از بیضایی، مهرجویی و عیاری تا سعید روستایی؛ توقیفی‌هایی که همه آن را تماشا کردند/ نابود شدن سرمایه قابل جبران نیست

مهسا بهادری: اسمش توقیف است. مقاومت کنی آن را لو می‌دهند. تاریخ سینمای ایران را از هر طرف ورق بزنی یک واژه در آن خودنمایی می‌کند: «توقیف». ربطی هم به پیش و پس از انقلاب و یا دولت‌های مختلف ندارد. برخی فیلم‌ها از نظر مسئولان وقت شایسته دریافت پروانه نمایش نبوده‌اند و برای مدتی یا همیشه مهر توقیف خورده‌اند.

"برخی فیلم‌ها از نظر مسئولان وقت شایسته دریافت پروانه نمایش نبوده‌اند و برای مدتی یا همیشه مهر توقیف خورده‌اند"حالا از این میان فیلم‌هایی هم بودند که توقیف شدند و نسخه اصلی آن لو رفته است.

این ماجرای توقیف فرمول بسیار ساده‌ای دارد، زمانی که یک فیلم ساخته می‌شود باتوجه به اقتضای زمان مهر توقیف روی آن می‌خورد اما اندکی که می‌گذرد مثل «باشو، غریبه کوچک» در جشنواره‌های داخلی صدها جایزه می‌گیرد و تلویزیون به کرات آن را پخش می‌کند. به «باشو غریبه کوچک» اشاره کردیم؛ در ابتدا نگاهی بیندازیم به آثار بهرام بیضایی که بعد از انقلاب با مشکلات زیادی مواجه شد و بعد هم به فیلم‌های توقیفی لو رفته سینما نگاه کنیم که برخی از آن‌ها مانند «مارمولک» را سال‌ها بعد از توقیف و لو رفتن، تلویزیون به کرات آن را نشان داد.

قدمت طولانی توقیفی‌ها

یکی از اولین فیلم‌هایی که طعم توقیف را چشید، چریکه تارا بود، از اولین فیلمسازانی که فیلم‌هایش در همان اوایل انقلاب با توقیف روبه‌رو شد، بهرام بیضایی بود. دو فیلم «چریکه تارا» و «مرگ یزدگرد» ساخته‌های بیضایی در سال‌های ۱۳۵۷ و ۱۳۵۸، هرگز به نمایش عمومی درنیامدند. «چریکه تارا» به جز سه بار در بخش «نوعی نگاه» جشنواره فیلم کن ۱۹۸۰ و یکی دو بار در جشنواره بین‌المللی فیلم سن سباستین، به نمایش عمومی درنیامد، اما بعدها نسخه اصلی آن منتشر شد و همه آن را تماشا کردند

بهرام بیضایی سال ۶۴، «باشو غریبه کوچک» را ساخت.

فیلم اما به مذاق مسولان وقت خوش نیامد و برچسب ضدجنگ به آن خورد. فیلم محصول دورانی است که همه تولیدات سینمای ایران در خدمت تهییج حس حماسی و تشویق مردم به حضور در جبهه‌ها بود. سال ۶۸ به اقتضاء فضای جامعه و پایان جنگ مسولان تشخیص دادند حالا وقت آن است که «باشو غریبه کوچک» روی پرده برود. این فیلم بارها از تلویزیون هم پخش شده است.

چند سال بعد داریوش مهرجویی «سنتوری» را ساخت. مهرجویی با «دایره مینا» طعم توقیف و رفع توقیف را از پیش از انقلاب چشیده بود.

" قدمت طولانی توقیفی‌ها یکی از اولین فیلم‌هایی که طعم توقیف را چشید، چریکه تارا بود، از اولین فیلمسازانی که فیلم‌هایش در همان اوایل انقلاب با توقیف روبه‌رو شد، بهرام بیضایی بود"سال ۸۶ دیگر فیلم مهرجویی یعنی «سنتوری» هم مهر توقیف خورد. این اتفاق زمانی رخ داد که سینماها آماده اکران فیلم بودند. شائبه توهین به طبقه مذهبی، از جمله عواملی است که «سنتوری» را دچار مشکل کرد. هفت ماه بعد نسخه قاچاق آن بیرون آمد و بالاخره سال ۸۹ نسخه خانگی فیلم توزیع شد.

کمی بعدتر کمال تبریزی و «مارمولک»ش به میان آمد. اردیبهشت سال ۸۳ این فیلم روی پرده سینما رفت و پس از سه هفته جلوی اکران آن گرفته شد.

عده‌ای این فیلم را توهین به روحانیت و عده‌ای دیگر فیلم را در راستای احترام به این قشر دانستند. پس از توقیف، نسخه غیرقانونی «مارمولک» به شکل گسترده‌ای توزیع شد و در نهایت فیلم پس از دو دهه توقیف به شبکه خانگی آمد و از تلویزیون هم پخش شد!

بعد از کمال تبریزی آتش توقیف‌ها دامن کیانوش عیاری را گرفت. سال ۱۳۸۹ بود که عیاری ساخت «خانه پدری» را به پایان رساند اما تا سال ۱۳۹۲ اجازه حضور در جشنواره‌ای را نداشت. کمی بعدتر یعنی در روزهای چهارم و پنجم دی ۱۳۹۳ در گروه هنر و تجربه در پردیس کوروش اکران عمومی شد اما پس از دو روز دوباره اکران فیلم متوقف شد. پس از پنج سال فیلم با اصلاحاتی و با رده‌بندی سنی بالای ۱۵ سال به نمایش درآمد، اما پس از پنج روز در ۶ آبان ۱۳۹۸ با دستور مستقیم دادستانی مجددا توقیف شد.

این فیلم در ۲۲ آبان ۱۳۹۸ دوباره از توقیف درآمد و بعد از مدت کوتاهی، اکرانش به پایان رسید و بعدها هم نسخه آن به راحتی در اختیار مردم قرار گرفت و همه آن ماجرای خشونت را که بهانه توقیف این فیلم بود به وضوح دیدند.

این روزها هم فیلم سینمایی «برادران لیلا» با این‌که در فستیوال‌های خارجی حضور پیدا کرده و در کشوری مانند فرانسه هم به نمایش درآمده است اما برای اکران با اگر و اماهای زیادی مواجه شد در ابتدا اجازه ندادند که این فیلم روی پرده سینما برود و اعلام شد که جزو فیلم‌های توقیفی است و بعد از مدتی هم نسخه اصلی آن پیش از اکران لو رفت و منتشر شد.