بیانیه سید حسن خمینی درباره حوادث اخیر/ ابراز تأسف از حادثه تلخ دانشگاه شریف

آفتاب‌‌نیوز :

در پی سخنان امروز رهبر انقلاب اسلامی در خصوص حوادث روز‌های اخیر در کشور، یادگار امام بیانیه‌ای را منتشر کرد.

متن بیانیه حجت الاسلام و المسلمین سید حسن خمینی در پی می‌آید:

بسمه تعالی

مایل بودم درباره «اتفاقات تلخ این روزها» پیش از این سخن بگویم، ولی به سبب آشفتگی فضای عمومی جامعه این امر را به زمانی مناسب‌تر واگذاشته بودم. اما امروز که رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت الله خامنه‌ای (حفظه الله) از همگان خواستند تا درباره اتفاقات اخیر اظهار نظر کنند، به نظرم آمد تا چند جمله‌ای در این باره بنویسم:

۱- تردید نباید داشت که بین «اعتراض» که حق قانونی هر شهروند است، با «اغتشاش» که ریشه در دسیسه‌های دشمنان مردم دارد، تفاوت وجود دارد. اعتراض، نشان زنده بودن جامعه‌ای است که برخی از آسیب‌ها را بر نمی‌تابد، ولی آشوب و هنجارشکنی -آن هم وقتی توسط رسانه‌هایی عاری از دلسوزی برای ملت ایران بر آتش آن دمیده می‌شود-، ثمره‌ای جز حاکمیت افراطی گری و یا هرج و مرج ندارد. فراموش نکنیم که رسانه‌هایی که امروزه میدان دار ایجاد شقاق در میان ما شده اند یا تاریخی سراسر دشمنی با ما دارند و یا از جایی ارتزاق می‌کنند که همواره ایران و ایرانی را ضعیف و زبون خواسته است.

ما چاره‌ای نداریم جز اینکه همراه و همدوش یکدیگر زندگی کنیم. همه ما با هر سلیقه و نگاهی، یک ملت ایم؛ با سلایق متفاوت و با هدفی واحد.

"سربلندی کشورمان، با زندگی مسالمت آمیز با هم و ایستادگی در مقابل آنان که ذلت ما را می‌خواهند محقق می‌شود"سربلندی کشورمان، با زندگی مسالمت آمیز با هم و ایستادگی در مقابل آنان که ذلت ما را می‌خواهند محقق می‌شود. باید با هم گفتگو کنیم؛ جناح‌ها با مردم، و حاکمیت با آنانی که دیگر گونه می‌اندیشند؛ و صد البته تردید نکنیم که ستیز با دین و جنگ با آنچه در منظر مردم «ارزش دینی» شناخته می‌شود، همانند جنگ با آزادی و رفاه به یک اندازه ابتر و ناممکن است.

۲-گفتگو تنها راه برون رفت از بن بست‌های اجتماعی است. روشن است که ما با اعتراض‌هایی یک دست مواجه نیستیم؛ و هر از چندگاه، گروهی کوچک یا بزرگ با سلیقه‌ای متفاوت ممکن است نسبت به سیاستی و یا رفتاری معترض باشد. در این جامعه، چه معترضین و چه بدنه‌ی حاکمیت گریزی از این ندارند که به گفتگو با تمام شرایطش، که معقول‌ترین راه اصلاح است، تن در بدهند.

اگر از یکسو، شعار‌های تند و خشمگینانه ثمری نمی‌دهد، اما مجموعه نظام هم باید گفتگو با بخش‌های مختلف ملت را آغاز کند و شنیدن درد ایشان و در صورت لزوم معذرت خواهی از آنان را -که مدت مدیدی است کمرنگ و فراموش شده-ییاموزد.

طبیعی است که نتیجه این گفتگو نه ادامه «انعطاف ناپذیری در برخی روش‌ها و ارزش ها»، و نه مطابق با خواسته‌های تند ساختارشکنانه خواهد بود؛ و از همین گفت و گوهاست که میزان مجاز انعطاف و تعریف ساختارشکنی به دست می‌آید.

۳- امروز درد‌های مختلفی بر جان مردم سنگینی می‌کند که مهم‌ترین آن‌ها بحث معیشت و مشکلات اقتصادی است. حل هر مشکلی در حوزه‌های دیگر محتاج اصلاح در امور اقتصادی است.

دولت مردان باید بدانند که اگر نتوانند مشکلات اقتصادی را برطرف کنند همواره زمینه آشوب‌ها و سوء استفاده اجانب را فراهم آورده اند.

۴-بخش زیادی از اعتراض و دلخوری‌های مردم ناشی از بسته بودن راه‌های قانونی اعتراض و در صورت لزوم تغییر قانونی برخی قوانین و سیاست هاست. شک نباید داشت که باز کردن مسیر حضور همه سلیقه‌ها در ارکان حکومت، راه دشمنان را سدّ می‌کند. برای اینکه ظرفیت حضور آمریکا و رژیم غاصب اشغالگر و ایادی آن‌ها را کم کنیم، باید ظرفیت نظام را در مشارکت همه سلایق در تقنین و اجرا فراهم کنیم.

۵-شخص رهبر انقلاب اسلامی که علاوه بر جایگاه حقوقی از ویژگی‌های ممتاز اخلاقی برخوردارند و از سرآمدان روزگار خود هستند، برای همه کسانی که با معظم له از دور یا نزدیک آشنایی دارند دارای احترام ویژه‌ای هستند و برای بخش‌های بزرگی از مردم از چنان احترامی برخوردارند که توهین به ایشان مانع بزرگ هر نوع تفاهم و گفت و گوست. ضمن اینکه برای همه آشنایان به سیاست محرز است که صحت و سلامت ایشان پیوندی عمیق با آرامش کشور و صلاح امور دارد.

۶-جمهوری اسلامی ثمره خون‌های پاکی است که برای خدا و با پیروی از امام عظیم الشأن و با امید سعادت مردم بر زمین ریخته شد. حفظ آن و صد البته اصلاح آن و چشم نبستن بر اشکالات آن و در عین حال دفاع از حقیقت ناب آن، وظیفه تمام کسانی است که خود را وامدار این اتفاق بی بدیل می‌دانند.

لازم می‌دانم در پایان برای جان باختگان حوادث اخیر طلب رحمت، برای آسیب دیدگان آرزوی سلامت و بهروزی، برای حافظان امنیت توفیق و برای همه مردم روز‌های بهتر و شادتر از خدای متعال مسألت نمایم و از آنچه در شب گذشته در دانشگاه صنعتی شریف واقع شد، ابراز تأسف نموده و مسئولان مربوطه را به رعایت هر چه بیشتر حرمت دانشگاه توصیه کنم.