چرا دیوان بین‌المللی دادگستری رای به توقف نسل کشی در غزه نداد؟

ایسنا/کرمانشاه یک کارشناس حقوق بین‌الملل در رابطه با اینکه چرا دیوان بین‌المللی دادگستری رای به توقف نسل کشی در غزه نداد گفت: شاید تیم قضایی اسرائیلی‌ها، دیوان بین المللی دادگستری را قانع کرده‌اند که در حال دفاع از خود هستند و دیوان هم مغلوب این سیاسی کاری ها شده است.

به گزارش ایسنا، فرید آزاد بخت استادیار حقوق بین‌الملل دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه، امروز، ۹ بهمن در نشست تحصصی « جنایت نسل کشی در غزه در ترازوی حقوق بین‌الملل» که به همت جهاد دانشگاهی کرمانشاه برگزار شد، از موضوع فلسطین به عنوان ابر بحران ۷۵ سال اخیر سازمان ملل و کشورهای مسلمان و عرب نام برد و اظهار کرد:  متاسفانه طی این چند دهه راه حلی برای این بحران پیدا نشده است.

وی با بیان اینکه جنگ بین فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها پیشینه‌ای طولانی و تاریخی دارد، افزود: از سال ۱۹۴۸ و طی مراحلی تعدادی قطعنامه در مورد مجادله فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها به تصویب رسید که هرکدام از آن‌ها بعدها فراموش شدند و جنایات اسرائیل مدام استمرار داشت تا در نهایت مردم فسلطین چاره‌ای جز مقاومت مشروع برای بدست آوردن سرزمین خود پیدا نکردند.  

استادیار حقوق بین‌الملل دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه به دادخواست آفریقای جنوبی برای حمایت از مردم غزه در دیوان بین‌المللی دادگستری هم اشاره کرد و گفت: آفریقای جنوبی در دادخواست خود چند خواسته از جمله تعلیق عملیات نظامی اسرائیل بر علیه مردم غزه و جلوگیری از نسل کشی و کشتار غیرنظامیان را داشت،  اما دیوان بین المللی دادگستری که به‌دنبال ایجاد یک توازن بین سیاست و حقوق بود، در رای نهایی خود دستور توقف عملیات نظامی اسرائیل علیه غزه را صادر نکرد. با این وجود اقدام آفریقای جنوبی برای نشان دادن جنایات اسرائیل بسیار موثر بود.

وی در ادامه در مورد نسل کشی اسرائیل در غزه هم گفت: طی ۱۱۵ روز گذشته، اسرائیلی‌ها با آگاهی کامل اقدام به تخریب گسترده و حملات کورکورانه به نظامیان و غیرنظامیان کرده‌اند و طی همین مدت ۲۶ هزار و ۴۰۰ نفر در غزه شهید شده‌اند که حدود ۷۰ درصد آنها را زنان و کودکان به عنوان افراد غیرنظامی تشکیل می‌دهند.

آزادبخت با تاکید براینکه آنچه که در فلسطین رخ می دهد یک جنایت نسل کشی است، عنوان کرد: کشتار زنان و کودکان، جلوگیری از دسترسی به غذا، آب سرپناه، امکانات بهداشتی و درمانی و ... نمونه هایی است که نشان می دهد اسرائیلی‌ها به دنبال نسل کشی هستند.

چرا دیوان بین‌المللی دادگستری رای به توقف نسل کشی در غزه نداد؟

محمد ویسی کارشناس حقوق بین الملل نیز در این نشست در خصوص چرایی عدم ورود سازمان ملل به موضوع نسل کشی در غزه اشاره کرد و گفت: اگر همین امروز موضوع غزه روی میز شورای امنیت سازمان ملل قرار گیرد و آمریکایی‌ها از حق وتوی خود استفاده نکنند، قطعا باید نسل کشی در غزه متوقف شود.

وی در رابطه با اینکه چرا دیوان بین‌المللی دادگستری رای به توقف نسل کشی در غزه نداد هم گفت: شاید تیم قضایی اسرائیلی‌ها، دیوان بین المللی دادگستری را قانع کرده‌اند که در حال دفاع از خود هستند و دیوان هم مغلوب این سیاسی کاری ها شده است.

این کارشناس حقوق بین الملل ادامه داد: از طرفی معتقدم که اگر دیوان بین المللی دادگستری دستور توقف نسل کشی در غزه را هم می داد، ضمانت اجرایی نداشت، چراکه ضمانت اجرایی آن شورای امنیت سازمان ملل است که آن هم در قبضه آمریکایی‌ها قرار دارد.

وی خاطرنشان کرد: هرچند که رای دیوان بین المللی دادگستری اتفاق خوبی بود که چهره واقعی اسرائیل را به مردم دنیا نشان داد، اما به واسطه حمایت‌های آمریکا از اسرائیل این رای هم به بایگانی این دیوان خواهد رفت.

وی در ادامه اشاره‌ای به شکل‌گیری اسرائیل داشت و گفت: پس از فروپاشی عثمانی، قیمومیت فلسطین به انگلیس سپرده شد تا آن را برای تبدیل شدن به یک کشور مستقل آماده کند، اما متاسفانه نه تنها این کار را نکرد، بلکه بین یهودیان و عرب‌های این سرزمین هم اختلاف انداخت.

این کارشناس حقوق بین‌الملل ادامه داد: با شکل گیری سازمان ملل، انگلیس از این سازمان خواست تا سرپرستی فلسطین را برعهده بگیرد، اما پیش از آن با تشکیل کمیته‌ای یازده نفره از اعضای این کمیته خواست تا در مورد آینده این سرزمین پیشنهاد دهند که در نهایت اکثریت آنها اعلام کردند که سرزمین فلسطین باید به دو قسمت تقسیم شود.

وی تصریح کرد: در آن زمان با وجود اینکه جمعیت مسلمانان دو برابر یهودی‌ها بود، اما حدود ۵۲ درصد از سرزمین فلسطین را در اختیار یهودیان و ۴۳ درصد را در اختیار فلسطین قرار دادند و پنج درصد هم که محل منازعه بود به سازمان ملل واگذار شد.

ویسی تاکید کرد: در سالهای بعدی یاسر عرفات باج های زیادی داد تا بتواند صلح را در بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها بوجود آورد، اما موفق نشد و حاصل این باج‌ها هم این بود که سهم مردم فلسطین از این سرزمین به ۲۲ درصد کاهش پیدا کرد و اسرائیل هم در سال ۱۹۴۹ توانست از سازمان ملل به عنوان یک کشور مستقل رای بگیرد.

وی تاکید کرد: علیرغم اینکه اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها شرایط مشابهی داشتند، اما سازمان ملل به تشکیل کشور اسرائیل رای مثبت داد و برای فلسطین عنوان کردند که چون مرز معینی ندارد، نمی‌تواند کشور باشد.

چرا آفریقای جنوبی علیه اسرائیل طرح دعوا کرد؟

سیامک محمدی پژوهشگر حقوق بین‌الملل و مدرس دانشگاه نیز در این نشست، در پاسخ به این سوال که چرا آفریقای جنوبی علیه اسرائیل طرح دعوا کرد، گفت: ملت آفریقا در گذشته مورد ظلم و آپارتاید شدید قرار داشته و همین مسئله هم باعث شد تا با مردم فلسطین همذات پنداری کنند و برای کمک به آنها احساس تکلیف کنند.

وی افزود: آفریقای جنوبی در دادخواست خود به دیوان بین المللی دادگستری به دنبال آتش بس در غزه بود.

هرچند که این دیوان رای توقف جنگ را صادر نکرد، اما عنوان کرد که معتقد است که آنچه که در غزه می‌گذرد یک نسل کشی است.

این مدرس دانشگاه در خصوص اینکه آیا آفریقای جنوبی به عنوان کشوری که زیان ندیده می‌تواند در دیوان بین المللی دادگستری طرح دعوا کند هم گفت: در دهه‌های گذشته مواد مشابهی در دنیا وجود داشته که یک کشور ثالث در مورد یک جنگ یا نسل کشی که بین دو کشور وجود داشته، چنین دعواهایی را در مجامع بین‌المللی طرح کرده است.

انتهای پیام