ورزشکاران ملی از خواندن سرود حکومتی امتناع می‌کنند؛ سرود جمهوری «اسلامی» بخشی از خشونت فرهنگی است

تبلیغ بازرگانی

کسی نیست که از فضای پرفشار و امنیتی حاکم بر اردوهای ملی نداند، باوجود این اما یک رسم تازه توسط اکثر اعضای تیم‌های ملی ایران بنیاد نهاده‌شده که نشان‌دهنده اهتمام بر «نافرمانی از فشار و تحمیل یک سرود ایدئولوژیک» است.

خیزش ایرانی‌ها که حالا دیگر نزد سران اروپایی هم به یک «انقلاب» تعبیر می‌شود، چنان مقاومتی را نزد ورزشکاران پدیدآورده که به‌نظر می‌رسد آغازگر رویدادهایی تازه در «همراهی چهره‌های ورزشی با مردم به‌پا خاسته» ایران است.

فرد پطروسیان روزنامه‌نگار از بروکسل، پایتخت بلژیک در برنامه چشم‌انداز با بخش فارسی رادیو بین‌المللی فرانسه همراه شده و در این راستا گفت‌وگویی کرده‌است.‌

از پطروسیان در مورد سرودی که به‌طور مشخص مبلغ ایدئولوژی حکومت اسلامی بود و توسط ورزشکاران خوانده می‌شد، اما حالا دیگر اعتباری ندارد، پرسیدم.

او در این راستا می‌گوید که سکوت ورزشکاران در هنگام پخش سرود رسمی جمهوری اسلامی، در واقع فریادی است در پشتیبانی از «انقلاب ملی مردم» ایران. او می‌گوید که این همراهی پیش‌تر هم توسط ورزشکارانی همچون الناز رکابی و سعید پیرامون به‌طریقی دیگر انجام و اکنون دیگر گسترده شده‌است.

این روزنامه‌نگار باور دارد که چنین صحنه‌هایی نشان می‌دهد که «تحریم ورزش ایران» بهترین راه نبوده و نیست، چراکه ابتکار ورزشکارها اوضاع را به‌طریقی دیگر رقم زده‌است.

از این روزنامه‌نگار پرسابقه ساکن بلژیک در مورد سرودی پرسیدم که خواهان پایدار ماندن جمهوری «اسلامی» است و سال‌ها در مجامع رسمی تحمیل می‌شده بی‌آنکه سهمی برای غیرمسلمان‌های ایرانی، از بی‌دین گرفته تا مسیحی، یهودی، بهایی قائل باشد. ما پیش‌تر دیده‌ایم که که به‌عنوان مثال، آندرانیک تیموریان، بازیکن ارمنی تیم ملی و تیم تاج هم ناگزیر به خواندن چنین سرودی بود. از او خواستم که بگوید در این همه سال بر عموم ما شهروندان ایران چه گذشته است؟

پطروسیان می‌گوید که جمهوری اسلامی در همه سال‌ها یک خشونت سه‌گانه را بر مردم تحمیل کرده‌است. خشونت فیزیکی از اعدام‌ها و کتک‌زدن و زجردادن افراد گرفته تا در مورد حجاب اجباری.

او همچنین خشونت ساختاری را که در مورد حقوق زنان، اقلیت‌های «رسمی و به‌رسمیت شناخته‌نشده» دینی اعمال شده، از جمله دیگر خشونت‌ها می‌داند.

فرد پطروسیان همچنین در این مصاحبه اظهار کرده که خواندن سرود «جمهوری اسلامی» نیز یک بخش از «خشونت فرهنگی» است که یک سیستم فکری را از طریق تبلیغات و کارهای نمادین، تبلیغ می‌کند و باعث اختلاف بین ایرانی‌ها می‌شود.

پطروسیان باور دارد که فقط گروهی که «شیعه تفسیرشده توسط ولایت فقیه» را قبول داشته و تسلیم آن شده‌اند، از تحمیل چنین فرهنگی در ایران بهره‌ برده‌اند و بس.

از این خبرنگار ساکن بروکسل که خود در زمینه حقوق ادیان و اقوام نیز کنش‌مند است، پرسیدم که در ایران فردا، ایران رها از حکومت اسلامی، چگونه می‌توان این تنوع قومی، عقیدتی و زبانی را در یک قالب یگانه اما همه‌گستر، گردهم آورد و ترانه سرداد؟

فرد پطروسیان در این راستا می‌گوید که با نگاه به خیابان‌های ایران و شعارهایی هم‌چون « کردستان تا زاهدان، جانم فدای ایران» نشان می‌دهد که گفتمان فرهنگی تفرقه‌برانگیز که توسط حاکمیت اعمال شده، ذوب شده‌است.

او می‌گوید که ایرانی‌ها یک بافت فرهنگی و ملی دارند که گرچه چهل و سه سال، زیر ضربات جمهوری اسلامی قرار داشته، اما از بین‌رفتنی نبوده‌است.

گفت‌وگوی کامل رادیو بین‌المللی فرانسه با فرد پطروسیان را می‌توان از طریق لینک صدا گوش داد.

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

آبونه شوید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید