پیکرحبیب‌الله صادقی بدرقه شد/آثاری که سمفونی عشق به اهل بیت هستند

به گزارش خبرنگار مهر، مراسم تشییع پیکر زنده یاد حبیب الله صادقی نقاش باسابقه انقلابی و متعهد شنبه ۸ مرداد با حضور محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، حجت الاسلام قمی رییس سازمان تبلیغات اسلامی، محمد مهدی دادمان رییس حوزه هنری، غلامعلی حدادعادل رییس فرهنگستان ادب، بهمن نامور مطلق رییس فرهنگستان هنر، خانواده زنده یاد صادقی، سیدعباس صالحی، سیدمحمد بهشتی، مجید مجیدی، حسن روح الامین، کامیار صادقی، جمعی از مدیران هنری و هنرمندان از مقابل فرهنگستان هنر برگزار شد.

اجرای این مراسم بر عهده اسماعیل آذر بود. مجتبی رحماندوست عضو پیوسته فرهنگستان هنر، در ابتدای مراسم تشییع، پیام تسلیت رهبر معظم انقلاب اسلامی و پیام تسلیت آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی رئیس جمهور را قرائت کرد.

از پدرم هیچ چیز جز عشق به یاد ندارم/ همه کارهای پدرم سمفونی عشق به اهل بیت است

امیرحسین صادقی فرزند زنده یاد صادقی با تشکر از حضار برای حضور در مراسم تشییع پدرش اشعاری از مولانا قرائت کرد و گفت: من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو/ پیش من جز سخن شمع و شکر هیچ مگو؛ به دلیل مشغله زیاد پدرم، در زمان حیات ایشان فرصت کمی برای گپ و گفت با ایشان داشتم. ایشان برنامه‌های بسیار، اهداف بلند، وظایف خطیر و بار سنگینی داشتند. هنرمند آیینه است و آیینه، کاری جز روایت ندارد. هنرمند روایتگر عشق است و من از پدرم هیچ چیز جز عشق به یاد ندارم.

"من از ایشان جز اخلاق و عشق هیچ چیز دیگری به یاد ندارم.وی یادآور شد: پدرم در نقاشی، عشقش به اهل بیت (ع) را نشان می‌داد"من از ایشان جز اخلاق و عشق هیچ چیز دیگری به یاد ندارم.

وی یادآور شد: پدرم در نقاشی، عشقش به اهل بیت (ع) را نشان می‌داد. کارها و آثار او را نگاه کنید، همه آنها سمفونی است. شما یک کار ۱۰۰ متری از او دیدید، من در زمان حیات هزارها هزار کیلومتر از این آثار را به چشم دیدم.

در ادامه، حجت الاسلام قمی رئیس سازمان تبلیغات اسلامی در سخنانی کوتاه بیان کرد: به عنوان یک طلبه و خادم سید الشهدا علیه السلام، حالا که غصه‌دار از دست دادن مرحوم صادقی هستیم و روز تشییع او اولین روز ماه محرم و عزاداری حسینی است و عزاداران جامه‌های مشکی‌شان را از کمدها درآورده‌اند، امیدوارم در این روز ایشان به مهمانی آسمانیان و به کاروان عاشوراییان بپیوندد.

محمدمهدی دادمان رئیس حوزه هنری نیز به خاطره‌ای از زنده یاد حبیب الله صادقی اشاره کرد و گفت: زنده‌یاد صادقی به واسطه رفاقت قدیمی که با پدر بنده داشتند، لطف زیادی به من داشتند و در آخرین دیدارمان می‌گفتند من می‌دانم «در رثای سیمرغ تجلی» آخرین کار من و وصیت‌نامه من است. آقای صادقی از ابتدای کار، پیش از انقلاب تا به امروز با خلق هر اثر هنری جامعه هنری را شگفت‌زده می‌کردند. انشاءالله یاد، راه، مکتب فکری‌شان به همت همه شاگران و علاقه‌مندان‌شان ادامه دار و مستدام خواهد بود.

