برترین پنجره‌های نقل‌وانتقالات تابستانی در تاریخ

به گزارش تابناک به نقل از خبرآنلاین، تصاویر «لیونل مسی»، «سرخیو راموس»، «اشرف حکیمی»، «جیانلوییجی دوناروما» و «جورجینیو واینالدوم» با لباس جدید پاری‌سن‌ژرمن و با توضیح «بهترین پنجره نقل‌وانتقالات تاریخ!» و البته تعداد زیادی اموجی‌های قلب، مشت و بازو! تازه این‌ها پیش از خرید «نونو مندس» از اسپورتینگ در آخرین روز نقل‌وانتقالات بود.

البته تا زمانی که این بازیکنان در کنار هم به میدان نروند، نمی‌توانیم بگوییم که این پنجره برای تیم پاریسی موفقیت‌آمیز بوده یا خیر چرا که ممکن است مسی و «کیلیان امباپه» زوج خوبی را تشکیل ندهند یا واینالدوم برای درک بازی «مارکو وراتی» با مشکلات جدی دست به گریبان شود. با این حال بدون شک پاری‌سن‌ژرمن از نظر جذب بازیکن، یک تابستان شگفت‌انگیز را سپری کرده اما آیا در قیاس با بهترین پنجره‌های نقل‌وانتقالاتی تاریخ، وضعیت میلیونرهای پاریسی همچنان شگفت‌انگیز است؟ اجازه دهید با هم به بررسی برترین پنجره‌های نقل‌وانتقالاتی تاریخ بپردازیم:

یوونتوس ۲۰۰۱ (لیلیان تورام، جیانلوئیجی بوفون، پاول ندود):

فصل نقل‌وانتقالات برای مدیران ورزشی یک کابوس است و تئوری «بهترین بازیکن خود را بفروش و با درآمدش یک تیم بساز» به ندرت جواب می‌دهد. برای درک این موضوع کافی‌ست لیورپول پس از «لوئیس سوارس» و تاتنهام پس از «گرت بیل» را به یاد آورید اما برای یوونتوس این تئوری به بهترین شکل ممکن در سال ۲۰۰۱ انجام شد.

بیانکونری‌ها درآمدی که از فروش «زین‌الدین زیدان» به باشگاه رئال مادرید به دست آوردند را برای خرید «لیلیان تورام» و «جیانلوئیجی بوفون» از پارما هزینه کردند و برای جانشینی زیدان هم به سراغ «پاول ندود» رفتند. این سه نفر روی هم رفته ۱۲۰۰ بازی برای یووه انجام دادند و این تیم در چهار فصل از پنج فصل بعدی، اسکودتو را به آغوش کشید که البته بعدها دو قهرمانی به خاطر «کالچوپولی» از دست رفت. یکی از این ستاره‌ها یعنی بوفون حدود ۲۰ سال به عنوان یکی از بهترین‌های یووه و جهان به ایفای نقش پرداخت و ندود نیز پس از خداحافظی، به عنوان نایب رئیس به تورین برگشت.

بارسلونا ۲۰۱۴ (لوئیس سوارس، ایوان راکیتیچ، مارک آندر تراشتگن):

تابستان ۲۰۱۴ برای بارسلونا دوران تردید بود؛ پس از شکست پروژه «تاتا مارتینو» آنها به سراغ «لوئیس انریکه» رفتند که فقط تجربه مربیگری در رم و سلتاویگو را در کارنامه می‌دید.

