۱۸ واقعیت کمتر شناخته شده در مورد بمب های اتمی و قدرت ویرانگر آن ها

تاریخ شاهد پتانسیل فرا انسانی بمب اتمی برای نابودی مستقیم و یکباره زمین بوده است . توانایی نابودی کل جهان- انسان ها، گذشته و پیشرفت هایش- صرفاً متعلق به بمب اتم است.  در ادامه این مطلب می‌خواهیم شما را با ۱۸ واقعیت کمتر شناخته شده در مورد بمب‌های اتمی آشنا کنیم که بدون شک وحشت شما را از آن‌ها افزایش خواهد داد.

۱- شهر کوکورا در ژاپن هدف اولیه برای رها سازی بمب‌های اتمی بود که در تاریخ ۹ آگوست ۱۹۴۵ روی شهر ناگاساگی رها شد

کوکورا خوش شانس بود، واقعاً خوش شانس بود. در ۹ آگوست ۱۹۴۵، بمب افکن B-۲۹ به پرواز درآمد و برای نابود کردن شهر کوکورا که زرادخانه همچنان برقرار ارتش ژاپن بود براه افتاد. بعد از رسیدن به مقصد تعیین شده، ابر‌ها مانع از دید شفاف خلبان شده و او مسیرش را کمی به سمت جنوب و شهر ناگاساکی تغییر داد. بر اساس برخی تئوری ها، ژاپنی‌ها عامدانه و با خلق ابر‌هایی انبوه و غلیظ از دود برای گمراه کردن بمب افکن‌های آمریکایی، خلبان این بمب افکن را به اشتباه انداخته بودند.

بیشتربخوانید

• آمریکا چگونه هزاران نفر را با بمب اتمی از بین برد؟ +عکس

۲- در سال ۱۹۶۱، قدرتمندترین بمب هسته‌ای که تاکنون توسط انسان ساخته شده در شبه جزیره سوخوی نوس در روسیه آزمایش شد.

"در ۹ آگوست ۱۹۴۵، بمب افکن B-۲۹ به پرواز درآمد و برای نابود کردن شهر کوکورا که زرادخانه همچنان برقرار ارتش ژاپن بود براه افتاد"این بمب اتمی با نام بمب تزار شناخته شده و موجی که پس از انفجار ایجاد کرد سه بار دور جهان را طی کرد

بمب تزار تنه در عرض ۱۵ هفته ساخته شد. ابر قارچی که پس از انفجار آن شکل گرفت ۱۶۸ برابر بلندتر از ساختمان امپایر استیت بوده و قدرت انفجار آن معادل ۱.۴ درصد قدرت خورشید بود. گرمای ناشی از انفجار بمب تزار می‌توانست باعث سوختگی درجه سه حتی در فاصله ۱۰۰ کیلومتری از انفجار شود. این بمب اتمی چنان قدرتمند بود که باعث شکسته شدن شیشه خانه‌ها در نروژ و فنلاند شد.

۳- تا سال ۲۰۱۳، ۱۰ درصد از برق ایالات متحده از طریق کلاهک‌های هسته‌ای روسیه تولید می‌شد

با پایان جنگ سرد، روسیه و ایالات متحده با هم توافق کردند تا از دست ۵۰۰ تن اورانیوم نظامی خلاص شده و از ان ۷ تریلیون کیلووات انرژی برای ایالات متحده تولید کنند. این برنامه با نام Megatons to Megawatts شناخته شده و از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۱۳ ادامه داشت.

۴- شهر توکیو پایتخت ژاپن تا سه ساعت پس از حمله اتمی به هیروشیما متوجه ماجرا نشد.

اما پیش از بمباران، اعلامیه‌هایی از آسمان بر روی شهر رها شد و به شهروندان گفته شد برای نجات جانشان شهر را تخلیه کنند

در روز‌های پیش از بمباران اتمی هیروشیما، نیروی هوایی ایالات متحده بیش از ۵ میلیون اعلامیه کاغذی حاوی هشدار‌هایی در مورد بمباران بر فراز شهر‌های ژاپن رها کرد. این پیام هر ۱۵ دقیقه یکبار نیز از طریق رادیو توسط یک ایستگاه رادیویی آمریکایی پخش می‌شد. در این پیام چنین آمده بود:

این شهر‌ها حاوی تاسیسات و کارگاه‌ها یا کارخانجات نظامی هستند که کالا‌های نظامی تولید می‌کنند. ما تصمیم گرفته ایم تمامی ابزار‌های جمیع نظامی که برای به درازا کشاندن این جنگ بی فایده استفاده می‌کنند را نابود کنیم. اما متاسفانه بمب‌ها چشم ندارند و به همین خاطر، بنا بر سیاست‌های بشردوستانه آمریکا، نیروی هوایی آمریکا، که نمی‌خواهد به مردم بیگناه صدمه بزند، اکنون به شما هشدار می‌دهد تا این شهر‌هایی که نام بردیم را تخلیه کرده و جانتان را نجات دهید.

