کمپانی و روزهای سخت دوری از دو و میدانی/ گفتگوی ویژه با الناز، جدیدترین قهرمان ورزش زنان!

به گزارش ورزش سه، الناز کمپانی اولین رکورد خود را در سال ۱۳۹۰ ثبت کرد و در طول سال‌های فعالیت خود در رشته دو و میدانی رکوردها و قهرمانی‌های مختلقی را به جا گذاشت اما چهار سال قبل یک‌باره تصمیم به خداحافظی گرفت و از این رشته کنار رفت اما این خداحافظی موقت بود و او از چند ماه قبل ورزش حرفه‌ای را از سر گرفت.

اما دوری چهار ساله از دو و میدانی هم باعث نشد که میزان آمادگی کمپانی افت کند و او پس از بازگشت به میادین در دومین مرحله از بیست‌ و هفتمین دوره رقابت‌های دو و میدانی قهرمانی باشگاه‌های کشور در ماده ۱۰۰ متر با مانع توانست رکورد قبلی ملی این ماده با حد نصاب ۱۳.۷۰ ثانیه و همچنین رکورد باشگاهی با زمان ۱۳.۷۱ ثانیه را که در اختیار خودش بود، با زمان ۱۳.۶۴ بشکند.

کمپبانی امروز در گفتگویی با خبرنگار ما در خصوص رکوردشکنی خود صحبت کرد و گفت: چهار سال نبودم و از بهمن تمریناتم را آغاز کردم و به گرگان آمدم و ساکن اینجا شدم. تمریناتم را زیر نظر آقای گرگانی شروع کردم و بعد از سه ماه اولین مسابقه‌ام را در اواخر اردیبهشت انجام دادم و رکورد ایران را زدم اما به دلیل اینکه باد مثبت بود، ثبت نشد. سه هفته بعد، مسابقه بعدی برگزار شد و با ۱۳.۷۰ رکورد ایران را زدم.

او ادامه داد: این هدف را داشتم که به مسابقات قهرمانی آسیا در تایلند اعزام شوم اما کمی دیر مسابقه دادم و با توجه به اینکه چهار سال هم دور بودم، فدراسیون فکر نمی‌کرد برگردم و چنین رکوردی را ثبت کنم. از طرفی لیست هم بسته شده بود و باید ارسال می‌شد. پس از آن در مسابقات باشگاهی شرکت کردم که رکورد ۱۴.۱۵ را که دست خودم بود، بعد از چهار سال به ۱۳.۷۱ ارتقا دادم و روز پنجشنبه هم مرحله دوم لیگ بود که رکورد ملی و باشگاهی را (۱۳.۶۴) را زدم.

ورزشکار رکورددار دو و میدانی همچنین عنوان کرد: یک مسابقات آسیایی در پیش داریم که من هر چقدر به فدراسیون قبلی اعلام کردم که دارم تمرین می‌کنم اما اعتماد نکردند و اسم من را ندادند.

"تمریناتم را زیر نظر آقای گرگانی شروع کردم و بعد از سه ماه اولین مسابقه‌ام را در اواخر اردیبهشت انجام دادم و رکورد ایران را زدم اما به دلیل اینکه باد مثبت بود، ثبت نشد"فدراسیون که تغییر کرد و آقای داوری آمد، خیلی تلاش کرد اسم من را به لیست اضافه کنم اما نشد و من به مسابقات آسیایی هم نمی‌رسم.

او درباره دلیل دوری چهار ساله خود توضیح داد: وقتی می‌آیی و مسابقه می‌دهی و رکورد ایران را می‌زنی اما حمایت نمی‌کنند و به مسابقات مهم و بازی‌های آسیایی اعزامت نمی‌کنند، انگیزه‌ای برای ادامه دادن نداری. مدام باید هزینه کنی اما در مقابل حتی تو را به مسابقات نمی‌فرستند که شور و اشتیاق داشته باشی، انگیزه‌ای نمی‌ماند. به همین دلیل به خودم گفتم چرا اینهمه وقت و انرژی‌ بگذارم.

قهرمان دوومیدانی ایران با تاکید بر اینکه برای اثبات خود بازگشته است، افزود: احساس کردم خودم را ثابت نکرده بودم که می‌توانم در آسیا مدال بگیرم؛ بنابراین برگشتم که خودم را ثابت کنم. البته به این فکر نکردم که من را به مسابقات برون مرزی بفرستند و فقط با خودم گفتم باید عدد خوبی را ثبت کنم. برای عشق خودم و خانواده‌ام که این مدت حمایت کردند، برگشتم.

کمپانی در خصوص آمادگی بالای خود پس از چهار سال دوری از رشته‌اش گفت: من تمریناتم را کنار نگذاشته بودم و دو سال قبل هم در اصفهان با یک مربی دیگر استارت زدم اما آنجا نمی‌گذاشتند مربی بالای سرم باشد و مدام در پارک تمرین می‌کردیم.

در آن مقطع هم شرایط بدنی خوبی داشتم اما نتوانستم در مسابقات خوب ظاهر شوم. پس از آن کارم را شروع کردم و در باشگاه و فضاهای باز بدنم را آماد نگه داشتم و بهمن ماه یک استارت قوی زدیم.

او درباره میزان حمایت‌های فدراسیون دو و میدانی توضیح داد: مسابقات را به خاطر فدراسیون قبلی از دست دادم و امیدوارم در مسابقات آسیایی داخل سالن به بعد اسمم را رد کنند و حمایت کنند. در حال حاضر رکوردهایم به چشم فدراسیون آمده و همه تعجب کرده‌اند. آقای داوری به مربی‌ام گفته بود چه کارش کردی؟ موتورش را عوض کردی؟ خیلی تند می‌دود. فعلا فدراسیون به صورت زبانی که امید و انگیزه زیادی داده‌اند و امیدوارم ادامه‌دار باشد.

الناز کمپانی درباره احساسی که بعد از چهار سال دوری پس از رکوردشکنی‌هایش به او دست می‌دهد، گفت: در این چهار سال نه می‌توانستم به ورزش حرفه‌ای برگردم و ادامه بدهم و نه توانستم به زندگی بدون ورزش عادت کنم؛ مدام فکر می‌کردم که نتوانستم چیزی را که هستم، نشان بدهم و باید این کار را می‌کردم و یک رکورد خوب می‌زدم و خداحافظی می‌کردم.

"مدام باید هزینه کنی اما در مقابل حتی تو را به مسابقات نمی‌فرستند که شور و اشتیاق داشته باشی، انگیزه‌ای نمی‌ماند"در واقع نه به زندگی معمولی می‌رسیدم و نه به ورزش حرفه‌ای، اما الان که برگشتم و رکورد می‌زنم به حدی آدرنالین بالا می‌رود که با هیچ چیزی مقایسه نیست و اصلا دلم نمی‌خواهد به روزهایی برگردم که به صورت حرفه‌ای ورزش نمی‌کردم. دوست دارم تافت بزنند و همینطور بماند!

وی در پایان درباره اهداف خود عنوان کرد: هفته بعد یک مسابقه قهرمانی کشوری داریم که بعد از آن چند روز استراحت می‌کنم و از اواخر شهریور دوباره تمرینات را آغاز می‌کنم تا برای سال آینده که بازی‌های آسیایی داخل سالن، قهرمانی آسیا و جهان و المپیک را داریم، تلاش کنم و مسابقه بدهم. امیدوارم بتوانم در این مسیر موفق عمل کنم.