آید، موضع آفریقا که عمدتا طرفدار چین است، به طور فزاینده‌ای این قاره را در برابر غرب قرار می‌دهد.

در جریان رای‌گیری شورای حقوق بشر سازمان ملل در ژنو در ژوئن ۲۰۲۰، در مورد قانون بحث‌برانگیز امنیت ملی هنگ‌کنگ که مجازات‌های سنگینی را برای فعالان سیاسی وضع کرد و عملا خودمختاری منطقه را پایان داد، ۲۵ کشور آفریقایی، در بزرگترین گروه‌بندی از تمام قاره‌ها، از چین حمایت کردند.

ماه‌ها بعد در اکتبر همان سال، هیچ کدام از کشورهای آفریقایی به کشورهای غربی در تقبیح نقض حقوق بشر چین در سین‌کیانگ، هنگ‌کنگ و تبت نپیوستند.

سازمان دیده‌بان حقوق بشر رهبران آفریقایی را متهم می‌کند که منافع اقتصادی به دست آمده از چین را به دیگر نگرانی‌های جهانی اولویت می‌دهند.

با این حال اریک اورلندر، یکی از بنیانگذاران پروژه چین و آفریقا، می‌گوید که برای سیاست‌گذاران آفریقایی دشمنی نکردن با پکن "اولویت بسیار مهمتری در سیاست خارجی است. "

این بنیانگذار پروژه چین و آفریقا به بی‌بی‌سی گفت:‌ "آنچه که به نظر می‌رسد منتقدان نمی‌فهمند آن است که کشورهای فقیر و در حال توسعه - که خیلی از آنها همچنین بدهی بسیار زیادی به چین دارند و عمده تجارت آنها وابسته به چین است - در موقعیتی نیستند که ضربه ناگهانی حاصل از ناراحت کردن چین را تاب بیاورند. "

عامل مهم دیگر رابطه‌ای به قدمت چند دهه است که در دهه ۷۰ میلادی استحکام یافته است، وقتی که کشورهای آفریقایی نقش حیاتی در کمک به پیوستن دوباره چین به سازمان ملل ایفا کردند؛ در حالی که آمریکا با این موضوع مخالفت می‌کرد.

کلیف مبویا، تحلیل‌گر مسائل چین و آفریقا که مقیم کنیاست، به بی‌بی‌سی گفت: ‌"از آن زمان این رابطه فقط محکم‌تر شده است. "

مبویا می‌گوید: ‌"سی سال است که چین این رسم را جا انداخته که اولین سفر وزیر امور خارجه‌اش در سال نو به آفریقا باشد، و این صرفا یک کار نمادین نیست بلکه نشانه آن است که آنها بر روی یک رابطه بلندمدت سرمایه‌گذاری کرده‌اند و این تاثیر زیادی بر آفریقایی‌ها می‌گذارد. "

با این حال جوانان آفریقایی ممکن است چندان تحت تاثیر قرار نگیرند، چرا که بر اساس یک مطالعه اخیر موسسه افروبارومتر، دیدگاه اکثرا مثبتی نسبت به آمریکا و مدل توسعه آن دارند.

اما نسل قدیمی‌تر و سران دولت‌ها احساس متفاوتی دارند - و تصمیم آنها برای متوسل شدن به چین در سرمایه‌گذاری زیرساخت‌ها به ویژه در ۲۰ سال اخیر - دورنمای قاره آفریقا را با جاده‌های گسترده، پل‌ها، ریل‌های قطار و بندرها متحول کرده است.

همچنین سرمایه‌گذاری چین در زیرساخت‌های اینترنت آفریقا اطمینان داده است که این قاره در اقتصاد دیجیتال مهجور نیست.

به گفته آقای اتوبو، بعضی از این پروژه‌ها بخشی از پروژه چندمیلیاردی چین با عنوان "کمربند و جاده" هستند که ۴۶ کشور آفریقایی قرارداد آن را امضا کرده‌اند.

ایژیوم اتوبو می‌پرسد که "معادل آن از سوی کشورهای غربی کجاست؟" و اضافه می‌کند که یافتن همتایی در ابعاد سرمایه‌گذاری چین دشوار است.

آقای اورلندر می‌گوید که نبود شفافیت در قراردادهای امضا شده برای سرمایه‌گذاری این پروژه‌های عظیم، به این تردیدها دامن زده است که دسیسه‌ای در به دام انداختن قاره آفریقا زیر بار قرض‌هایی وجود دارد که توان بازپرداخت آنها را ندارد. با این حال بی‌اعتبار بودن نظریه "دام بدهی" ثابت شده است.

به احتمال زیاد بخشش بدهی‌ها و دسترسی به واکسن کووید-۱۹، موضوعات اصلی همایش همکاری‌ چین و آفریقا (FOCAC) خواهد بود که یک نشست عالی‌رتبه سه‌سالانه است و دوره بعدی آن در اواخر سال جاری در سنگال برگزار خواهد شد.

دیپلماسی واکسن

پس از همه‌گیری جهانی کرونا، پرچم چین منظره معمول فرودگاه‌های قاره آفریقا شده است که نشان‌‌‌دهنده ورود کمک‌های حیاتی مانند تجهیزات حفاظت شخصی و اخیرا واکسن‌های ساخت چین است.

آنچه که به دیپلماسی واکسن چین معروف شده تا کنون به ۱۳ کشور آفریقایی رسیده است، که یا این واکسن‌ها را خریده‌اند یا به شکل کمک دریافت کرده‌اند.

در مقایسه هیچ حمایت مستقیمی از سوی بریتانیا یا آمریکا، به جز از طریق پروژه جهانی کواکس - که چین هم از آن حمایت می‌کند - وجود ندارد. کواکس تا کنون ۱۸ میلیون دوز واکسن به ۴۱ کشور آفریقایی تحویل داده است.

استفاده از واکسن کووید-۱۹ به عنوان ابزاری برای نفوذ در سراسر جهان، رقابتی جاری در میان قدرت‌های جهانی است.

دومینیک راب، وزیر امور خارجه بریتانیا، در ماه مارس سال جاری از کشورهای در حال توسعه خواست تا منتظر واکسن‌های با "استاندارد طلایی" بمانند به جای آنکه از چین و روسیه واکسن بگیرند.

آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا، که کمتر وضعیت را به عنوان یک مسابقه می‌بیند در میان جمعی از دانشجویان آفریقایی گفته است: ‌"ما از کسی نمی خواهیم که بین آمریکا یا چین انتخاب کند، اما من شما را به پرسیدن سوال‌های سخت می‌کنم، به کاوش زیر سطح، به درخواست شفافیت و به گرفتن تصمیم‌های آگاهانه تشویق می‌‌‌کنم. "

قدرت‌های غربی می‌دانند که از لحاظ وام و زیرساخت‌ها نمی‌توانند با چین رقابت کنند و هیچ اقدام تلافی‌جویانه‌ای برای کشورهایی که کمک‌های چین را دریافت می‌کنند یا بیش از اندازه طرفدار چین هستند، وجود نداشته است. در عوض کشورهای غربی به شعارهایی مانند دعوت به دموکراسی و سرمایه‌گذاری بدون فساد ارجاع می‌دهند.

به همین دلیل، غیرقابل تصور است که در آینده نزدیک هیچ کدام از کشورهای آفریقایی، سران چین را به خاطر رفتارشان با اویغورها به دادگاه بین‌المللی لاهه بکشانند.

""او اضافه کرده است که "کشورهای آفریقایی اغلب به طور موجه، بی‌تفاوتی کشورهای دیگر را نسبت به مصیبت‌های خودشان تقبیح کرده‌اند و به دنبال همبستگی جهانی با رنج انسانی بوده‌اند"همان‌ اتفاقی که در سال ۲۰۱۹ برای آن‌سانگ‌ سوچی وقتی که رهبر میانمار بود افتاد و وزیر سابق دادگستری گامبیا به دلیل برخورد میانمار با اقلیت مسلمان روهینگیا، خانم سوچی را به دادگاه کشاند.

ابوبکر تامادو، وزیر دادگستری وقت گامبیا، مورد حمایت سازمان همکاری اسلامی بود، گروهی متشکل از ۵۷ کشور مسلمان که ۲۷ عضو آن آفریقایی هستند. این اقدام که با تشویق غرب روبرو شده، تاکنون منجر به آن شده است که دیوان بین المللی دادگستری به میانمار دستور دهد اقداماتی برای جلوگیری از نسل کشی انجام دهد.

منبع: دیکنز اولوه - بی بی سی

فیلمها و خبرهای بیشتر در کانال تلگرام پیک ایران