"بعد از رسیدن به مقصد تعیین شده، ابر‌ها مانع از دید شفاف خلبان شده و او مسیرش را کمی به سمت جنوب و شهر ناگاساکی تغییر داد"آمریکا با مردم ژاپن نمی‌جنگد بلکه با گروه ارتشی که مردم ژاپن را به بردگی گرفته اند می‌جنگد.

۵- بمب هیدروژنی که که ۱۰۰ برابر قوی‌تر از بمب رها شده بر شهر هیروشیما بود در سال ۱۹۶۲ توسط ایالات متحده در فضا آزمایش شد. این تست هسته‌ای در ارتفاع بالای زمین، استارفیش پرایم نام داشت

وقتی بمب هیدروژنی استارفیش پرایم (Starfish Prime) منفجر شد، باعث خلق پدیده‌ای به نام «آسمان‌های رنگین کمانی» منجر شد. الکترون‌هایی که آزاد شده بودند وارد اتمسفر زمین شده و اتم‌های اکسیژن و نیتروژن را دارای انرژی کردند که در ادامه باعث شد به رنگ‌های متفاوتی بدرخشند. این بمب هیدروژنی چنان قوی بود که به شکل مصنوعی باعث توسعه کمربند‌های ون آلن (تشکیل شده از پروتون‌ها و نوترون‌هایی که توسط میدان‌های مغناطیسی کنار هم نگه داشته می‌شوند) شد که از هاوایی تا نیوزیلند قابل مشاهده بود.

۶- در طی دهه ۱۹۵۰، تست‌های اتمی یک جاذبه توریستی مشهور در لاس وگاس بود. تست‌های هسته‌ای در فاصله ۸۰ کیلومتری از شهر لاس وگاس انجام شده و به همین دلیل شهروندان مهمانی‌های شبانه بمب اتمی می‌گرفتند در حالی که در پس زمینه ابر‌های قارچی ناشی از تست بمب‌های هسته‌ای دیده می‌شد

تست‌های هسته‌ای در لاس وگاس چنان شایع بود که به این شهر به صورت غیررسمی لقب «شهر اتمی» داده شده بود.

این مهمانی‌های موسوم به «مهمانی‌های بمب سپیده دم» زمانی برگزار می‌شد که یک تست اتمی انجام می‌شد. شرکت کنندگان در این مهمانی‌ها نیز نظاره گر این تست‌ها و به طور خاص ابر‌های قارچی شکل گرفته پس از انفجار بودند. نوعی نوشیدنی موسوم به «کوکتل اتمی» نیز در شهر لاس وگاس خلق شده بود و گاهی اوقات نیز بسته‌های خوراکی به نام «بسته‌های نهار اتمی» را با خود به صحرا‌های اطراف شهر می‌بردند.

۷- در دوران جنگ سرد، ایالات متحده قصد داشت یک بمب اتمی روی ماه رها کند تا قدرت نظامی خود را به رخ شوروی بکشد. این پروژه در سال ۱۹۵۸ و توسط نیروی هوایی ایالات متحده با نام A۱۱۹ یا «مطالعه پرواز‌های تحقیقاتی ماه» شکل گرفت

کارل ساگان، فیزیکدان نجومی مشهور در پروژه موسوم به A۱۱۹ مشارکت داشت. لئونارد ریفل، معاون ناسا نیز در مصاحبه‌ای گفته بود که هدف از این پروژه، پرتاب کردن راکتی بود که یک بمب هسته‌ای کوچک را روی سطح ماه منفجر می‌کرد.

"این بمب اتمی با نام بمب تزار شناخته شده و موجی که پس از انفجار ایجاد کرد سه بار دور جهان را طی کردبمب تزار تنه در عرض ۱۵ هفته ساخته شد"این پروژه بعدتر به دلیل گزارش‌هایی که ساگان جزییات آن را در اختیار همکارانش قرار داده بود منتفی شد. دیگر عامل لغو شدن این پروژه، خطری بود که در صورت شکست عملیات، برای زمین ایجاد می‌کرد و باعث آلودن شدن اتمسفر ماه به مواد رادیواکتیو می‌شد.

۸- ایالات متحده حدود ۱۴۱ پوند اورانیوم غنی شده در بمب رها شده روی شهر هیروشیما استفاده کرد که تمام دارایی اورانیوم غنی شده این کشور در آن زمان به شمار می‌رفت. در نهایت تنها ۰.۷ گرم از اورانیوم باعث انفجار شد، زیرا بمب اتمی مذکور قبل از رسیدن به فاز انفجاری تعیین شده منفجر گردید

در واقع انفجار بمب اتمی استفاده شده در هیروشیما توسط اورانیومی به وزن کمتر از یک سنجاق یا یک اسکناس یک دلاری خلق شد. این بمب با اسم رمز Little Boy یمبی با وزن ۱۰،۰۰۰ پوند (۴،۵۰۰ کیلوگرم) بود و ۱۰ فوت (کمی بیش از سه متر) طول داشت. آخرین مراحل سر هم کردن این بمب عمدتاً در هوا و لحظاتی پیش از رها سازی انحام شد، زیرا مقامات آمریکایی بیم از آن داشتند که به افسران آمریکایی صدمه وارد کرده و باعث نابودی پایگاه هوایی شود که بمب افکن حامل بمب از آنجا برخواسته بود.

۹- تست‌های سی تی اسکن بدن شما را در معرض مقداری از تشعشع هسته‌ای قرار می‌دهد که در فاصله یک مایل و نیمی از بمباران اتمی هیروشیما تجربه می‌کردید

دُز تشعشع هسته‌ای یک سی تی اسکن بین ۱ تا ۱۰ میلی سیورت (واحد تشعشع زمینه‌ای سالانه از یک منبع طبیعی) است دیوید جی برنر از مرکز تحقیقات رادیولوژی دانشگاه کلمبیا در نیویورک می‌گوید که هیچ تفاوتی بین تشعشعی که مردم در حین انجام تست اشعه ایکس یا سی تی اسکن کل بدن دریافت می‌کنند با قربانیان انفجار هسته‌ای در شهر هیروشیما وجود ندارد بلکه تنها تفاوت بزرگ این است که بازماندگان بمب اتمی در تمام بدن خود این تشعشع هسته‌ای را دریافت می‌کنندد، اما در تست سی تی اسکن به صورت مستقیم بخشی خاصی از بدن در معرض این تشعشع قرار می‌گیرد.

بازماندگان هیروشیما که چند مایل از محل انفجار بمب فاصله داشتند بین ۵ تا ۱۰۰ میلی سیورت تشعشع دریافت کرده بودند.

۱۰- نیومکزیکو یک موزه بمب اتمی دارد، همان جایی که اولین بمب اتمی در آن تست شده است. این موزه در تمام طول سال تنها ۱۲ ساعت باز است

اسم این موزه Trinity Site است، جایی که اولین بمب اتمی تست شد و بیابان را در دل شب روشن کرد. دیدن کردن از این موزه رایگان است و تنها دو بار در سال و در مجموع ۱۲ ساعت باز است. بار اول در اولین شنبه ماه آوریل است و بار دوم نیز در اولین شنبه از ماه اکتبر و هر بار از ۸ صبح تا ۲ بعدازظهر. هیچ راهنمایی در این موزه وجود نداشته و تنها چند عکس از یک حصار شبکه‌ای فولادی آویزان شده است.

۱۱- قبل از رهاسازی بمب‌های اتمی روی شهر‌های هیروشیما و ناگاساکی، ایالات متحده ۴۹ بمب آزمایشی روی ژاپن رها کرد که باعث مرگ ۴۰۰ نفر و جراحت ۱،۲۰۰ نفر شده بود

از این بمب‌های کوچک با نام «بمب‌های کدوتنبل» (Pumpkin Bombs) یاد می‌شد و روی چند شهر ژاپن به منظور آمادگی برای بمباران اصلی رها شدند.

"ابر قارچی که پس از انفجار آن شکل گرفت ۱۶۸ برابر بلندتر از ساختمان امپایر استیت بوده و قدرت انفجار آن معادل ۱.۴ درصد قدرت خورشید بود"از ۲۰ جولای تا ۱۴ آگوست ۱۹۴۵، دستکم ۳۰ شهر ژاپن با این بمب‌ها هدف قرار گرفتند که تقریبا از ترکیباتی مشابه بمب‌های اتمی ساخته شده بودند که در هیروشیما و ناگاساکی استفاده شدند.

