شما نه؛ ما باید عذرخواهی کنیم!

سپهر ستاری: زمانی که شروع به تماشای فوتبال و پیگیری آن می‌کنید، هرگز کسی به شما نمی‌گوید که این ورزش جذاب، گاهی اوقات قلب شما را می‌شکند! اما حقیقت ماجرا این است که در این ورزش، اتفاقات زیادی می‌تواند باعث پر شدن اشک در چشمانتان و ایجاد احساس خفگی ناشی از بغض شود؛ شکست‌های ظالمانه تیم مورد علاقه‌تان در آخرین دقایق، دیدن مصدومیت‌های شدید بازیکنان محبوب‌تان، ناکامی در کسب عناوین قهرمانی و البته تغییر نگرش به «آلوارو موراتا» از یک ماشین‌گلزنیِ تمام عیار به پسرِبچه‌ای سردرگم که مهم‌ترین ضربه پنالتی زندگی‌اش را از دست داده!

اما قطعاً در صدر تمام اتفاقات تلخی که می‌تواند قلب‌تان و قلب‌مان را به درد آورد، رخداد دیگری خودنمایی می‌کند؛ یک قاب پر از پلیدی که بعض‌های خفته در گلو را به گریه‌های بی‌پایان تبدیل کرده است.

چهار روز پس از شکست تیم ملی انگلیس در فینال یورو ۲۰۲۰ مقابل تیم ملی ایتالیا، «جیدن سانچو» و «مارکوس رشفورد»؛ دو ستاره‌ای که ضربات پنالتی‌شان را در تقابل با لاجوردی‌پوشان «سرزمین چکمه» از دست داده بودند؛ به صورت عمومی از مردم کشورشان عذرخواهی کردند.

زمانی که «جیانلوییجی دوناروما» در جدال پایانی، پنالتی‌های انگلیسی‌ها را مهار کرد، تمام طرفداران «سه‌شیر» در عمق سیاهی غرق شدند. حالا فقط یک لحظه، یک لحظه تصور کنید که رشفورد، سانچو و ساکا در آن لحظه با چه احساس غیرقابل توصیفی دست به گریبان بودند! شک نداشته باشید که آن دقایق، ساعت‌ها، روزها و حالا هفته‌ها، برای این سه بازیکن به تلخ‌ترین شکل ممکن گذشته و به بدترین لحظات دوران ورزشی‌شان تا به امروز تبدیل شده است. آنها به چشمِ خود دیدند که «گرت ساوتگیت» طی روزهای پیش از فینال، بارها و بارها با سوالات خبرنگاران در خصوص از دست دادن پنالتی در یورو ۱۹۹۶ در گوشه رینگ قرار گرفت. از این رو تک‌تک‌شان به خوبی می‌دانستند که عدم گل کردن پنالتی حتی با گذشت ۲۵ سال هم از یاد و خاطره مردم این سرزمین پاک نخواهد شد؛ حتی اگر شما موفق‌ترین سرمربی قرن تیم ملی انگلیس باشید! این در حالی‌ست که ساوتگیت در نیمه‌نهایی پنالتی خود را از دست داده بود نه دیدار فینال!

با این وجود این سه بازیکن، به حدی جوان هستند که بتوانند در فرصت‌های پیش رو، کارهایی از خود به جای بگذارند که مردم آنها را با چیزی بیشتر از «یک پنالتی از دست رفته» به یاد بیاورند. رشفورد با شروع «کووید 19» به سرعت به داد دانش‌آموزان و افراد تهی‌دست شتافت و حتی کار به جایی کشید که دولت انگلیس به پاس زحماتش، از او تقدیر و تشکر نمود.

"آنها به چشمِ خود دیدند که «گرت ساوتگیت» طی روزهای پیش از فینال، بارها و بارها با سوالات خبرنگاران در خصوص از دست دادن پنالتی در یورو ۱۹۹۶ در گوشه رینگ قرار گرفت"با این حال حتی مارکوس هم می‌داند که از دست دادن پنالتی در فینال، می‌تواند در عین ناعدالتی، دوران ورزشی یا حتی زندگی‌اش را دستخوش تغییرات اساسی کند.

شما بگویید؛ نکته اصلی و کلیدی در این ماجرا کجا است؟ دوران حرفه‌ای یا زندگی آنها؟ بله؛ ما هم می‌دانیم که هواداران انگلیس همه ناامید و خشمگین هستند اما در عین حال با خبر هستیم که ناراحتی‌شان با گذشت یک هفته کم شده و قطعاً با گذر زمان کمتر هم می‌شود.

نکته‌ای که باعث نگرانی شده اما این است که این بازیکنان جوان، حس کرده‌اند برای این اتفاقات باید از مردم به صورت عمومی عذرخواهی کنند! این گویا یک انتظارِ ناگفته اما واقعی در سراسر جهان است که بازیکنان پس از شکست، خود را مجبور به طلب بخشش از مردم می‌بینند. «کیلیان امباپه» پس از خراب کردن پنالتی و حذف تیم ملی فرانسه مقابل تیم نه‌چندان قدرتمند سوییس نیز در چنین موقعیتی قرار گرفت. «توماس مولر» به خاطر از دست دادن موقعیت تک‌به‌تک مقابل انگلیس، در برابر مردم ابراز تاسف نمود و «سرخیو آگوئرو» برای خراب کردن پنالتیِ «پاننکا» مقابل چلسی در یک بازی نه‌چندان مهم، زیر فشار روانی به ستوه آمد و صدور یک بیانیه با محوریت «عذرخواهی» را تنها راه‌حل کاهش فشارها دید. مثال‌های زیاد دیگری هم در خصوص این موضوع وجود دارد.

عجیب است؛ انگار مردم مالک این فوتبالیست‌ها هستند و آنها باید مقابلشان سجده کنند و خواستار بخشش شوند! البته ممکن است بعضی از این عذرخواهی‌ها صادقانه نباشد و صرفا به پیشنهاد مشاوران روی صحنه برود اما سوال کلیدی همچنان پابرجاست: «چرا هر اشتباهی باید به تعظیم و طلب عفو منتهی شود؟»

نکته عجیب‌تر که باید به صورت جدی مورد تقبیح قرار بگیرد، این است که هر ۳ چهره، در کمال ناباوری از سوی برخی مردم، مورد توهین‌های نژادپرستانه قرار گرفته‌اند. البته این شامل تمام انگلیسی‌ها نمی‌شود و مطمئن هستیم که درصد کمی از جمعیت را تشکیل می‌دهند.

هر فرد عاقلی درک می‌کند که آنها دلیلی برای «طلب بخشش» از مردم ندارند و اگر کسی این موضوع را درک نمی‌کند به طور قطعاً ارزش و لیاقت «معذرت‌خواهی» را ندارد.

البته طبیعی‌ست که آنها چنین احساسی داشته باشند؛ ستاره‌هایی که به خوبی می‌دانند میلیون‌ها نفر انگلیسی، فردای روز فینال، با ناامیدی از خواب بیدار شده و با افکاری غم‌گرفته بر سر کارهای روزانه خود رفته‌اند. با این حال باید به صراحت بگوییم که این سه چهره هیچ دلیلی برای عذرخواهی ندارند؛ به خصوص به ما مردم انگلیس. ما باید از شما عذرخواهی کنیم که این حجم از فشار و انتظار را به شما وارد کردیم که حس می‌کنید باید بابت هر چیزی عذرخواهی کنید.

همه شما به راهتان ادامه خواهید داد و دست به کارهای بزرگی خواهید زد. شما بسیار جوان و بااستعداد هستید و این همان چیزی‌ست که شما را تعریف خواهد کرد، نه از دست دادن آن پنالتی‌ها! اطمینان داشته باشید.

نویسنده: نیک میلر

مترجم: سپهر ستاری

۲۵۸ ۴۱