اکثر کارگردان‌ها بازنمایی درستی از زنان در فیلم‌هایشان ارائه نمی‌دهند

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، پرستو علی عسگر نجاد، نویسنده، روزنامه‌نگار و فعال عرصه انیمیشن در نشست تحلیلی با محوریت تاثیر فیلم‌های سینمایی بر بازنمایی هویت زنان که از سوی بسیج دانشجویی دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی بسیج دانشجویی دانشگاه تهران برگزار شد، گفت: یک نگاه بالا به پایینی نسبت به زنان خانه‌دار در تاریخ کشور ما وجود دارد که در سینما نیز تداوم یافته است. بسیاری از زنان خانه‌دار ما احساس می‌کنند تلف شده‌اند و مادری، آنان را از اجتماع عقب انداخته است. چه چیزی این حس را به آنان منتقل می‌کند؟ رسانه.

وی افزود: برای نقطه‌ای که در آن هستیم، سینمای ایران را مقصر می‌دانم. آنچنان سینما به دوگانه زن شاغل و زن خانه‌دار دامن زده است که وقتی گفته می‌شود که مهم‌ترین کار عالم تربیت است، در ذهن ما تشکیک ایجاد می‌شود.

عسگر نجاد با بیان اینکه غالب کارگردان‌ها حتی یک بازنمایی درست و واقعی از زنان در فیلم‌هایشان ارائه نمی‌دهند، تصریح کرد: باید از برخی کارگردان پرسید که مردم در آینه‌ی شما کجا هستند؟ چرا تنها زنان طبقات بالای جامعه را به تصویر می‌کشید؟ مردم عادی تنها در شرایطی به تصویر کشیده شده‌اند که کارگردانان بخواهند بگویند این‌ها بدبخت و مفلوک‌اند.

وی اضافه کرد: سینما هیچ هنگام وضعیت حقیقی را نشان نمی‌دهد چرا که در سر بازنمایی طبقات بسیار بالا و یا طبقات بسیار پایین جامعه گیر افتاده است. از بعد اقتصادی هیچ نماینده‌ی درستی از زنان در سینمای کنونی ایران نیست.

عسگر نجاد بیان کرد: یک نقل قول معروف از چخوف است که می‌گوید اگر در فصل اول گفته‌اید تفنگی بر دیوار آویخته است، در فصل دوم یا سوم تفنگ قطعاً باید شلیک کرده باشد.

"بسیاری از زنان خانه‌دار ما احساس می‌کنند تلف شده‌اند و مادری، آنان را از اجتماع عقب انداخته است"این یعنی هر عنصر و سکانسی باید یک ضرورت و کارکردی داشته باشد و این در حالی است که مادران و بچه‌ها در سینمای ایران هیچ کارکردی ندارند و صرفا به‌عنوان دکور بر روی صحنه می‌آیند. اساسا غالب کارگردانان، زنان و مادران ایرانی را نمی‌شناسند.

وی با بیان اینکه غیر از حوزه‌ی دفاع مقدس، ما در سینمای ایران زن موثر نمی‌بینیم با این اوصاف باید پرسید روی دیگر سکه - زن عادی ایرانی - در سینمای ایران کجاست؟ افزود: زنی را که بلد است عاطفه خرج کند، موثر و با ایمان باشد و فعالیت جمعی داشته باشد، ده سال یکبار در سینمای ایران می‌بینیم.

عسگر نجاد اضافه کرد: اثر سینما در بازنمایی هویت زن، کاملا تخریبی است. وقتی زن ایرانی این بازنمایی را از خودش می‌بیند، به‌آسانی می‌تواند به زنی حسرت‌زده بدل شود. حالا دیگر چقدر می‌توان انتظار داشت که این زن، زنی نقش‌آفرین و موثر باشد؟

وی با اشاره به اینکه اگر از صدا و سیما بپرسیم که زن تراز در آثار تو کجاست، چه جوابی برای ما دارد؟ اظهار کرد: ما باید یک‌جایی از این دوگانه‌ی دروغین زن خانه‌دار و زن شاغل بیرون بزنیم و بدانیم که یک راه سومی نیز می‌تواند باشد.

عسگر نجاد افزود: مادران باید خیلی قوی باشند که بتوانند حریف این حجم موسیقی و فیلمی باشند که در آن نیستند و هیچ نماینده‌ای ندارند. از اکثر فیلم‌سازان بایستی پرسید که کجا مادران را ارزشمند نشان داده‌اید؟ گذشته از این، حتی چه فیلمی را می‌توان از سینمای امروز ایران به زنان و مادران نشان داد که حال آنان را خوب کند؟