زندگی‌نامه حضرت زینب کبری (سلام الله علیها)

زندگی نامه حضرت زینب کبری (س) در پنجم جمادی الأولی سال پنجم (یا ششم) هجری قمری در مدینه منوره متولد شد و ۱۵ رجب سال ۶۲ هجری در شام، چشم از جهان فرو بست.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

السَّلامُ عَلیکِ یا أُمُّ المَصائِبِ یا زَینَب وَ رَحمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ ... السَّلامُ عَلی مَن تَهَیَّجَ قَلبُها لِلحُسَینِ الْمَظْلُومِ الْعُرْیـانِ، الْمَطْرُوحِ عَلَی الثَّری،

سلام بر ام المصائب (مادر مصیبتها) زینب کبری ... سلام بر بانویی که دلش از جای کنده شد برای حسین مظلوم که با تنی برهنه بر خاک افتاده،

وَ قـالَتْ بِصَوْت حَزین: بِاَبی مَنْ نَفْسی لَهُ الْفِداءُ، بِاَبِی الْمَهْمُومُ حَتّی قَضی بِاَبِی الْعَطْشـانُ حَتّی مَضی، بِاَبی مَنْ شَیْبَتُهُ

و (در آن حال) با صدایی غمگین گفت: پدرم به فدای کسی که جانم به قربانش، پدرم به قربان آن که با دلی پر اندوه از دنیا رفت، پدرم فدای کسی که لب تشنه شهید شد. پدرم به قربان کسی از محاسنش

تَقْطُرُ بِالدِّماءِ ،اَلسَّلامُ عَلی مَنْ بَکَتْ عَلی جَسَدِ اَخیها بَیْنَ الْقَتْلی، حَتّی بَکی لِبُکائِها کُلُّ عَدُوّ وَ صَدیق، وَ رَأَی النّـاسُ

خون می چکید.سلام بر کسی که گریست بر بدن برادرش در میان کشتگان تا آنجا که از گریه او هر دشمن و دوستی گریست و مردم

دُمُوعَ الْخَیْلِ تَنْحَدِرُ عَلی حَوافِرِها عَلَی التَّحْقیقِ، اَلسَّلامُ عَلی مَنْ تَکَفَّلَتْ وَاجْتَمَعَتْ فی عَصْرِ عاشوراءَ بِبَناتِ رَسولِ اللهِ

اشک خیل را دیدندکه به راستی بر صورتهایشان جاری بود.

"زندگی نامه حضرت زینب کبری (س) در پنجم جمادی الأولی سال پنجم (یا ششم) هجری قمری در مدینه منوره متولد شد و ۱۵ رجب سال ۶۲ هجری در شام، چشم از جهان فرو بست"سلام بر کسی که سر پرستی کرد و گرد آورد در عصر عاشورا دخترانِ رسول

وَ اَطْفـالِ الْحُسَیْنِ، وَ قـامَتْ لَهَا الْقِیـامَةُ فی شَهـادَةِ الطِّفْلَیْنِ الْغَریبَیْنِ الْمَظْلُومَیْنِ، اَلسَّلامُ عَلی مَنْ لَمْ تَنَمْ عَیْنُها لاَِجْلِ

خدا و کودکان حسین (ع) را و قیامت برای او برپا شد در شهادت دو طفل غریب و مظلوم ، سلام بر کسی که چشمش به خواب نرفت

حِراسَةِ آلِ رَسُولِ اللهِ فی طَفِّ نَیْنَواءَ ، وَ صارَتْ اَسیراً بِیَدِ الاَْعْداءِ ، اَلسَّلامُ عَلی مَنْ رَکِبَتْ بَعیراً بِغَیْرِ وَطاءِ،

بخاطر نگهبانی از خاندان رسول خدا در سرزمین نینوا،و به دست دشمنان اسیر گردید. سلام بر بانویی که بر شتر بی جهاز سوار گشت

وَ نادَتْ اَخیها اَبَاالْفضْلِ بِهذَا النِّداءِ : اَخی اَبَا الْفضْلِ! اَنْتَ الَّذی اَرْکَبْتَنی اِذا اَرَدْتُ الْخُرُوجَ مِنَ الْمَدینَةِ،

و برادرش ابوالفضل را اینگونه ندا کرد: برادرم! ابوالفضل، تو بودی که مرا سوار می کردی وقتی می خواستم از مدینه بیرون روم.

اَلسَّلامُ عَلی مَنْ خَطَبَتْ فی مَیْدانِ الْکُوفَةِ بِخُطْبَة نـافِعَة حَتّی سَکَنَتِ الاَْصْواتُ مِنْ کُلِّ نـاحِیَة، اَلسَّلامُ عَلی

سلام بر کسی که سخنرانی کرد در میدان شهر کوفه ; سخنرانی سودمندی که آرام شد صداها از هر سو. سلام بر کسی

مَنِ احْتَجَّتْ فی مَجْلِسِ ابْنِ زِیاد بِاحْتِجاجات واضِحَة، وَ قـالَتْ فی جَوابِه بِبَیِّنـات صـادِقَة، اِذْ قـالَ ابْنُ زِیـاد

که در مجلس پسر زیاد استدلال کرد با دلائل آشکار و گفته های او را با دلایل روشن و درست پاسخ داد، آنگاه که ابن زیاد

لِزَیْنَبَ سَلامُ اللهِ عَلَیْها ؛ کَیْفَ رَاَیْتِ صُنْعَ اللهِ بِاَخیکِ الْحُسَیْنِ؟ قـالَتْ: مـا رَاَیْتُ اِلاّ جَمیلاًً ...

به زینب (س) گفت: چگونه دیدی کار خدا را نسبت به برادرت حسین (ع) ؟ فرمود: ندیدم جز زیبایی ...

فرازی از زیارت [مفجعه] حضرت زینب کبری (س)

سر نی در نینوا می‌ماند اگر زینب نبود * کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود
چهره سرخ حقیقت بعد از آن طوفان رنگ * پشت ابری از ریا می‌ماند اگر زینب نبود
چشمه فریاد مظلومیت لب تشنگان * در کویر تفته جا می‌ماند اگر زینب نبود
زخمه زخمی ترین فریاد در چنگ سکوت * از طراز نغمه وا می‌ماند اگر زینب نبود
در طلوع داغ اصغر، استخوان اشک سرخ * در گلوی چشم ها می‌ماند اگر زینب نبود
ذوالجناح دادخواهی بی سوار و بی لگام * در بیابان ها رها می‌ماند اگر زینب نبود
در عبور از بستر تاریخ، سیل انقلاب * پشت کوه فتنه جا می‌ماند اگر زینب نبود.

****

نام: زینب (س)
نام پدر: حضرت امیرالمؤمنین امام علی بن ابی‎طالب (ع)
نام مادر: حضرت فاطمه زهرا (س)
ناریخ ولادت: پنجم جمادی الأولی سال پنجم (یا ششم) هجری قمری
محل تولد: مدینه منوره
همسر: عبدالله بن جعفر بن ابی‎طالب
تعداد فرزندان: ۴ پسر (علی، عون، محمد، جعفر) و یک دختر (ام کلثوم)
وفات: شب یکشنبه ۱۵ رجب سال ۶۲ هجری قمری
محل دفن: شام

