افزایش قدرت ملی با پیوستن ایران به شانگهای/ دولت روحانی توجهی به تقویت زنجیره تامین صادرات نداشت

جلیل جلالی فر؛ عضو اتاق بازرگانی ایران و روسیه در گفتگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری دانشجو در خصوص تقدیم لایحه الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به سازمان همکاری شانگ‌های به مجلس شورای اسلامی و اهمیت حضور در پیمان‌های منطقه‌ای و بین المللی گفت: پیوستن به پیمان‌های چند جانبه در راستای استفاده از بازار‌های منطقه‌ای موضوع بسیار مهمی است. این موضوع ازاین جهت اهمیت بیشتری می‌یابد چرا که ایران دارای موقعیت جغرافیایی بسیار مناسبی است که با تعامل اقتصادی با کشور‌های اطراف خود اعم از کشور‌های متصل یعنی هم مرز و کشور‌های دورتر مثل ازبکستان که هم مرز ما نیست، اما با یک فاصله ترکمنستان به ما متصل است می‌تواند بهره برداری‌های اقتصادی قابل توجهی داشته باشد.

وی در این خصوص خاطر نشان کرد: زمانی از موقعیت جغرافیایی خود به نحو احسن می‌توانیم استفاده کنیم که موقعیت ژئوپلیتیکی بسیار قوی داشته باشیم. به این معنا که با استفاده درست از فرصت ها، کشور را به لحاظ اقتصادی قدرتمند کنیم. بی تردید پایه‌های اصلی قدرت اقتصادی یا قدرت ملی متشکل از فرهنگ اجتماعی بالا، اتحاد ملی، دانش، تولیدات دانش بنیان، ظرفیت تولید، خلق تکنولوژی و قدرت نظامی استب، بنابراین از تجمیع این موارد به نفع تقویت اقتصاد کشور باید استفاده کنیم.

"وی در این خصوص خاطر نشان کرد: زمانی از موقعیت جغرافیایی خود به نحو احسن می‌توانیم استفاده کنیم که موقعیت ژئوپلیتیکی بسیار قوی داشته باشیم"

جلالی فر در این باره توضیح داد: مساله‌ای که در بخش قدرت ملی بسیار مهم است استفاده درست و به جا از پیمان‌ها و توافق نامه‌های منطقه‌ای است. عضویت ایران در یک اتحادیه اقتصادی مثل اوراسیا یا شانگ‌های به دلیل اینکه این اتحادیه متشکل از یکسری کشورهاست و کشور‌ها در برابر ما تعهداتی می‌یابند که این تعهدات متقابل مانع ایجاد تعارض می‌شود در نتیجه منجر به افزایش قدرت ملی افزایش می‌شود.

وی در خصوص مزیت‌های عضویت در اتحادیه‌های منطقه‌ای گفت: عضویت در اتحادیه‌های منطقه‌ای به دلیل کاهش سنگ اندازی‌های کشور‌ها با منافع مشترک، مسیر توسعه را هموار‌تر می‌کند لذا کشور‌های عضو اتحادیه یا پیمان به راحتی از موانع موجود بر سر راه تجارت عبور می‌کنند.

عضو اتاق بازرگانی ایران و روسیه توضیح داد: با توجه به اینکه بخشی از معاهده‌ها اقتصادی و مبادلات تجاری است کشور‌های عضو پیمان‌های منطقه‌ای اقدامات تسهیل گرانه‌ای برای مبادلات تجاری در حوزه گمرک، حمل و نقل و ورود به بازار‌های یکدیگر ایجاد می‌کنند از این نظر عضویت در معاده‌ها به ما کمک می‌کند دسترسی آسان تری به بازار کشور‌های عضو پیمان داشته باشیم، ضمن اینکه در این مسیر همکاری‌های اجتماعی، ورزشی و دانشگاهی محقق می‌شود که منجر به پیوند ملت‌های مختلف می‌شود که از جمله آن‌ها می‌توان به تقویت صنعت توریسم اشاره کرد.

جلیل جلالی فر در خصوص چرایی عدم استفاده درست ایران از پیوستن به معاهدات و سازمان‌های اقتصادی منطقه‌ای را توضیح داد و در این باره گفت: به دلیل اینکه برخی از مسوولین متاسفانه در سال‌های گذشته در مدیریت زنجیره تامین کار عملی انجام ندادند و بیشتر شعاری برخورد کردند، در حالی که برای بهره برداری بیشتر کشور از این موارد انتظار می‌رفت اقدامات، ماموریت‌ها و فعالیت‌هایی که منتهی به تحقق راهبرد‌ها و اهداف مدیریت زنجیره تامین شود را در سرلوحه فعالیت‌های خود قرار می‌دادند.

وی در این باره توضیح داد: به عنوان مثال در بحث لجستیک ضعف‌های زیاد مانع موفقیت ما شده است.

به طور مثال در سال گذشته روس‌ها ۲۹۴ میلیارد دلار از کشور‌های دنیا واردات داشته اند در حالی که ارتباط سیاسی ما با روس‌ها خوب است و در شرایط فعلی روسیه تحت تحریم است، اما نمی‌توانیم ادعا کنیم بخش قابل توجهی از کالا‌های روسیه را تامین و صادر می‌کنیم. در عدم توانایی صادرات ایران، با آنکه دولت روسیه ارتباط خوبی با ما دارد، اما برای تامین نیاز‌های خود علی رغم میل باطنی به ترکیه باج می‌دهد.

جلالی‌فر افزود: روس‌ها با اینکه می‌دانند آذربایجان و ترکیه به دنبال تحقق یکسری اهداف مشترک بر ضد منافع روس‌ها هستند، اما به آن‌ها تخفیفاتی می‌دهند. این وسط جای ایران خالی است چرا که دولت آقای روحانی در هشت سال گذشته به دنبال نوسازی زیر ساخت‌های ریلی، جاده‌ای و نوسازی ناوگان دریایی کشور نبوده است. حتی این احتمال داده می‌شود روسیه به دلیل تامین نیاز‌های خود اجازه باز شدن کریدور و دالان مورد منازعه بین ارمنستان و آذربایجان را بدهد.

وقتی دولت قبلی نگاه مدیریتی به زنجیره تامین نداشته این فرصت‌ها از دست ایران رفته است.