۹ باور غلط درباره وایکینگ ها که باعث شده به اشتباه آن ها را وحشی و گستاخ تصور کنیم

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،صحنه های فیلم ها و سریال ها برای مدتی طولانی در ذهن ما می ماند. به علاوه اگر شخصیتی تاریخی بر پرده سینما یا صفحه ی تلویزیون ظاهر شود، بینندگان فکر می کنند که آن شخص در واقعیت همین شکلی بوده است. برای نمونه، به لطف وجود سینما، خیلی افراد تصور می کنند وایکینگ ها مردمی وحشی بودند که حمام نمی کردند و موهایشان را می بافتند. ما در این گزارش می خواهیم نگاهی بیاندازیم به ۹ باور غلط درباره وایکینگ ها و تفاوت شان با آن چه در حقیقت وجود داشته است.

۱- آن ها کلاهخودهایی شاخدار بر سر می کردند

اولین تصویری که از وایکینگ ها با کلاهخود دیده شده، در افسانه ی فریتیوف در سال ۱۸۲۵ منتشر شده است. در حقیقت جنگجویان اسکاندیناوی به ندرت کلاهخود بر سر می گذاشتند.

"به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،صحنه های فیلم ها و سریال ها برای مدتی طولانی در ذهن ما می ماند"به طور معمول آن ها بدون کلاه روزگار سپری می کردند و اگر هم زمانی کلاه می پوشیدند، کلاهی ساده از جنس چرم و یا کلاهی فلزی با محافظ صورت بوده است.

آن ها از شاخ هم استفاده می کردند ولی با کاربردی متفاوت. آن ها از شاخ برای نوشیدن حین جشن ها و دمیدن در آن به عنوان نوعی علامت استفاده می کردند.

۲- آن ها ژولیده بودند و به خودشان نمی رسیدند

باستان شناسان اقلام بهداشتی مختلفی همچون موچین، شانه، گوش پاک‌کن، خلال دندان و… که توسط وایکینگ ها استفاده می شده پیدا کرده اند. جان والینگفورد، وقایع نگار انگلیسی وایکینگ ها را دل‌رباهای آراسته توصیف می کند. وی می نویسد این مردان سرسخت هر روز موهای خود را شانه می کردند، هر شنبه حمام می کردند و به طور مرتب لباس هایشان را عوض می کردند. ریش وایکینگ ها اندازه های متفاوتی داشت اما همیشه تمیز بود.

آن ها همچنین لباس های روشن تزئین شده دوست داشتند.

قرمز و آبی از رنگ های مورد علاقه شان بوده. همچنین، وایکینگ ها علاقه ی خاصی به پارچه هایی نظیر ابریشم داشتند.

۳- مویشان بافته‌شده بوده

مردها معمولاً موی چتری بلند و پشت موی کوتاه داشتند. در حقیقت آن ها دنباله‌رو مُد هم بوده اند. مثلاً از آن جایی که در شمال اروپا مردهای موبور به شدت جذاب تلقی می شدند، وایکینگ های تیره‌مو، موها و (در برخی نواحی) ریش هایشان را توسط آب قلیایی سفید می کردند.

۴- مردها قدبلند و مردانه بودند

در آن دوران تغذیه وضع خیلی خوبی نداشت، به همین دلیل بچه ها دیرتر از امروزه روز رشد می کردند و مردم به طور کلی قدبلند نبودند. متوسط قد مردان ۱۷۰ سانتی متر و متوسط قد زنان ۱۵۸ سانتی متر بود.

"به علاوه اگر شخصیتی تاریخی بر پرده سینما یا صفحه ی تلویزیون ظاهر شود، بینندگان فکر می کنند که آن شخص در واقعیت همین شکلی بوده است"فعالیت های جسمانی بدن مردم را مردانه می کرد اما شدت کار برای مفاصل مشکل به وجود می آورد.

صورت مردان و زنان خیلی شبیه بود. چهره ی مردان کمی زنانه و چهره ی زنان اندکی مردانه بود. به همین خاطر است که گاهی تشخیص جنسیت وایکینگ ها از بقایایشان برای باستان شناسان دشوار است.

همچنین، مردان هم درست مثل زن ها از سُرمه استفاده می کردند. نه تنها سرمه زیبا تلقی می شد، بلکه چشم ها را در برابر اشعه های خورشید که از برف منعکس می شد محافظت می کرد.

۵- هر فرد اهل اسکاندیناوی یک وایکینگ بوده

معمولا افراد جوانی که در جستجوی ثروت و ماجراجویی می رفتند، وایکینگ می شدند. به همین خاطر وایکینگ ها قلمرو مرکزی نداشتند و تنها در اسکاندیناوی نبودند.

باستان شناسان رد آن ها را در سراسر جهان پیدا کرده اند.

۶- آن ها سوار قایق هایی با سر اژدها می شدند

تنها مدرک دال بر این موضوع دیوارنگاره ای در مسجد ایا صوفیه ی استانبول است که یک گروه قایق با سر اژدها را به تصویر کشیده است. شواهد باستان شناسی در این خصوص مبهم است. تنها کشتی ای که احتمالاً سر اژدها داشته در دانمارک پیدا شده است. سر کشتی به خوبی در گذر زمان حفظ نشده اما یال اژدها که از فرهای آهنی ساخته شده به جا مانده است.

۷- آن ها تنها ساکنان در اسکاندیناوی قرون وسطی بودند

در اسکاندیناوی سامی ها نیز سکونت داشتند. آن ها مردمی نیمه چادرنشین بودند که در نروژ، سوئد، فنلاند و بخش هایی از روسیه زندگی می کردند.

۸- آن ها فقط دزد و غارتگر بودند

وایکینگ ها حقیقتاً یورش های وحشیانه ای به مردمان دیگر داشته اند.

"برای نمونه، به لطف وجود سینما، خیلی افراد تصور می کنند وایکینگ ها مردمی وحشی بودند که حمام نمی کردند و موهایشان را می بافتند"یکی از مشهورترین این موارد هنگامی بود که به راهبان جزیره ی لیندیسفارن در شمال انگلستان هجوم بردند، کتابخانه شان را نابود کردند و تمام گنجینه هایشان را به غارت بردند.

با این حال بیشتر سفرهایشان تجاری بوده است. همچنین باستان شناسان نشانه هایی از مردم اسکاندیناوی در امریکای شمالی پیدا کرده اند. لیف اریکسونِ ملوان احتمالا اولین اروپایی است که پا به قاره امریکا گذاشته است. این قضیه این باور را به ما می قبولاند که قاره امریکا در قرن ۱۱ میلادی، خیلی پیش از کریستف کلمب کشف شده بوده.

۹- آن ها هرگز در یک مکان نمی ماندند

در نیمه دوم قرن ۲۰، خانه ها، لباس ها، جواهرات و سایر لوازم متعلق به وایکینگ ها که خوب حفظ شده بودند در حین حفاری های باستان شناسان در شهر یورک انگلیس کشف شدند. از آن زمان به بعد دانشمندان نظرشان را در مورد این مردم عوض کرد و آن ها را به عنوان افرادی اهل خانواده محسوب می کنند.

منبع:روزیاتو

انتهای پیام/