شمارش معکوس برای پایان فاز اول رآکتور هسته‌ای روی ماه

ناسا در حال تکمیل فاز طراحی پروژه توسعه یک رآکتور کوچک شکافت هسته‌ای و تولید برق برای استفاده روی ماه است.

 پروژه موسوم به «Fission Surface Power Project» با هدف توسعه منابع انرژی ایمن، پاک و قابل اعتماد در ماه انجام می‌شود که هر شب آن حدود ۱۴.۵ روز زمینی طول می‌کشد. چنین سیستمی می‌تواند نقش بزرگی را در برنامه «آرتمیس» (Artemis) ناسا برای اکتشاف ماه داشته باشد.

ناسا و «وزارت انرژی آمریکا» (DOE) در سال ۲۰۲۲ قرارداد‌هایی را با سه شرکت «لاکهید مارتین» (Lockheed Martin)، «وستینگهاوس» (Westinghouse) و «آی‌ایکس» (IX) برای فاز اولیه منعقد کردند. این سه شرکت موظف شدند تا طرح اولیه را برای رآکتور، سیستم‌های فرعی، هزینه‌های تخمینی و یک برنامه توسعه ارائه دهند که بتواند راه را برای حضور پایدار انسان روی سطح ماه برای حداقل ۱۰ سال هموار کند.

«ترودی کورتس» (Trudy Kortes) مدیر برنامه ماموریت‌های نمایش فناوری در «اداره مأموریت فناوری فضایی» ناسا گفت: شب قمری از منظر فنی چالش‌برانگیز است. بنابراین، داشتن یک منبع انرژی مانند این رآکتور هسته‌ای که مستقل از خورشید عمل می‌کند، یک گزینه کمکی برای اکتشاف بلندمدت و تلاش‌های علمی روی ماه به شمار می‌رود.

یک رآکتور می‌تواند به ویژه در قطب جنوب ماه سودمند باشد که تصور می‌شود مناطق دائما سایه‌دار آن، یخ آب و سایر مواد فرار را به دام انداخته‌اند.

ناسا قصد دارد قرارداد‌های فاز اول را تمدید کند تا مسیر پروژه برای فاز دوم که شامل طراحی نهایی رآکتور برای سطح ماه است، اصلاح شود. انتظار می‌رود امکان درخواست شرکت‌ها برای فاز دوم، در سال ۲۰۲۵ فراهم شود.

«لیندسی کالدون» (Lindsay Kaldon) مدیر پروژه Fission Surface Power Project در «مرکز تحقیقات گلن» ناسا گفت: ما در حال دریافت اطلاعات زیادی از سه شریک خود هستیم.

"فراتر از محدودیت‌های خاص، ناسا برای انعطاف‌پذیری بیشتر به شرکت‌ها امکان داد تا روش‌های خلاقانه و متنوعی را برای بررسی فنی ارائه دهند"ما باید کمی زمان بگذاریم تا همه اطلاعات را پردازش کنیم و ببینیم چه راهی برای ورود به فاز دوم منطقی است و بهترین گزینه‌های فاز اول را برای تعیین الزامات طراحی یک سیستم با ریسک پایین‌تر تعیین کنیم.

ناسا اعلام کرد پس از فاز دوم، تاریخ مورد نظر برای رساندن یک رآکتور به سکوی پرتاب، اوایل دهه ۲۰۳۰ است.

این آژانس، الزاماتی را برای یک رآکتور ۴۰ کیلوواتی تعیین کرد که از اورانیوم کمی استفاده می‌کند و وزن آن بیش از ۶۰۰۰ کیلوگرم نیست. فراتر از محدودیت‌های خاص، ناسا برای انعطاف‌پذیری بیشتر به شرکت‌ها امکان داد تا روش‌های خلاقانه و متنوعی را برای بررسی فنی ارائه دهند. به گفته ناسا، در آمریکا ۴۰ کیلووات به طور متوسط می‌تواند برق ۳۳ خانوار را تامین کند.

طرح رآکتور، یکی از طرح‌های هسته‌ای جدید برای فضاست که از جمله آن، پرتاب یک فضاپیمای هسته‌ای به نام «دراکو» (DRACO) تا اوایل سال ۲۰۲۶ است.

همچنین، ناسا اخیرا قرارداد‌هایی را برای توسعه مبدل‌های قدرت کارآمدتر «برایتون» (Brayton) با شرکت‌های «رولز رویس نورث امریکا» (Rolls-Royce North America)، «برایتون انرژی» (Brayton Energy) و «جنرال الکتریک» (General Electric) منعقد کرده است که به منظور تبدیل نیروی حرارتی حاصل از شکافت هسته‌ای به برق ضروری هستند.

منبع: اسپیس