مخوف‌ ترین زندان‌ های تاریخ

ایالت اوهایو که به نام منسفیلد نیز شناخته می‌شود، یک زندان تاریخی است که در منسفیلد اوهایو در ایالات متحده واقع شده است. این ساختمان بین سال‌های ۱۸۸۶ و ۱۹۱۰ ساخته شد و تا سال ۱۹۹۰، زمانی که حکم دادگاه فدرال ایالات متحده دستور تعطیلی آن را صادر کرد، همچنان فعال بود. ندامتگاه ایالت اوهایو در ابتدا برای افرادی که برای اولین بار مرتکب جرم می‌شدند در نظر گرفته شده بود. این مکان در واقع دارالتادیب یا مرکز بازپروری محسوب می‌شد و قرار بود که مجرمان زندانی را به تولد دوباره و یک زندگی معنوی دور از گناه هدایت کند. اما این ندامتگاه خیلی سریع تبدیل به زندانی برای بدترین مجرمان تبدیل شد.

"ایالت اوهایو که به نام منسفیلد نیز شناخته می‌شود، یک زندان تاریخی است که در منسفیلد اوهایو در ایالات متحده واقع شده است"این ندامتگاه در سال ۱۹۹۰ میلادی بسته شد جنایتکارانی که این سیستم جزایی آمریکا را تجربه کرده بودند آن را یک زندان «وحشیانه»، «غیرانسانی»، «شرم‌انگیز» و «نامناسب برای سکونت انسان» توصیف می‌کنند.

جزیره شیطان در گویان فرانسه شاید وحشیانه ترین، ترسناک‌ترین و وحشتناک‌ترین مستعمره کیفری در تاریخ زندان‌ها بود. در «پاپیون» هنری شارییر معروف شد و به دستور دولت امپراتور ناپلئون سوم در سال ۱۸۵۲ در ایل د سالوت، جزایر سه گانه، ساخته شد. این جزیره در قرون نوزده و بیست به عنوان یک زندان مورد استفاده قرار داشت و محلی برای نگهداری زندانیان سیاسی تبعید شده بود و به دلیل برخورد‌های خشن نگهبانان با زندانیان، به جزیره شیطان مشهور شد. از جمله معروف‌ترین افراد زندانی شده در این زندان می‌توان به آلفرد دریفوس افسر ستاد توپخانه در ارتش فرانسه که به خیانت به کشورش محکوم شده بود، اشاره کرد. حدود ۸۰۰۰۰ نفر از بدترین جنایتکاران فرانسه به جزیره شیطان فرستاده شدند و بسیاری از آن‌ها در طول مدتی که در زندان بودند بر اثر بیماری، گرسنگی و وحشیگری مطلق درگذشتند.

کسانی که موفق به اتمام دوران محکومیت خود شدند، همچنان از فرانسه تبعید و مجبور شدند تا پایان عمر در جزیره بمانند. این زندان از سال ۱۹۵۳ میلادی برای همیشه تعطیل شد. ساختمان‌های زندان در جزایر دیگر به موزه تبدیل شده اند و سالانه هزاران گردشگر را به خود جذب می‌کنند.

زندان شتو دیف یک قلعه جزیره‌ای قرن شانزدهمی بود که به زندان بدنام تبدیل شد و در یک جزیره کوچک سه هکتاری در خلیج مارسی ساخته شد. از آن به عنوان آلکاتراز فرانسه یاد شده است. این قلعه که در سال ۱۵۲۴ به دستور پادشاه فرانسیس اول ساخته شد، به دلیل موقعیت مکانی و جریان‌های سریع که حتی قوی‌ترین شناگران را قادر به فرار نمی‌کرد، به زندانی غیرقابل گریز تبدیل شد.

"این ساختمان بین سال‌های ۱۸۸۶ و ۱۹۱۰ ساخته شد و تا سال ۱۹۹۰، زمانی که حکم دادگاه فدرال ایالات متحده دستور تعطیلی آن را صادر کرد، همچنان فعال بود"این زندان برای ۲۹ سال مقر جنایتکاران حرفه‌ای و مشهور از جمله آل کاپون، رابرت فرانکلین استرود (که به پرنده باز آلکاتراز معروف بود) و آلوین کارپیس (با سابقه‌ترین زندانی آلکاتراز) بود. زندان شتو دیف با انتشار کتاب «کنت مونت کریستو» الکساندر دوما در سال ۱۸۴۴ به یکی از مشهورترین زندان‌های جهان تبدیل شد، جایی که قهرمان او سال‌ها به اشتباه در زندان بود.

