نمایش آثار هنرمندان زن ایرانی در جشنواره «اوداک» فرانسه
صدای آمریکا
جشنواره هنری «اوداک» در فرانسه، در یکی از برنامه‌های امسال خود، آثار گروهی از هنرمندان زن ایرانی را به نمایش گذاشت.
این جشنواره، یکی از فستیوالهای مهم سالانه «ویدئو آرت» یا هنر ویدئویی فرانسه است که هر سال در چند بخش مختلف و به مدت دو هفته در شهر رن برگزار می‌شود.
مخاطبین این جشنواره، هنرمندان، کارشناسان، منتقدین هنری، اساتید دانشگاه، و علاقمندان به هنر معاصر هستند.
نمایشگاه هنر ویدئویی، هنر اجرایی، و چیدمان هنرمندان زن ایرانی که «بدن کسوف‌زده، فضای دردآور» نام داشت، سوم و چهارم ژوئیه در شهر رن برگزار شد.
در این برنامه ویژه آثار سویل امینی، مانیا اکبری، شعله عسگری، مژگان عرفانی، شقایق سیروس، هاله جمالی، بهاره و بهناز اخلاقی، ماندانا مقدم، آزاده نیلچیانی، سارا نیروبخش، مهرگان پزشکی، رژین شفیعی، و پریا وطن‌خواه به نمایش درآمد.
پریا وطن‌خواه، هنرمند ایرانی ساکن فرانسه، «کوریتور» یا «هنرگر‌دان» مجموعه بود، و در گزینش و گردآوری آثار منتخب، و مدیریت و اجرای برنامه با جشنواره هنری اوداک همکاری داشت.
پریا وطن‌خواه در گفتوگو با بهنود مکری درباره همکاری خود با این جشنواره می‌گوید :«من در سال ۲۰۱۶ با ویدئویی به نام «واکنش» در این فستیوال شرکت کرده بودم. امسال به دلیل اینکه اوداک ده سالگی خود را جشن می گرفت، با بعضی از هنرمندان، از جمله من، تماس گرفتند و خواستند که کارهای ما را دوباره نشان دهند. من چند سال پیش برنامه هنرمندان زن ایرانی را چند بار کوریت کرده بودم (برگزار کرده بودم)، و پیشتر آثار آنها را در چهارچوب فستیوال «فیاو» کازابلانکا در سالهای ٢٠١٩ و ٢٠٢٠، و همچنین در شهر کلن و برلین آلمان نشان داده بودم. با توجه به تجربیات گذشته، این برنامه را به اوداک پیشنهاد دادم، و مدیر هنری فستیوال بسیار از این ایده، و نمایش آثار هنرمندان زن ایرانی استقبال کرد.»
«بدن کسوف‌زده، فضای دردآور»، شامل آثار متنوع ویدئویی چهارده هنرمند زنی بود که در سالهای اخیر و به دلایل مختلفی ایران را ترک کرده‌اند و در خارج از این کشور زندگی می‌کنند.
پریا وطن‌خواه درباره معیارهای خود برای گزینش آثار این هنرمندان می‌گوید:« دلایل انتخاب این هنرمندان و آثار آنها، به موضوع پژوهش من برای نگارش تز دوره دکترا که در حال نوشتن هستم، بر می‌گردد. در چهارچوپ پژوهش دکترا، «سوژهای من از تجربه های زندگی شخصی و اجتماعی خودم سرچشمه می گیرد. شرایط ایران، قوانین ضد زن، سانسور، و فشار مضاعف روی زنان در این کشور، باعث شد تا تصمیم بگیرم که در پژوهش خود فقط بر زنان هنرمند متمرکز شوم، و بعنوان کوریتور نیز فقط با زنان هنرمند کار کنم، بسیار دوست دارم در حد خود صدای زنان ایران باشم.»
پریا وطن‌خواه در ادامه افزود که :«کارهای انتخاب شده برای این مجموعه، کارهای متعهد به مسائل سیاسی و اجتماعی است.
"جشنواره هنری «اوداک» در فرانسهپریا وطن‌خواه در گفتوگو با بهنود مکری درباره همکاری خود با این جشنواره می‌گوید :«من در سال ۲۰۱۶ با ویدئویی به نام «واکنش» در این فستیوال شرکت کرده بودم"من می‌اندیشم که رسالت هنرمند و هنر، نور انداختن روی مشکلات سیاسی و اجتماعی است. من باور دارم که نخستین گام به سوی دنیای بدون خشونت، رسوا کردن خشونت و نشان دادن آن است، نخستین گام، آگاه کردن و حساس کردن مردم است. به این صورت است که انتخاب من برای کوریتوری‌هایم شکل می‌گیرد: کار متعهد و سیاسی زنان هنرمند ایران.»
یکی از ویژگی‌های آثار ارائه شده در مجموعه «بدن‌کسوف‌زده، فضای دردناک» نسبت به برنامه‌های گذشته، توجه به شرایط کنونی جهان، و بحران همه‌گیری ویروس کرونا است، و ویدئوهای منتخب، به سوژه‌هایی مانند تنهایی، رهاشدگی، تکرار بی‌پایان، گم‌گشتگی، یا بدن زجر کشیده می‌پردازند، و در اکثر کارها نوعی حس خفقان نمایان است.
پریا وطن‌خواه درباره برنامه‌های امسال جشنواره اوداک می‌گوید :«فستیوال امسال سه بخش داشت، یک بخش که جشن ده سالگی اووداک بود و آثار منتخب سالهای گذشته را نشان داد. بخش دوم، انتخاب کوریتورهای خود فستیوال اوداک بود. و بخش دیگر «کارت سفید»، به معنی اختیار تام و کامل به دو کشور یا دو ملیت، برای نمایش آثار هنری خود بود. یک کارت سفید را به «کبک» کانادا دادند، و کارت سفید دیگر به ایران داده شد که برای من باعث خوشحالی و افتخار است که توانستم برنامه انتخابی خود را با نام ایران نمایش دهم.»
به گفته پریا وطن‌خواه علی‌رغم برخی محدودیت‌های ناشی از همه‌گیری ویروس کرونا، استقبال از این برنامه قابل توجه بود، و دیدارکنندگان علاقه زیادی برای شناخت بیشتر ایران و ایرانیان داشتند، و با نکاتی آشنا شدند که در گذشته آگاهی زیادی از آنها نداشتند، از جمله حقوق از دست رفته زنان ایرانی که در گذشته‌های نه چندان دور ارزش و جایگاه والایی در جهان داشتند.
A post shared by Parya Vatankhah (@parya_vatankhah)
پریا وطن‌خواه درباره تأثیر این برنامه روی مخاطب فرانسوی، و افرادی که آشنایی زیادی با ایران ندارند، می‌گوید: «امروزه در همه کشورها، نمایشگاه‌های هنری زیادی برگزار می‌شود، و آثار هنرمندان نقاط مختلف را معرفی می‌کنند.
آثار هنرمندان اروپایی و آمریکایی در نمایشگاه‌های مهم کشورهای آسیایی به نمایش در می‌آیند و بر عکس. برای نمونه در فرانسه نمایشگاه‌های زیادی از هنرمندان کشورهای مسلمان و عرب برگزار می شود، و بیننده فرانسوی با هنر، فرهنگ، و اندیشه آنها آشنا است، و آشناتر نیز می شود. هنرمندان ایرانی اگر چه در جاهای مختلف دنیا دیده می شوند، اما به نظر من این اصلا کافی نیست. برای اینکه نام ایران و ایرانی در یاد همه بماند و جای خود را باز کند، ما به معرفی شدن بسیار بیشتری احتیاج داریم. به خاطر همین فکر می‌کنم که نمایش و معرفی هنر و هنرمند ایرانی، در نهایت نمایش و معرفی ایران و فرهنگ ماست، فریاد کردن وضعیت ماست و اهمیت بسیاری دارد.»
«بدن کسوف‌زده، بدن دردآور»، علاوه بر نمایش آثار ویدئویی، شامل بخش‌های جانبی دیگر مانند بحث، گفتوگو، و جلسات پرسش و پاسخ با حضور تعدادی از هنرمندان زندانی ایرانی بود.
- ۱۶ تیر ۱۴۰۰ اخبار مرتبط
دیگر اخبار این روز
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران
