کتاب"یزله" با خوانش سیروس همتی صوتی شد

یزله عنوان مجموعه ای از ۱۱ داستان کوتاه از سیروس همتی و تقی همتی نیا است که با عناوین آقای هاله، الله توپوننن پول توهسون، دده، رمان، مکان، آخرین وداع، یزله، فرمول آبی، خججه سلطان، ننه سلطان و بازارچه مکاره گردآوری شده است.

سیروس همتی بازیگر، نویسنده و کارگردان تئاتر است که در سال‌های اخیر بیش از هر چیز او را در صحنه تئاتر و تلویزیون و با نقش هایی طنز آمیز و گاه جدی دیده ایم. بازیگری که همواره احساسات مخاطبانش را با حرکاتی ظریف در مرز میان شوخی و جدی تحت تاثیر قرار داده است و آنها را به داستان و شیوه روایت خود وابسته کرده است.

کتاب یزله نیز بیش از هر چیز وامدار همین شیوه روایت است. زبان و موقعیت هایی طنز آمیز که در پس خود بسیار تلخ و عبرت آموز و محل تامل جدی است. طنز در روایت داستانی همتی موضوعی نه جاری در کلمات و ساختار روایت که جاری در موقعیتی است که داستان در آن رخ می دهد. همتی تلخی ها و سیاهی های پیرامونش را با لبخندی البته تلخ بازگو می کند و همین مساله مخاطب را هم از منظر شیرینی روایت و هم از منظر مواجهه با پاره ای از واقعیت های پیرامونش به سوی خود می خواند.

همتی در داستان کوتاه پایبند به نگارش به همراه جمله هایی بسیار کوتاه است.

"طنز در روایت داستانی همتی موضوعی نه جاری در کلمات و ساختار روایت که جاری در موقعیتی است که داستان در آن رخ می دهد"گویی سریع و قاطع و تاثیرگذار با کلماتش مخاطبش را نیش می زند و او را افسون شده با خود همراه می کند.

نوع بهره مندی او از عبارات و جملات، یادآور تجربه هایش در ساخت موقعیت‌ و دیالوگ در نمایشنامه‌ است. به همین دلیل است که او در این داستان‌ نویسی نیز بدون حاشیه‌سازی و بدون ورود به فضاسازی های رایج زبانی در داستان کوتاه، مستقیم و از دل ما وقع به روایت می پردازد و مخاطبش را همچون نمایشنامه هایش به کشف رمز در میان کلمات کوتاه و رازآلود و البته طنز آلود خود می خواند.

داستان‌های کوتاه همتی در مجموعه «یزله» همانند سایر کارهای داستانی وی به شدت تصویری و قابل لمس هستند و شیوه روایی حاکم بر روایت این داستان‌ها به گونه ای است که مخاطب می‌تواند با وضوح بالا بخش‌های قابل توجهی از داستان را پیش چشم‌هایش مشاهده و خود را به عنوان یکی از عناصر صحنه آن رویداد در معرض قضاوت درباره آنها قرار دهد و با آن همذات پنداری کند.

موقعیت های داستانی هم به طور عمده از سوی همتی بسیار ساده و در عین حال هوشمندانه انتخاب شده ‌است و البته همین بهانه‌های ساده، همواره با یک نتیجه عجیب، مخاطبش را به سمت کشف یک آن و لحظه خاص در خود و روابط و رفتارهای خود دعوت می‌کند.

۵۷۵۷