"این سه نفر روی هم رفته ۱۲۰۰ بازی برای یووه انجام دادند و این تیم در چهار فصل از پنج فصل بعدی، اسکودتو را به آغوش کشید که البته بعدها دو قهرمانی به خاطر «کالچوپولی» از دست رفت"چهره‌ای که هزینه ۱۵۰ میلیون یورویی برای تقویت تیمِ تحت رهبری‌اش در نقل‌وانتقالات، فشارها به روی او را به شدت افزایش داد. با این حال با گذر زمان اوضاع برای بلوگرانا بسیار خوب پیش رفت. بخش اصلی هزینه تابستانی بارسا برای جذب «لوئیس سوارس»، «ایوان راکیتیچ» و «مارک آندر تراشتگن» انجام شد که با هم، هسته اصلی تیمی را تشکیل دادند که در پایان فصل سه‌گانه را به آغوش کشید. بارسا در آن تابستان به جز این سه بازیکن، «کلودیو براوو»، «ژرمی متیو»، «توماس فرمائلن» و «دوگلاس» را هم به خدمت گرفت که دو نفر اول حسابی به کار انریکه آمدند.

رئال مادرید ۲۰۰۹ (کریستیانو رونالدو، کاکا، کریم بنزما، ژابی آلونسو و آلوارو آربلوآ):

نکته جالب درباره تابستان ۲۰۰۹ این است که «فلورنتینو پرس» سیاستی برخلاف دوره نخست حضورش را به اجرا گذاشت و اینبار تنها ستارگانی را به خدمت گرفت که بتوانند برای مدت طولانی با لباس سفید کهکشانی‌ها در «سانتیاگو برنابئو» به هنرنمایی بپردازند. رئال هنوز هم مثل گذشته مقصدی جذاب برای ستارگانی چون «کیلیان امباپه» است و تلاش او برای جدایی از PSG با وجود شانس بیشتر این تیم در مسابقات مختلف این را اثبات می‌کند.

بخشی از این موضوع به خاطر پروژه کهکشانی‌های دوم پرس است. در سال ۲۰۰۹، کهکشانی‌ها به ستاره‌های دستچین شده‌ای همچون «کریستیانو رونالدو»، «کاکا»، «کریم بنزما»، «ژابی آلونسو» و «آلوارو آربلوآ» دست یافتند که در نوع خود پنجره نقل‌وانتقالاتی بی‌نظیری به حساب می‌آید.

اینترمیلان ۲۰۰۹ (دیگو میلیتو، ساموئل اتوئو، وسلی اسنایدر، لوسیو و گوران پاندف):

معاوضه «ساموئل اتوئو» و «زلاتان ابراهیموویچ» به همراه دریافت ۶۶ میلیون یورو و اتفاقاتی که پس از آن برای دو تیم رخ داد، خود به تنهایی برای قرار گرفتن اینتر در این لیست کافی به نظر می‌رسد و دیگر هیچ نقل‌وانتقالی همانند این را نمی‌توان به یک دزدی تشبیه کرد! هم‌چنین جذب «دیگو میلیتو»، «لوسیو»، «وسلی اسنایدر» و «گوران پاندف»، اینتر را به اولین تیم ایتالیایی تبدیل کرد که موفق به فتح سه‌گانه شده است.

چلسی ۲۰۰۴ (دیدیه دروگبا، ریکاردو کاروالیو، پائولو فریرا، آرین روبن و پیتر چک):

اگر فصل نخست حضور «رومن آبراموویچ» در چلسی را یک فصل بیهوده بنامیم، در ادامه ولخرجی‌های آقای «عابر بانک» را تنها می‌توانید یک تقلید کور از اقدامات «فلورنتینو پرس» قلمداد نمایید. اما در این بین یک فصل به طور حتم از این قاعده مستثنی بود؛ فصل ۲۰۰۴ که ستاره‌هایی همچون «دیدیه دروگبا»، «ریکاردو کاروالیو»، «پائولو فریرا»، «آرین روبن» و «پیتر چک» پا به استمفوردبریج گذاشتند تا زیر نظر «ژوزه مورینیو» به فعالیت بپردازند. تیمی که در ادامه به دو قهرمانی پیاپی در لیگ برتر دست یافتند؛ اتفاقی که آبی‌های لندنی نزدیک به نیم قرن منتظرش بودند.

نویسنده: نیک میلر

مترجم: سپهر ستاری