زندان آلکاتراز از آگوست ۱۹۳۴ تا مارس ۱۹۶۳ به عنوان یک زندان فدرال با امنیت بالا عمل می‌کرد. این زندان زمانی محل زندگی برخی از بدنام‌ترین جنایتکاران آمریکا از جمله آل کاپون و آلوین کارپیس بود. امروزه آلکاتراز یک موزه عمومی و یکی از محبوب‌ترین جاذبه‌های گردشگری سانفرانسیسکو است که سالانه بیش از یک میلیون بازدید کننده را به خود جذب می‌کند. این تور یک سفر جذاب و گاه وحشتناک را در تاریخ آلکاتراز از جمله سلول آل کاپون و یک تور صوتی که توسط زندانیان سابق، نگهبانان و کارکنان روایت می‌شود و شامل داستان‌هایی از فرار، شورش و بازمانده افراد انفرادی است، ارائه می‌کند

 

زندان هوالو هانوی ویتنام بین سال‌های ۱۸۸۶ و ۱۹۰۱ در مرکز شهر هانوی توسط فرانسوی‌ها ساخته شد - که به عنوان "کوره آتشین" ترجمه شده است - مکانی با وحشیگری‌های غیرقابل درک بود.

در این محل زندانیان سیاسی نگهداری می‌شدند زندانیان با یک پا غل و زنجیر شده بودند و قادر به راه رفتن یا حتی ایستادن نبودند. بسیاری از آن‌ها در سلول‌های انفرادی کوچک، مرطوب، تاریک و کثیف نگهداری می‌شدند و مورد آزار جسمی و روحی خودسرانه از جمله شکنجه و محرومیت از حقوق اولیه انسانی قرار می‌گرفتند. در طول جنگ ویتنام با نام مستعار "هیلتون هانوی"، حدود ۶۰۰ اسیر جنگی ایالات متحده بین اوت ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۳ در هالو نگهداری می‌شدند. جان مک کین، نامزد آینده ریاست جمهوری این زندان را تجربه کرد. به غیر از بخش کوچک جنوبی، زندان در اواسط دهه ۱۹۹۰ تخریب شد و امروزه موزه عمدتاً بر دوران استعمار فرانسه در زندان متمرکز است.

"ندامتگاه ایالت اوهایو در ابتدا برای افرادی که برای اولین بار مرتکب جرم می‌شدند در نظر گرفته شده بود"از این موزه زندان به عنوان «بازآفرینی بی بند و باری فقر» یاد شده است.

موزه نسل‌کشی تیول اسلنگ در پنوم‌پن، پایتخت کامبوج است. این مکان که پیشتر یک دبیرستان با پنج ساختمان مجزا بود در دوران رژیم خمر‌های سرخ، به زندانی مخوف به نام «اس-۲۱» تغییر کاربری یافت. بیش از ۱۴ هزار زندانی سیاسی که رژیم خمر‌های سرخ از آن‌ها با عنوان «دشمن خلق» یاد می‌کرد اعدام شدند. این مجموعه با سیم خاردار برقی محصور شده بود، اتاق‌ها به سلول‌های کوچک زندان و اتاق‌های شکنجه وحشیانه‌ترین ماهیت را داشتند. بین سال ۱۹۷۵ تا سقوط نهایی خمر‌های سرخ پل پوت در سال ۱۹۷۹، تخمین زده می‌شود که حداقل ۱۷ هزار مرد، زن و کودک در زندان تیول اسلنگ زندانی، شکنجه و کشته شدند.

این زندان در سال ۱۹۸۰ پس از آزادسازی زندانی توسط ویتنامی‌های مهاجم که به عنوان «نمایش تاریک‌ترین جنبه روح انسان» توصیف شده است، به موزه تبدیل شد.

قلعه المینا در سال ۱۴۸۲ توسط پرتغالی‌ها به عنوان یک شهرک تجاری در ساحل طلای سابق غنا امروزی ساخته شد و قدیمی‌ترین ساختمان اروپایی در جنوب صحرای بزرگ آفریقا باقی مانده است. هدف اولیه آن ارائه پناهگاه امن برای کشتی‌های تجاری که بین اروپا و آفریقا عبور می‌کردند و همچنین حفاظت از ذخایر عظیم طلای ساحل طلایی بود، اما در سال ۱۶۳۷ همه چیز تغییر کرد. تجارت برده هلندی آغاز شد و اروپایی‌ها هم کالا‌ها و هم نیروی انسانی را با برزیلی‌ها و کارائیب معامله کردند. تخمین زده می‌شود که بیش از ۳۰ هزار مرد و زن آفریقایی از قلعه المینا عبور کردند و هرگز به خانه بازنگشتند. آن‌ها از وحشتناک ترین، تحقیرآمیزترین و فاسدترین شرایطی که قابل تصور بود رنج می‌بردند.

"این مکان در واقع دارالتادیب یا مرکز بازپروری محسوب می‌شد و قرار بود که مجرمان زندانی را به تولد دوباره و یک زندگی معنوی دور از گناه هدایت کند"تا ۱۵۰۰ مرد و زن در یک زمان قبل از عبور از درب بدون بازگشت در شرایط تنگ در غل و زنجیر نگه داشته می‌شدند. سپس آن‌ها را سوار کشتی‌هایی کردند که عازم برزیل، کارائیب و دیگر مستعمرات پرتغال و همچنین آمریکای شمالی و جنوبی بودند. این قلعه در سال ۱۹۷۲ در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.

زندان قدیمی ملبورن در سال ۱۸۴۵ افتتاح شد و در طول ۷۹ سال فعالیت خود، بیشتر خطرناک‌ترین جنایتکاران استرالیا از در‌های آن عبور کردند. ند کلی خلافکار معروف استرالیایی- در نوامبر ۱۸۸۰ به قتل محکوم شد و در زندان ملبورن اعدام شد. دیگر زندانیان شامل قاتل سریالی فردریک بیلی دیمینگ و گانگستر شرور تاکیز بودند.

امروزه موزه بینش شگفت انگیزی را در مورد سیستم کیفری زندان قدیمی ملبورن ارائه می‌دهد و بازدیدکنندگان می‌توانند سلول‌های پر از نامه ها، یادگاری ها، وسایل شخصی و نقاب‌های وحشتناک مرگ مردان و زنان محکوم را مشاهده کنند.

جزیره روبن، در سواحل کیپ تاون در آفریقای جنوبی، زندانی بود که بیشتر به دلیل بازداشت زندانیان سیاسی در دوران آپارتاید آفریقای جنوبی شناخته شده بود. در این محل رویسای جمهور سابق آفریقای جنوبی، یاکوب زوما و نلسون ماندلا زندانی بودند. جزیره روبن مسلماً نمادین‌ترین، خاطره‌انگیزترین و مهم‌ترین مکان تاریخی آفریقای جنوبی است.

برج لندن اگرچه به عنوان اقامتگاه پادشاهان انگلیس استفاده می‌شد، اما برای زندانی کردن، شکنجه و اعدام افرادی که تهدیدی جدی بودند نیز استفاده می‌شد. امنیت در این زندان به حدی بود که شخصیت‌های تاریخی مشهور -آن بولین شهبانوی هنری هشتم که به اتهام خیانت به همسر در برج لندن گردن زده شد و سر توماس مور نویسنده و حقوق دان دوره رنسانس در آن زندانی شدند. این زندان ویژه پادشاهان اسکاتلند و دوک‌های فرانسوی برای دزدان عادی و سیاستمداران بود.

"در «پاپیون» هنری شارییر معروف شد و به دستور دولت امپراتور ناپلئون سوم در سال ۱۸۵۲ در ایل د سالوت، جزایر سه گانه، ساخته شد"قدمت این برج به دهه ۱۰۷۰ برمی‌گردد و در ابتدا به عنوان یک دژ مورد استفاده برای محافظت از انگلستان در برابر نیرو‌های فاتح طراحی شد. برج لندن یکی از محبوب‌ترین و مسلط‌ترین جاذبه‌های گردشگری لندن بود.