جیمز وب «ستون‌های آفرینش» را به تصویر کشید

تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا تصاویری با جزئیات بسیار بالا از منظره‌ موسوم به ستون‌های آفرینش (Pillars of Creation) را ثبت کرد. در این تصویر ستارگان جدیدی از میان ابرهای متراکم گاز و غبار در حال شکل گیری هستند. اگرچه این ستون‌های سه بعدی به شکل صخره‌های سنگی باشکوهی به نظر می‌آیند اما بسیار نفوذ پذیرتر از سنگ هستند. این ستون‌ها از گازها و غبارهای خنک میان‌ستاره‌ای تشکیل شده‌اند و در نوری با طول موج نزدیک به فروسرخ نیمه شفاف به نظر می‌آیند.

نخستین بار تلسکوپ فضایی هابل در سال ۱۹۹۵ موفق به تصویربرداری از این ستون‌های آفرینش مشهور شد. اما تصویر دقیق کنونی که تلسکوپ جیمز وب موفق به ثبت آن شده است، به محققان کمک می‌کند تا با شناسایی بسیار دقیق‌تر تعداد ستاره‌های تازه متولد به همراه میزان گاز و غبار موجود در منطقه بتوانند مدل‌های پیشین خود از تشکیل ستاره‌ها را اصلاح کنند.

"تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا تصاویری با جزئیات بسیار بالا از منظره‌ موسوم به ستون‌های آفرینش (Pillars of Creation) را ثبت کرد"آن‌ها همچنین با گذر زمان به درک روشن‌تری از چگونگی تشکیل و انفجار ستاره‌ها طی میلیون‌ها سال در این ابر‌های غبار‌آلود خواهند رسید.

عکس گرفته شده توسط تلسکوپ جیمز وب از ستون‌های آفرینش

NASA

در این تصاویر که با دوربین‌های فروسرخ تلسکوب جیمز وب گرفته شده‌اند، ستاره‌های تازه متولد جلب نظر می‌کنند. این ستاره‌‌ها به صورت گوی‌های قرمز روشن و عموما همراه با سنبله‌های پراش (Diffraction Spikes) هستند که در روی سطح بیرونی یکی از ستون‌های غبار به وضوح دیده می‌شوند. وقتی توده‌هایی از میان ستون‌های گاز و غبار به جرم کافی می‌رسند، تحت نیروی گرانش خود شروع به فروپاشی می‌کنند. آن‌ها به آرامی گرم شده و در نهایت ستاره‌های جدید را تشکیل می‌دهند.  

خطوط موج‌وار گدازه مانند در نزدیک برخی از این ستون‌ها چیست؟

این‌ها ذراتی هستند که ستاره‌های در حال تشکیل در میان گاز و غبار از خود به بیرون پرتاب می‌کنند. ستاره‌های جوان معمولا به صورت دوره‌ای ذراتی را با سرعت مافوق صوت به بیرون پرتاب می‌کنند این ذرات با ابر‌های تشکیل شده از مواد گوناگون مانند این ستون‌ها برخورد می‌کنند.

این مساله گاهی اوقات منجربه شوک‌های تعظیم (Bow Shock) می‌شود که موجب به وجود آمدن الگو‌های موج مانند می‌شوند، درست مانند زمانی که قایق روی سطح آب حرکت می‌کند. این پدیده در دومین و سومین ستون از بالا قابل مشاهده است. عمر این ستاره‌های جوان تنها چند صدهزار سال تخمین زده می‌شود.  

ذرات گدازه مانند

NASA

اگرچه ممکن است به نظر برسد که نور با طول موج نزدیک به فروسرخ به تلسکوپ وب اجازه داده است تا از میان ابرها عبور کند و فواصل کیهانی زیادی را فراتر از ستون‌ها آشکار سازد، اما هیچ کهکشانی در این نما وجود ندارد. در عوض، ترکیبی از گاز و غبار نیمه شفاف که به عنوان محیط بین ستاره‌ای در متراکم‌ترین بخش قرص کهکشان راه شیری شناخته می‌شود، دید عمیق‌تر ما از جهان را مسدود می‌کند.

این تصویر برشی از سحابی عقاب است که در فاصله ۶۵۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد.