یک دست ترین تیم والیبال ایران در نبرد مرگ و زندگی

به گزارش "ورزش سه"، گیم پنجم دیدار ایران برابر لهستان در روز اول هفته سوم رقابتهای لیگ ملتها، تا سالها در ذهن هواداران ایرانی باقی خواهد ماند، ده هزار تماشاگر در شهر گدانسک لهستان با چشمانی بهت زده شاهد زدن ده سرویس پیاپی از ستاره نوظهور ایران در این تورنمنت اسماعیل نژاد بودند، تابلوی نتایج در گیم حساس و همیشه نزدیک رقابت های والیبال عدد ۱۲ برابر ۲ را به نفع ایران نشان می داد و لهستان تیم اول رنک جهانی چاره ای جز تسلیم شدن برابر نسل نو و تازه به پا خواسته والیبال ایران نداشت. ایران نبرد بزرگ و همیشه مهم برای والیبال ایران را در خاک لهستان برد تا زخمبه جا مانده از  المپیک در لیگ ملتها این بار با تازه واردان والیبال ایران به پیکر غول بزرگ والیبال جهان دوباره نقش ببندد. 
تیم منسجم و یک دست بهروز عطایی که تا بازی پنجم برابر بلغارستان همه را از خود ناامید کرده بود، به یک باره به پا خواست و بعد از سه گیمه کردن آمریکا، کانادا، لهستان، اسلونی و صربستان را هم شکست داد تا تنها با دو شکست برابر برزیل و ایتالیا پای به مرحله یک چهارم نهایی این رقابتها بگذارد. 
جوانان ایرانی که سه سال قبل با عطایی موفق شده بودند قهرمانی جهان را برای ایران به دست بیاورند، از نیمه دوم این رقابتها به قدری خوب بودند، که کسی به یاد ستاره های بزرگ ایران در دهه ۹۰شمسی نیافتد، تیم معروف و محمد موسوی و یا شهرام محمودی و امیرغفور و نداشت و سه تا از بازیکنان اصلیش ، میثم صالحی ،  علی اصغرمجرد و جواد کریمی را به دلیل مصدومیت در کل تورنمنت همراه خود نمی دید، ولی به هیچ شخصی وابسته نبود. همه برای هم در زمین مسابقه می جنگیدند و به معنای واقعی ستاره تیم، خود تیم بود. این شاید دوست داشتنی ترین تیم ملی ایران است که همه دست ها در زمین ۹ متر والیبال یک "دست " می شوند و جای هیچ کس در زمین مسابقه خالی نیست، حضرت پور پاس بریده می دهد، اسماعیلی نژاد مانند لیبروها جاهای خالی را با شیرجه بلند پر می کند، وادی یکی از مدافعین خوب روی تور است و کاپییتان عبادی از سرویس گرفته تا دفاع روی تور، نقطه به نقطه زمین را مدیریت می کند. 
این حمایت ها در درون زمین ، جنگیدن ها بر سر هر امتیاز و فعل خواستن بازیکن ها، همه ما را امیدوار می کند تا در این تورنمنت نه تنها لهستان را دبل کنیم، بلکه با دبل کردن آمریکا به فینال این رقابتها برسیم.آرزویی که برای این جوانها خیلی زود است ولی اراده آنها ما را به آن امیدوار نگه می دارد.