خلبان شهیدی که زبان روزه به شهادت رسید

به گزارش خبرنگار حوزه ایثار وشهادت ایرنا، ‌ خلبان شهید محمد نوژه در هشتم فروردین‌ماه سال ۱۳۲۴، در شهر تهران و در خانواده‌ای متدین دیده به جهان گشود. پدرش مردی مؤمن و مذهبی و اهل مسجد بود و محمد را از همان کودکی با نماز و روزه آشنا کرد.

محمد پس از اخذ دیپلم، در سال ۱۳۴۲ وارد دانشکده افسری شد و پس از اتمام آن، جهت طی دوره سامانه‌های کنترل اسلحه به آمریکا رفت. پس از بازگشت از آمریکا به علت عشق به پرواز به دانشکده خلبانی نیروی هوایی راه یافت.

در سال ۱۳۵۱ برای طی دوره خلبانی هواپیمایی اف -۴ برگزیده شد و پس از طی دوره مربوطه به جمع خلبانان تیزپرواز نیروی هوایی پیوست.

با شروع نهضت مردم مسلمان ایران، وی نیز در نشر و پخش اعلامیه‌های حضرت امام (ره) فعالانه تلاش می‌کرد. او به دور از چشم ساواک، دوستان و آشنایان را تشویق می‌کرد تا در تظاهرات و راهپیمایی‌های ضد رژیم پهلوی شرکت کنند.

فرمانده گردان ۳۱ شکاری پایگاه سوم هوایی

وی در طول دوران خدمت خویش به عنوان افسر سامانه‌های کنترل اسلحه گردان ۱۰۱ شکاری، رئیس شعبه عملیات مشترک، معاونت عملیات پایگاه ششم، فرمانده گردان ۳۱ شکاری پایگاه سوم در نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران عهده‌دار مسؤولیت‌هایی بوده که در کمال صداقت به انجام رسانیده است.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی و تحریکات ضدانقلاب در پاوه، هیاتی مرکب از دکتر مصطفی چمران، امیر سرتیپ ولی فلاحی  و ابو شریف معاون عملیاتی وقت سپاه پاسداران، با سه فروند بالگرد که حامل مهمات و اقلام ضروری برای نیروهای ژاندارمری و سپاه بودند، عازم شهر پاوه شدند؛ اما بالگرد حامل دکتر چمران مورد اصابت گلوله قرار گرفت و به محاصره مهاجمان مسلح درآمد.

پایگاه سوم شکاری همدان بلافاصله پس از مطلع شدن از ماجرا، با به پرواز درآوردن ۲ فروند هواپیمای «اف- ۴» بر فراز شهر و شکستن دیوار صوتی لحظات پراضطرابی را برای مهاجمان مسلح فراهم و زمینه حضور نیروهای مسلح خودی را فراهم کرد. سرگرد محمد نوژه خلبان یکی از این جنگنده‌ها بود.

مورد اصابت آتشبار عناصر ضد انقلاب قرار گرفت

وی در تاریخ ۲۵/ ۵/ ۱۳۵۸ به همراه ستوان یکم خلبان بشیر موسوی(کابین عقب) که به جهت پشتیبانی از بالگردهای نیروی زمینی ارتش و ستون اعزامی کرمانشاه به پاوه اعزام شده بود پس از انجام عملیات، در حین انجام گشت‌های هوایی، هواپیمای آنها مورد اصابت آتشبار عناصر ضد انقلاب قرار گرفت و از کنترل خارج شد.

هنگامی‌که هواپیمای وی به آسمان پاوه رسید با حجم وسیعی از آتش ضدانقلاب که ارتفاعات شهر را در اختیار داشت مواجه شد؛ لیکن بامهارت و شجاعت وصف‌ناپذیری از دیوار آتش عبور کرد و در ارتفاع پایین به کمک شهید چمران و گروه همراهش شتافت.

پس از انجام موفقیت آمیز عملیات و در حین برگشت، هواپیمای نوژه مورد اصابت عناصر ضدانقلاب قرار گرفت و از کنترل خارج شد.

متأسفانه هیچ‌یک از خلبانان فرصت استفاده از صندلی پران را نیافتند و هواپیما به کوه اصابت و در منطقه قشلاق -بین پاوه و روانسر- سقوط کرد و سرگرد خلبان محمد نوژه درحالی‌که روزه بود، با شربت شهادت افطار کرد.

پایگاه سوم شکاری همدان به نام شهید 

در پی این واقعه و به پاس اولین شهید نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، پایگاه سوم شکاری همدان که قبل از انقلاب به پایگاه شاهرخی و بعد از پیروزی انقلاب به پایگاه حر معروف بود به پایگاه شهید سرلشکر خلبان محمد نوژه تغییر نام یافت.

برابر تصویب «شورای عالی نشان‌ها» در ارتش، به‌پاس فرماندهی و مدیریت جهادی در صحنه‌ها و برهه‌های سرنوشت ساز دوران پیروزی انقلاب تا عملیات‌های مختلف دفاع مقدس و ایثار و بذل جان در اعتلای ایران سربلند اسلامی، نشان فداکاری به شهید والامقام ارتش اسلام؛ «محمد نوژه» که سرسختانه در خط مقدم دفاع از استقلال، تمامیت ارضی و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایستاده‌اند، تعلق گرفت.

نشان فداکاری که اعطایی مقام معظم رهبری به ارتش جمهوری اسلامی ایران است، نماد ایثار و از خودگذشتگی دانشجویان و دانش آموختگان دانشگاه افسری امام علی (ع) ارتش است که در راه پاسداری از استقلال و تمامیت ارضی کشور و نظام جمهوری اسلامی ایران مردانه ایستاده و دفاع کرده‌اند.