*****

به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شهرکرد، حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) سومین فرزند و دختر بزرگ خانه امام علی (ع) و فاطمه (س) و یکی از شخصیت‌های بی نظیر و مؤثر عالم اسلام است که در روز پنجم جمادی الاولی سال پنجم یا ششم هجری قمری (پس از صلح حدیبیه و دو سال بعد از ولادت امام حسین بن علی (ع)) در محلّه بنی هاشم شهر مدینه منوّره دیده به جهان گشودند.
پدر عظیم الشأن آن حضرت (س)، اوّلین پیشوای شیعیان حضرت امیرالمؤمنین امام علی بن ابیطالب (ع) و مادر گرامیشان حضرت فاطمه زهرا (س) می‌باشند و محیطی که حضرت زینب (س) در آن رشد کرد، مهبط جبرئیل امین و جایگاه وحی سرمدی بود.
ثمره مبارک ازدواج حضرت امام علی (ع) و فاطمه زهرا (س)، ۵ فرزند به نام‌های حسن (ع)، حسین (ع)، زینب کبری (س)، ام کلثوم (زینب صغری) (س) و محسن (ع) می‌باشد که محسن (ع) قبل از تولد و در جریان تجاوز و هجوم دشمنان اسلام به خانه آن بزرگواران (ع) و شکستن پهلوی مادر عزیزش؛ فاطمه زهرا (س) در بین دیوار و در، به شهادت رسید.
در زمان تولد که وجود مقدس زینب کبری (س)، جد بزرگوارشان پیامبر اکرم (ص) در سفر بوده و در مدینه حضور نداشتند؛ لذا پس از تولد حضرت زینب (س)، صدیقه طاهره (س) به امیرالمؤمنین (ع) فرمود که چون پدرم در سفر هستند و در مدینه حضور ندارند، شما این دختر را نام بگذارید. آن حضرت (ع) فرمود: من بر پدر شما سبقت نمی‌گیرم، صبر نما که به این زودی رسول خدا (ص) باز خواهد گشت و هر نامی را که صلاح بدانند، بر این کودک می‌نهند. پس از ۳ روز، رسول خدا (ص) مراجعت فرموده و همان گونه که رسم و سیره آن حضرت (ص) بود، نخست، به منزل حضرت فاطمه زهرا (س) وارد گشتند.

امام علی (ع) خدمت آن حضرت (ص) فرمودند: یا رسول الله! خداوند متعال دختری به دخترت عطا فرموده است، نامش را معین فرمایید. پیامبر (ص) فرمودند: اگر چه فرزندان فاطمه (س)، اولاد من می‌باشند، لکن امر ایشان با پروردگار عالم است و من منتظر وحی می‌باشم. در این حال، جبرئیل نازل شد و عرض کرد: یا رسول الله! حق تو را سلام می‌رساند و می‌فرماید: «نام این مولود را " زینب " بگذار، چرا که این را در لوح محفوظ نوشته ایم.» رسول اکرم (ص) قنداقه آن مولود گرامی را طلبید و به سینه چسبانید، بوسید و نامش را زینب نهاد و فرمود: " به حاضرین و غایبین امت، وصیت می‌نمایم که حرمت این دختر را پاس بدارند. همانا که او به خدیجه کبری (علی‌ها السلام) شبیه است. "
یکی از معانی این سخن رسول اکرم (ص) این است که همانگونه که فداکاری‌های حضرت خدیجه (س) در پیشبرد اهداف پیامبر و اسلام بسیار ثمربخش بود، ایثار، صبر و استقامت زینب کبری (س) در راه خدا نیز در بقا و جاودانگی اسلام از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
" زینب " به معنای " زینت پدر "، نامی است که خداوند برای دختری انتخاب کرد، که با انجام رسالت خویش زینت بخش تاریخ و موجب افتخار و سرافرازی خاندان وحی و ولایت گشت و در تاریخ کربلا که تاریخ جاودانگی اسلام و تشیع می‌باشد، درخشان و جاودانه گردید.

نام مبارک آن حضرت (س)؛ " زینب " (زینت پدر)، کنیه گرامیشان؛ ام الحسن و ام کلثوم، و القاب آن حضرت (س) هم؛ عقیله بنی‌هاشم، عقیلة النبوة، عقلیة القریش، عقیلة الطالبین، عَقیلةُ خِدر الرسالة (خردمند پرده نشینان رسالت)، عقلیة الوحی، عَقیلةُ النِساء، ام المصائب، کَعبةُ الرَزایا (قبله رنج‌ها)، قرینة النَوائِب (همدم و همراه ناگواری‌ها)، صابرة محتسبة، عارفه، عامله، زاهده، باکیه، بطلة کربلاء، عظیمةٌ بلوا‌ها، صدّیقة الصغری، عصمة الصغری، ولیة اللّه العظمی، ناموس الکبری، مظلومةٌ وحیدة، امنیة الله، آیةٌ مِن آیات الله، محبوبة المصطفی، قرة عین المرتضی، عابدة آل علی، نائبةُ الزهراء، سلیلة الزهراء، سِرُّ اَبی‌ها، سُلالةُ الوِلایة، وَلیدةُ الفَصاحة، شَقیقةُ الحَسن، نائبةُ الحسین، شریکة الحسین، شریکة الشهید، کَفیلة السجاد، عالمه غیر معلّمه، فهیمةٌ غیرَ مُفهِّمة، فاضله، کامله، مَلیکةُ الدنیا، عَدیلةُ الخامس مِن اهل الکِساء، ناموسُ رَواقِ العَظمةِ، سیدة العَقائِل (بانوی بانوان خردمند)، رَضیعة ثَدیِ الولایة، بلیغة، فصیحة، المُوثَّقة، شمسةُ قَلادَةِ الجَلالةِ، نَجمةُ سَماءِ النَبالَة، المعصومة الصغری، رَبَةُ خِدرِ القُدس، قبلة البَرایا، رَضیعَة الوحی، بابُ حِطَةِ الخَطایا، حَفَرَةُ علیٍ و فاطمةٍ، رَبیعَةُ الفضل و ...

"بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِالسَّلامُ عَلیکِ یا أُمُّ المَصائِبِ یا زَینَب وَ رَحمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ .."می‌باشد.
حضرت زینب کبری (س)، مسیر پرحادثه و دردناکی را که در طول زندگی به عنوان " ام المصائب " در پیش روی دارد، در همان زمان کودکی خود (که ارتحال پیامبر خدا (ص) نزدیک بود) در آینه رؤیا می‌نگرد که نزد پیامبر اکرم (ص) آمده و با زبان کودکانه خویش، این رؤیا را بدین شرح برای جدش پیامبر اکرم (ص) بازگو می‌کند؛ «ای رسول خدا! دیشب در خواب دیدم که باد سختی وزید که بر اثر آن دنیا در ظلمت فرو رفت و من از شدت آن باد به این سو و آن سو می‌افتادم؛ تا اینکه به درخت بزرگی پناه بردم، ولی باد آن را ریشه کن کرد و من به زمین افتادم. دوباره به شاخه دیگری از آن درخت پناه بردم که آن هم دوام نیاورد. برای سومین مرتبه به شاخه دیگری روی آوردم، آن شاخه نیز از شدت باد در هم شکست. در آن هنگام به دو شاخه به هم پیوسته دیگر پناه بردم که ناگاه آن دو شاخه نیز شکست و من از خواب بیدار شدم.»، رسول مکرم اسلام (ص) با شنیدن خواب زینب (س)، بسیار گریست و حوادثی را که در انتظار اوست، تعبیر فرمود:، تا او که دست پرورده علی (ع) و بزرگ شده دامان زهرا (س) می‌باشد، خود را برای رویارویی با این حوادث مهیا سازد. رسول گرامی اسلام (ص) چنین فرمودند::
«درختی که اولین بار به آن پناه بردی، جدّ توست که به زودی از دنیا می‌رود؛ و دو شاخه بعد، مادر و پدر تو هستند که آن‌ها هم از دنیا می‌روند و آن دو شاخه به هم پیوسته؛ دو برادرت حسن و حسین هستند که در مصیبت آنان، دنیا تاریک می‌گردد.»
چندی نگذشت که گوشه‌ای از خواب زینب (س) با رحلت جانسوز پیامبر اکرم (ص) تعبیر شد؛ بنابراین حضرت زینب (س) حدود ۵ سال در دامان پر مهر جد گرامیشان؛ حضرت خاتم الانبیاء (ص)، تحت تعلیم و تربیت و بهره گیری از مواهب، کمالات و فیوضات آن حضرت (ص) بودند و این مدت زمان، برای شمار آن حضرت (س) در اصحاب پیامبر اسلام (ص) کافی است، لذا کسانی که شرح حال اصحاب حضرت ختمی مرتبت (ص) را نوشته اند، نام حضرت زینب کبری (س) را هم زینت بخش کتاب خویش نموده اند.
بعد از رحلت رسول خدا (ص)، فاطمه زهرا (س) نیز با فاصله کوتاه چند ماهه‌ای، مظلومانه به شهادت رسید.

زینب کبری (س) در کنار مادر بیمار خود که در پی ارتحال جانسوز پدر (ص) و مصیبتهای وارده پس از آن در بستر بیماری افتاده و روزهای آخر عمر شریفشان را می گذرانیدند، به پرستاری از ایشان پرداخت و سرانجام نیز شاهد شهادت مظلومانه او و بهترین پناه دوران کودکی خود شد. پس از شهادت مادرش (س)، شب هنگام و مخفیانه، همراه پدرش علی (ع)، برادرانش حسن (ع) و حسین (ع)، و چند تن دیگر از محرمان اهل بیت (ع)، در مراسم خاکسپاری مادر حضور یافت و پس از آن تلاش می کرد تا برای دو برادر، مادری مهربان باشد.
حضرت زینب کبری (س) از آن پس، همواره ظلم و جنایت دشمنان در حق اهل بیت پیامبر (ص) و پدر گرامیش؛ امام علی (ع) را نظاره می‌کرد و همه این ناملایمات بر قلب کوچکش فرود می‌آمد و صبر و پایداری در راه خدا را پیشه خود می‌ساخت، تا اینکه در اندک زمانی بعد از شهادت حضرت زهرا (س)، دوباره شاهد مصیبت سنگین و جانسوز دیگری یعنی؛ از دست دادن پدر بزرگوارشان؛ امام علی (ع) ـ. در سال چهلم هجری ـ. بود. پس از این مصیبت، زینب بیش از بیش تنها ماند و و ظیفه او در قبال برادرانش سنگین‌تر شد.
هنوز از غم فقدان پدر فارغ نشده بود که در کنار تمام مظلومیت‌های امام حسن مجتبی (ع)، جفای دشمنان در شهادت مظلومانه و جانسوز آن امام همام (ع) در سال ۵۰ هجری و تشییع و دفن غریبانه آن حضرت (ع) در قبرستان بقیع را نظاره کرد و پاره های جگر برادرش امام حسن (ع) مقابل چشمان او ظاهر گشت.

"السَّلامُ عَلی مَن تَهَیَّجَ قَلبُها لِلحُسَینِ الْمَظْلُومِ الْعُرْیـانِ، الْمَطْرُوحِ عَلَی الثَّری،سلام بر ام المصائب (مادر مصیبتها) زینب کبری .."او با این همه مصیبت‌ها، در کنار تنها برادر بازمانده، چون کوهی استوار ایستاده و پذیرای مصیبت های بزرگتر گردید. تا اینکه واقعه خونبار کربلا، شهادت امام حسین (ع) و یاران عزیزشان در روز عاشورا و رنج اسارت و غربت اهل بیت عصمت و طهارت (ع) در سال ۶۱ هجری قمری پیش آمد.
نام و حیات مبارک حضرت زینب کبری (س)، با نام مبارک امام حسین (ع)، شهدای کربلا و نهضت عاشورا قرین می‌باشد.
زینب کبری (س) در فاجعه خونبار کربلا، ده‌ها تن از بهترین و عزیزترین کسان و فرزندانش و از جمله برادر عزیزش؛ امام حسین (ع) را از دست داد.
۲ نفر از فرزندان حضرت زینب (س) به نام‌های عون و محمد نیز در حادثه عاشورا، در رکاب دائی بزرگوارشان، حضرت امام حسین (ع) به فیض شهادت نایل گردیدند.
در تداوم نهضتی که حضرت فاطمه زهرا (س) در حمایت از امام معصوم زمان خویش (ع) و مقابله با باطل در پیش گرفت، حضرت زینب (س) نیز در واقعه کربلا (مرحله نخست؛ مرحله مبارزه، جهاد و شهادت)، با ایثار و شجاعت، دوشادوش امام معصوم (ع) حضور داشت و پس از شهادت او نیز (مرحله دوم؛ مرحله پیام رسانی و بیدارگری)، با شجاعت تمام، پیام قیامش را به جهانیان ابلاغ کرد. اگر نهضت امام حسین (ع) در همان مرحله نخست، خلاصه می‏شد و کسی نبود که پیام نهضت آن حضرت (ع) را به گوش مردم آن زمان برساند، ماه‏ها زمان لازم بود تا به طور طبیعی خبر قیام امام (ع) به شهرهای اطراف برسد. شاهد این مدعی این است که پیش از ورود اهل‏بیت امام (ع) به مدینه، مردم آن شهر هنوز از رویدادهای کربلا بی‏‌خبر بودند. در این مدت، یزیدیان با آن همه امکانات تبلیغاتی که در اختیار داشتند، به راحتی می‌‏توانستند، وقایع کربلا را در راستای منافع خود تحریف کنند و به گونه‎‏ای به گوش مردم برسانند که برای حکومت یزید، کمترین ضرر و زیان را داشته باشد.

در این صورت تا حد بسیار زیادی از تأثیر قیام امام‏ حسین (ع) در جامعه آن زمان و جوامع آینده مسلمانان کاسته می‌‏شد، و به طور قطع ما امروز شاهد این همه آثار و برکات برای نهضت امام حسین (ع) نبودیم، لذا حضرت زینب کبری (س) به عنوان پیام رسان عاشورای حسینی (ع)، در کنار حضرت امام سجاد (ع)، این مسئولیت خطیر (به ثمر نشستن اهداف قیام کربلا و پیام رسانی تاریخی به گوش بشریت و اسارت) را با رنج مصائب، آزادگی در اسارت، صبر و پایداری، و در عین حال افشاگری ظلم و ستم و فساد دشمنان آل الله، به خوبی و در حد اعلای کمال به سرانجام رسانید.
رسالت راستین حضرت زینب کبری (س) به عنوان شیرزن دشت کربلا، زمانی آغاز شد که پس از به شهادت رسیدن حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و هفتاد و دو تن از یاران ایشان، با ایراد سخنان آتشین به بیدارگری مردم کوفه و ستیز با ستمکاران و یزیدیان پرداخت. پس از واقعه خونبار کربلا، نقش ایشان روند تازه تری یافت. آن حضرت (س) در این دوران، ضمن حضور در کاروان اسرای کربلا در برابر حکام جور قرار گرفت و به افشاگری ظلم و ستم وارد بر آل طه (ص) از سوی خاندان امیه پرداخت و در این دوران سخت، با حضور در کاخ برخی حکمرانان جور زمان مانند یزید و ابن زیاد، با تأکید برحقانیت طریق آل محمد (ص)، بر سخنان و تبلیغات مسموم خاندان امیه درباره بنی هاشم، خط بطلان کشید. سرانجام هم اهل بیت امام حسین (ع) را با عزت و احترام به مدینه بازگرداندند.
حضرت زینب کبری (س) به جهت علاقه فراوانی که به برادرش امام حسین (ع) داشت و این که می‌داند که باید در تمام صحنه‌ها و لحظه‌ها در کنار آن امام همام (ع) باشد، در ازدواج با پسر عموی خویش (عبدالله بن جعفر) ـ که پنج سال از او بزرگتر بود ـ شرطی بسیار نیکو مبنی بر اینکه هرگز و در هیچ لحظه‌ای از برادرش (حضرت امام حسین (ع)) جدا نشود و هر گاه امام حسین (ع) خواست به سفر برود، زینب (س) بتواند همراه برادرش برود و عبدالله از رفتن وی ممانعت نکند، قرار داد، تا از وظیفه مهم خود باز نماند.

هوش، ذکاوت، فصاحت، بلاغت (امام سجاد (ع) در حق ایشان فرمودند: «اَنْتِ بِحَمدِ اللّهِ عالِمَةٌ غَیرَ مُعَلَّمَة وَ فَهِمَةٌ غَیرَ مُفَهَّمَة»؛ «ای عمّه! شما الحمدللّه بانوی دانشمندی هستید که تعلیم ندیده، و بانوی فهمیده ای هستی که بشری تو را تفهیم ننموده است.»)، شجاعت، شهامت، زهد، ورع، علم، عفاف، عدالت گستری، ظلم ستیزی، صبر و بردباری و ... از نکات بارز اخلاقی و شخصیتی در وجود باکرامت حضرت زینب کبری (س) است.
در بیان مقام علمی حضرت زینب (س) همین بس که ایشان در زمان اقامت پدر بزرگوارشان امام علی (ع) در کوفه، برای زنان، مجلس تفسیر قرآن برپا می‌کردند و در زمان بیماری امام سجاد (ع)، مردم برای پاسخ سوالات شرعی خود، مرجعی جز حضرت زینب (س) نداشتند.
حضرت زینب (س) که بانویی بزرگوار از دودمان پاک اهل بیت عصمت و طهارت (ع) می‌باشند، دارای کرامات بسیار زیادی هستند.
حضرت زینب کبری (س) پس از ۵۶ سال حیات مبارک دنیایی و تحمل آلام، محنت‌ها و مصائب گوناگون و دفاع شجاعانه از حریم مقدس ولایت و امامت، به دلیل قحطی در شهر مدینه [ یا در واقعه حرّه سال ۶۲ هجری] به همراه همسر گرامیشان عبدالله بن جعفر ـ که در شام (دمشق / سوریه) زمین هایی داشت ـ به آن شهر مسافرت نموده و در ۱۵ رجب سال ۶۲ هجری قمری (حدود یکسال و نیم پس از واقعه خونبار و جانسوز عاشورای حسینی (ع)) وفات نموده و بدن مطهر آن بانوی عظیم الشأن (س) در همان‎جا مدفون گردید.

روستایی که حضرت زینب کبری (س) در آن مدفون هستند، در گذشته به راویه و اکنون به زینبیه مشهور است.

"آن حضرت (ع) فرمود: من بر پدر شما سبقت نمی‌گیرم، صبر نما که به این زودی رسول خدا (ص) باز خواهد گشت و هر نامی را که صلاح بدانند، بر این کودک می‌نهند"در حال حاضر این روستا به شهر متصل و در ۷ کیلومتری شرق دمشق قدیم به طرف فرودگاه واقع است. در خیابان اصلی این شهرک از دور، گنبد و مأذنه‌های مقبره آن حضرت (س) دیده می‌شود. گنبد این مرقد مطهر، طلائی و در سمت شرقی و غربی آن، دو مناره کاشی کاری شده قرار دارد. قبر مطهر حضرت زینب کبری (س) در وسط حرم با ضریحی نقره‌ای و اطراف آن، هشت ستون کاشی کاری شده که گنبد حرم بر آن استوار شده، وجود دارد. دیوار‌های حرم تا نصف آن سنگ سفید و بقیه آئینه کاری بوده و جلوه‌ای از هنر و معماری ایرانی اسلامی است.

فضای حرم حضرت زینب (س) و صحن آن بصورت مربع مستطیل است که شبستان و گنبد و حرم در وسط آن قرار گرفته و دارای چهار درب ورودی است. سقف شبستان و حرم از سه قسمت تشکیل شده که به صورت پله‌ای بر روی هم قرار دارند و گنبد نیز در وسط آن واقع شده است. بر روی این گنبد، آیاتی از قرآن مجید نوشته شده و در سال‌های اخیر، طلاکاری شده است. مساحت کل صحن، حرم و سایر مراکز وابسته حدود ۱۰ هزار متر مربع است. در حرم جمعاً ۱۱۴ اتاق وجود دارد که ۶۴ اتاق آن در صحن بزرگ و بقیه در صحن دوم و حسینیه‌های اطراف است.

*****

الّلهُمَّ ارْزُقْنا زِیارَتَها وَ شَفاعَتَها ...

انتهای پیام/ف.