زنده یاد صادقی جلوه‌هایی از زیبایی دین را به زبان تصویر نشان داد

محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در مراسم وداع با «حبیب هنر ایران» بیان کرد: استاد حبیب الله صادقی، هنرمند ماندگار هنر انقلاب و دفاع مقدس و قلم طلایی هنر ایران، در آستانه ماه محرم تن را در میان زمینیان رها کرد و بر همای جان نشست و از عالم خاک پر کشید تا بال در بال ملائک در پیشگاه معبودِ ازلی جایگاهی رفیع و مقامی شامخ یابد.

وی پای آرمان‌های انقلاب اسلامی ایستاد و جلوه‌هایی از زیبایی دین را به زبان تصویر نشان داد. تصویرگر پیشاهنگ جبهه‌ هنری انقلاب و مقاومت و جویبار زلال هنر ایران و انقلاب بود که در آثارش سراسر نبرد تاریکی و روشنایی را بازنمایی می‌کرد.

وی گفت: مرحوم صادقی توان خود را در راه ثبت حقیقت از منظر ولایت و بیان هنرمندانه‌ آن چه در تاریخ انقلاب اسلامی رقم خورده بود، صرف کرد و جان‌های خسته‌ مردمان عصر جدید را با هنر دینی و انقلابی آشنا ساخت. او در میدان بود و در معرکه، «عمار گونه».

اسماعیلی با بیان اینکه مرحوم صادقی زحمات بسیاری در عرصه ترویج فرهنگ و هنر قرآنی کشید، توضیح داد: این هنرمند سینه سپرکرده انقلاب و هنرمندی در تراز انقلاب اسلامی بود که در دوران فعالیت درخشان خود خدمات و زحمات بسیاری در عرصه ترویج فرهنگ و هنر قرآنی کشید و در خلق آثار ماندگار و جاودان همتی وافر گماشت. آثار بی‌بدیلش، برجوشیده از روحیه انقلابی و ملهم از تعالیم قرآن و سرشار از جسارت، نوآوری و زیبایی بود. او همواره در قامت یک هنرمند انقلابی و دلسوز، از آرمان‌های انقلاب اسلامی و دستاوردهای آن پاسداری کرد.

حبیب‌الله صادقی به آرمان‌هایش تا هنگام وفاتش وفادار ماند

بهمن‌ نامورمطلق رئیس فرهنگستان هنر نیز در این مراسم گفت: حبیب‌الله صادقی، هنرمند مقاومت و هنرمند مردم است و این را به خوبی مضامین نقاشی‌هایش بیان ‌می‌کند؛ هنرمندی که وقتی خود را شناخت، خود ماند و دیگر نشد.

"آقای صادقی از ابتدای کار، پیش از انقلاب تا به امروز با خلق هر اثر هنری جامعه هنری را شگفت‌زده می‌کردند"به دور از گروه بازی‌ها و گره‌بندی‌ها بود و همه را دعوت به هم‌افزایی می‌کرد. در دوره ای به صورت همزمان عضو پیوسته فرهنگستان هنر، هنرمند و همکار در حوزه هنری و رئیس موزه هنرهای معاصر تهران بود. او به آرمان‌هایش تا هنگام وفاتش وفادار ماند، آرمان‌هایی که از اصول فکریش سیراب می‌شدند.

وی، حبیب‌الله صادقی را وارث هنر پر افتخار ایران و الگویی بی‌سابقه در زمینه هنر مقاومت دانست و تاکید کرد: آن مرحوم وارث رنگ‌های مانی و سلطان محمد تبریزی، وارث مضامین مردمی کمال‌الدین بهزاد و رضا عباسی است اما در نقاشی مقاومت خودش الگویی بی‌سابقه و اسطوره‌ای ماندگار است. او در خلق و نقد، هنر و دانش، معنویت و معرفت، سنت و مدرنیته را با هم پیوند می‌زد چنانچه هم استادی با اخلاق و هم نقاشی خلاق به شمار می‌رفت. قدر زمان را خوب می‌دانست و سرعت نقاشی‌هایش با سرعت پرستو در موسیقی برابری می‌کرد.

رییس فرهنگستان هنر همچنین گفت: وقتی قلمو دست می‌گرفت، رنگ‌ها، آسمان آبی، رودی جاری، ابر و باران، گلی زیبا می‌شدند، میدان نبرد علیه ظلم، دستان گره کرده، شهیدی بر روی خاک، مادری رنج کشیده، چهره نوازنده‌ای تنها می‌شدند.

دوستانش خوب می‌دانند، وقتی پرنده خیالش به پرواز در می‌آمد دفترچه‌ها، بوم‌ها حتی دیوارها فضا کم می‌آوردند.

نامورمطلق درباره اثر «در رثای سیمرغ تجلی» که آخرین کار او بود و نیمه کار ماند، گفت: ۲ سال پیش، زمانی که دیگر آثار کوچک، راضی‌اش نمی‌کرد، همه اندوخته‌ها و تجربه‌های گرانقدر خود را جمع کرد تا یک اثر بزرگ خلق کند، گویا حس می‌کرد فرصت زیادی برایش باقی نمانده و باید شاهکار زندگی‌اش را بیآفریند. می‌گفت اثری به مساحت ۱۰۰ متر، اما همه می‌دانستیم که عدد صد نمادین است مانند ۱۰۰ میدان خواجه عبدالله انصاری. او در واقع قصد داشت روایت مقاومت حماسی مردم ایران را به تصویر بکشد اما مضمون اصلی او شهید سلیمانی بود، در زیرزمین موزه فلسطین فرهنگستان هنر چند ۱۰۰ روز و چند هزار ساعت وقت برای آن گذاشت.

وی با اشاره به ذوق و شور مرحوم صادقی وقتی کسی برای دیدار اثر «در رثای سیمرغ تجلی» می‌رفت، بیان کرد: هنگامی که کسی برای دیدنش می‌رفت چه با اشتیاق راوی روایت‌های تو در توی تصویری خود می‌شد؛ چه سعادتمند بودند آنهایی که از زبان خودش روایت نقاشی‌اش را شنیدند و چه کم توفیق آنهایی که دعوت شدند و نیامدند. خانه‌های آخر این اثر هنوز تمام نشده بود که وی از میان ما رفت، درست مثل مثنوی مولوی که بسیار دوستش می‌داشت؛ اثری که اگر تمام می‌شد ناقص می‌ماند. اثری که گشوده مانده و نسل‌های بعد را به ادامه آن دعوت می‌کند.

"وی پای آرمان‌های انقلاب اسلامی ایستاد و جلوه‌هایی از زیبایی دین را به زبان تصویر نشان داد"نقاشی حبیب نیز روی هنرمندان جوان باز است مانند راهش.

محمدعلی رجبی عضو پیوسته و رئیس گروه هنرهای سنتی فرهنگستان هنر نیز بیان کرد: این عاقبت همه ماست ولی هرگز فکر نمی‌کردم بمانم و حبیب در میان ما نباشد. دوست دارم بگویم حبیب جان بلند شو و آن لباس‌های تمام رنگی‌ات را بپوش سرتاسر رنگ بود دل نمی کند از این اثر به نظر تمام شده این کار ولی چرا دل از این اثر نمی‌کند.

وی گفت: می دانید در عالم هنر اگر هنرمند از اثرش دل بکند دیگر نمی‌تواند بعد کار کند. سنتی در گذشته بود که وقتی هنرمندان ما اثری فاخر را در دست می‌گرفتند وقتی می‌خواست تمام شود کار نیمه کاره‌ای را به دست می‌گرفتند چراکه وقتی کار تمام می‌شد زندگی ظاهری آنها با کار تمام می‌شد. حبیب عزیز ما با این کار همه وجودش را گذاشت و او با کار تمام شد و آنچه را که باید در این عالم انجام می‌داد، انجام داد.

در پایان مراسم، نماز میت به امامت حجت الاسلام قمی بر پیکر حبیب الله صادقی خوانده و زنده یاد صادقی به سوی خانه ابدی بدرقه شد.