۱۲- یک درخت بونسای ۳۹۰ ساله از بمباران اتمی هیروشیما جان سالم به در برد، واقعیتی که تا سال ۲۰۰۱ ناشناخته باقی مانده بود. این درخت در سال ۱۶۲۶ کاشته شده و اکنون در موزه کشاورزی ملی در شمال شرق واشنگتن قرار دارد

این درخت بونسای به عنوان هدیه‌ای از طرف یک کارشناس برجسته بونسای ژاپنی به نام ماسارو یاماکی در سال ۱۹۷۶ به ایالات متحده هدیه شد. این درخت بونسای شبیه دیگر درختان این گونه گیاهی است، اما یک تفاوت عمده داشت. وقتی نوه‌های یاماکی از موزه محل نگهداری این درخت در سال ۲۰۱۱ دیدن کردند، داستان حیرت انگیز این درخت را با خود آورده بودند. بمبی که هزاران نفر را در شهر هیروشیما به کام مرگ فرستاده بود، هیچ آسیبی به این درخت بونسای وارد نکرده بود، زیرا این درخت پشت یک دیوار کاشته شده بود.

۱۳- بمبی که در ۶ آگوست ۱۹۴۵ روی شهر هیروشیما رها شد Little Boy نام داشت و اورانیوم پایه بود.

بمبی که سه روز بعد در ۹ آگوست روی شهر ناگاساکی رها شد Fat Man نام داشت و در ساخت آن از پلوتونیوم استفاده شده بود. اولی ۵ مایل مربع از شهر هیروشیما را با خاک یکسان کرد و دومی ۲.۶ مایل مربع از شهر ناگاساکی را

هر دو نامی که برای این بمب‌های استفاده شد توسط یکی از دانشجویان رابرت اوپنهایمر (پدر بمب اتمی) به نام رابرت سربر انتخاب شده بود. این نام گذاری بر اساس شیوه طراحی بمب‌ها انتخاب شده بود. Fat Man گرد و فربه بود و از شخصیتی در فیلم شاهین مالت (The Maltese Falcon) الهام گرفته شده و Little Boy نیز نامش را از شخصیتی دیگر در همین فیلم گرفته بود.

۱۴- در سال ۱۹۵۸، دولت ایالات متحده یک بمب هسته‌ای را جایی در سواحل جورجیا در حین حمل و نقل گم کرد. این بمب توسط یک زوج غواص توریست در سال ۲۰۱۶ پیدا شد، حدود ۶۰ سال پس از گم شدن

یک زوج کانادایی که برای تعطیلات به خلیج واساو ساوند در سواحل جورجیا آمده بودن، این سلاح گرما هسته‌ای را پیدا کردند.

"گرمای ناشی از انفجار بمب تزار می‌توانست باعث سوختگی درجه سه حتی در فاصله ۱۰۰ کیلومتری از انفجار شود"جیسون ساتر یکی از غواصان بود که در مورد پیدا کردن این بمب اتمی گفته است: «وقتی کمی آن را از زیر خاک خارج کردم، متوجه شدم که بسیار بزرگ‌تر است و روی کنار آن چیزی نوشته شده بود. وقتی دیدم که نوشته این یک بمب هسته‌ای Mk-۱۵ است به شدت وحشت زده شدم». آن‌ها به سرعت با ۹۱۱ تماس گرفته و بعد از پیدا شدن محل قرار داشتن این بمب اتمی ۳.۹ مگاتنی و غیرفعال کردنش، مشخص شد که در شرایط بسیار خوبی قرار دارد هر چند خنثی کردن آن ساعت‌ها طول کشید.

۱۵- قرار بود شهر کیوتو یکی از شهر‌هایی باشد که دومین بمب اتمی روی آن رها می‌شود، بمبی که در نهایت به شهر هیروشیما فرستاده شد، اما هنری استیمسون وزیر جنگ وقت ایالات متحده خواستار تغییر این شهر شد، زیرا او و همسرش ماه عسلشان را در کیوتو گذرانده بودند

پیش از اینکه ژاپن شهر کوکورا را با ابری از دود از دید خلبان بمب افکن حامل بمب اتمی ایالات متحده مخفی کند، ناگاساکی حتی در فهرست شهر‌هایی که قرار بود بمباران اتمی شود نیز قرار نداشت. استیمسون مدعی بود که شهر کیوتو شهری با اهمیت فرهنگی فراوان است و باید از فهرست شهر‌هایی که قرار بود هدف قرار گیرند خارج شود. او چنان با ایده بمباران کردن شهر کیوتو مخالف بود که شخصاً نزد رییس جمهور وقت هری ترومن رفت و از او درخواست حذف کردن این شهر از فهرست شهر‌های احتمالی هدف کرد.

در نهایت تصمیم گیری شده و شهر کوکورا به عنوان هدف اصلی تعیین گردید. همکاران استیمسون بر این باور بودند که توجیه او برای بمباران نکردن شهر کیوتو بسیار غیرمنطقی و بی ربط بوده، زیرا دلیل او کاملاً شخصی بود. بر اساس اسناد تاریخی، استیمسون علاقه زیادی به فرهنگ ژاپن داشته و در دهه ۱۹۲۰ بار‌ها به کیوتو سفر کرده و حتی ماه عسلش را نیز در این شهر گذرانده بود.

۱۶- مردی به نام تسوتومی یاماگوچی از هر دو انفجار هسته‌ای هیروشیما و ناگاساکی جان سالم به در برد. بعد از فرار از بمباران هیروشیما، او به زادگاهش ناگاساکی گریخت که سه روز بعد مورد هدف بمب اتمی دیگری قرار گرفت

همراه با یاماگوچی، دو کارگر او به نام‌های آکیرا ایواناگو و کونیوشی ساتو نیز از هر دو بمب جان سالم به در بردند. حدود ۱۶۵ نفر از این انفجار جان سالم به در بردند، از جمله یک سازنده کایت که تنها نیم مایل با محل اصابت بمب اتمی فرود آمده بر شهر ناگاساکی فاصله داشت.

"این برنامه با نام Megatons to Megawatts شناخته شده و از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۱۳ ادامه داشت.۴- شهر توکیو پایتخت ژاپن تا سه ساعت پس از حمله اتمی به هیروشیما متوجه ماجرا نشد"دولت ژاپن یاماگوچی را با عنوان «نیجیو هیباکوشو» می‌شناسد که به معنای «مرد دو بار بمباران شده» است و در سال ۲۰۰۹ و یک سال پیش از مرگش در سن ۹۲ سالگی این عنوان را به او بخشید.

۱۷- بمب افکن Boeing B-۲۹ Superfortress که بمب اتمی رها شده در هیروشیما را حمل می‌کرد Enola Gay نام نهاده شده بود و تنها سه نفر از ۱۲ خدمه آن در مورد ماهیت واقعی عملیات خبر داشتند. همچنین به تعداد خدمه قرص‌های سیانور در هواپیما تعبیه شده بود تا در صورت ناموفق بودن عملیات، به زندگی خود پایان دهند.

این ۱۲ قرص سیانور در کابین خلبان نگهداری شده و تنها در صورتی مورد استفاده قرار می‌گرفتند که عملیات ناموفق می‌بود. ژنرال پل تیبتس که فرمانده عملیات بود اسم رمز این هواپیما را به احترام مادرش «اینولا گی» نام گذشت. او در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۰۵ در این باره گفت:

قرار بود کاری احساسی باشد. همه ما احساسات داریم، اما ما باید این احساسات را کنار می‌گذاشتیم.

می‌دانستیم که از راست و چپ انسان‌ها را خواهد کشت، اما تنها انگیزه پیش برنده من این بود که بهترین کاری که در توانم بود را انجام دهد تا در سریع‌ترین زمان ممکن به کشتار‌ها پایان دهم.

۱۸- در سال ۱۹۶۴، ژاپن سازه یادبود شعله صلح را به یاد قربانیان بمب‌های اتمی هیروشیما و ناگاساکی برپا کرد. این شعله تا به امروز روشن است و زمانی که تمام سلاح‌های هسته‌ای در جهان نابود شوند و کره زمین دیگر تهدید سلاح‌های هسته‌ای را حس نکند، خاموش خوهد شد.

این سازه یادبود در پارک یادبود صلح شهر هیروشیما بنا شده و توسط تانگه کنزو، استفاد وقت دانشگاه توکیو طراحی شده است و به نماد شناخته شده فعالیت‌های ضد سلاح‌های هسته‌ای تبدیل شده است. این ستون به شکل دو مچ فشرده شده به هم در حالی که کف دست‌ها رو به آسمان است طراحی شده که نشان دهنده دعا برای جهانی صلح آمیز است. روی پایه این سازه پیامی به این مضمون نوشته شده است: «بیایید این آتش را روشن نگه داریم تا زمانی که سلاح‌های هسته‌ای از تمام زمین محو شوند».

منبع: روزیاتو

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی