جزئیات کامل دفع حمله منافقین به ایران با عملیات مرصاد

عملیات مرصاد یکی از صحنه‌‌هایی بود که چهره منافقین به عنوان دشمن ملت ایران عیان شد و به مدد مقاومت مردم با هدایت سرداران دلاور ایران صحنه نبرد، به گونه‌ای رقم خورد که در اوراق تاریخ ایران، روایتی شنیدنی از سرنوشت‌ خائنین به وطن و متحدین با دشمن ثبت شده باشد و در مقابل، روایتی درخشان از دلیری سردارانی که از این مملکت در سخت‌ترین دوران حفاظت کردند، بر جای بماند.

به گزارش «تابناک»؛ پس از صدور قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت سازمان ملل، صدام حسین دیکتاتور رژیم بعث عراق در تیرماه ۱۳۶۷ طی یک سخنرانی تلویزیونی گفت: «... بعد از مدتی خواهید دید که چگونه مجاهدین خلق به اعماق خاک خودشان نفوذ خواهند کرد و همین‌طور پیوستن مردم ایران به صفوف آن‌ها را خواهید دید.» به این ترتیب شش روز پس از قبول قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت توسط ایران، ارتش بعث عراق توافقات این قطعنامه را زیر پا گذاشته، دوباره در جنوب و حوالی خرمشهر حمله کرد تا راه نفوذ برای ارتش سازمان منافقین باز شود و حتی توانستند تا آستانهٔ تصرف آن پیش روند.

سردار دکتر حسین علایی فرمانده نیروی دریایی سپاه پاسداران در دوران دفاع مقدس در تشریح جزئیات عملیات مرصاد برای دفع و مقابله با حمله منافقین به ایران نوشت:

«جمهوری اسلامی ایران در روز ۲۷ تیرماه سال ۱۳۶۷ با پذیرش قطعنامه ۵۹۸، برقراری آتش بس در جنگ عراق با ایران را پذیرفت. گرچه سازمان مجاهدین خلق) منافقین)بعد از صدور قطعنامه ۵۹۸ در ۲۹ تیرماه سال ۱۳۶۶، همواره به امام خمینی (ره )ایراد می گرفت که چرا ایشان این قطعنامه را نمی پذیرند، ولی سازمان منافقین از اعلام پذیرش آتش بس توسط جمهوری اسلامی ایران نه تنها استقبال نکرد، بلکه آن را فرصتی مناسب برای حمله به ایران ارزیابی و تلقی کرد.

به محض پذیرش قطعنامه ۵۹۸ از سوی ایران، جلسه ای به ریاست صدام در کاخ ریاست جمهوری عراق با حضور مسعود رجوی رئیس سازمان مجاهدین خلق، سرلشکر فاضل البراک تکریتی رئیس سرویس های اطلاعاتی عراق و سپهبد صابر الدوری به منظور بحث و بررسی درباره چگونگی پیشروی سریع و عمیق نیروهای سازمان مجاهدین خلق از خانقین به سمت تهران برای به دست گرفتن قدرت در ایران با پشتیبانی محدود نیروهای مسلح عراق تشکیل شد.

در این جلسه ابعاد این عملیات و پیامدهای احتمالی آن مورد بحث و تبادل نظر طولانی قرار گرفت. در این جلسه رئیس دستگاه های اطلاعاتی عراق چندان تمایلی به انجام این عملیات نداشت زیرا نسبت به تحقق نتایج قطعی آن اطمینان نداشت. وی مایل بود از هرگونه عملی که موجب تحریک طرف مقابل و از سر گرفته شدن آتش جنگ شود خودداری گردد.

"در این جلسه رئیس دستگاه های اطلاعاتی عراق چندان تمایلی به انجام این عملیات نداشت زیرا نسبت به تحقق نتایج قطعی آن اطمینان نداشت"ولی واقعیت دیگری نیز وجود داشت که تا هنگام اعدام شدن فاضل البراک در سال ۱۹۹۳ در پرده ای از ابهام باقی ماند. در این جلسه مسعود رجوی به صدام گفت: "مطمئن باشید که سازمان من ظرف چند ساعت وارد شهر همدان در ۲۵۰ کیلومتری مرز خواهد شد". صدام موافقت خود را با اجرای این عملیات اعلام کرد و با بیان اینکه "شاید این یک فرصت طلائی برای نابودی رژیم فعلی ایران باشد"، انگیزه خود را از اجرای این عملیات مشخص ساخت.

بر این اساس سازمان منافقین با تکیه بر تجربیات ناشی از عملیات های گذشته در حمله به مواضع نیروهای ارتش در جبهه های جنگ، عملیات جدیدی را به منظور سرنگونی نظام جمهوری اسلامی به نام "فروغ جاویدان" برنامه ریزی کرد. این عملیات قرار بود در مهرماه سال ۱۳۶۷ همزمان با هفته دفاع مقدس به اجرا درآید. اما پذیرش قطعنامه ۵۹۸ از سوی ایران موجب غافلگیری منافقین و عدم باور آنها شد.

بنابراین با دستور رئیس جمهور عراق، منافقین عملیات خود را جلو انداختند و آن را در بعد از ظهر سوم مرداد ماه سال ۱۳۶۷، آغاز کردند.

نیروهای منافقین از سه بخش تشکیل می شدند. نیروهایی که به صورت ثابت و سازمان یافته، هسته اصلی ارتش آزادی بخش منافقین را تشکیل می دادند. بخش دوم نیروهایی بودند که با به کارگیری اسرای ایرانی در جنگ، سازماندهی شده بودند. منافقین در مجموع از ۷۰۰ اسیر ایرانی در این عملیات استفاده کردند و بخش سوم افرادی بودند که مجاهدین خلق قبل از آغاز عملیات از هواداران خود در سراسر کشورهای اروپایی فراخوانی کرده بودند. در سال ۱۳۶۵ حدود ۹۰۰ نفر از منافقین که به دلایل دست داشتن در ترور مردم در زندان های ایران به سر می بردند مورد عفو قرار گرفتند ولی اکثر آنها به عراق فرار کردند و به سازمان منافقین پیوستند.

"وی مایل بود از هرگونه عملی که موجب تحریک طرف مقابل و از سر گرفته شدن آتش جنگ شود خودداری گردد"در زمان تهاجم منافقین به خاک ایران در مرداد ماه ۱۳۶۷ حدود ۵ هزار زندانی گروهکی در زندان بودند که یک سوم آنها هنوز بر سر موضع خود بودند.

بهره گیری صدام از منافقین

در طول سالیان جنگ، عملاً سازمان منافقین به عنوان یک ارتش مجهز شده از سوی صدام حسین، کمک شایانی را در ابعاد جاسوسی و عملیاتی برای رژیم بعثی عراق انجام می داد. ارتش منافقین مجهز به تانک های سبک و نفربرهای پر سرعت چرخ دار و خودروهای تویوتا بود. نیروهای رزمی منافقین به عنوان افرادی کارآزموده، توانسته بودند بخشی از ضعف های ارتش عراق را در مقابله با ایران جبران نمایند. نیروهای این سازمان در بامداد روز ۲۹ خرداد ماه سال ۱۳۶۷ با بکارگیری ۳۰۰۰ نفر به شهر مهران حمله کرده بودند. آنها در جریان عملیات چلچراغ و پس از تصرف شهر مهران که خالی از سکنه بود، شعار "امروز مهران فردا تهران" را سر داده بودند.

البته ارتش منافقین با عملیات متقابل رزمندگان اسلام با ذلت و خواری از مهران عقب رانده شد ولی به هر حال ارتش بعثی عراق سازمان مجاهدین خلق را مزدور و تکیه گاه خوبی برای خود به حساب می آورد.

در روزهای پایانی جنگ نیز سازمان منافقین با تمام قوا به کمک صدام و رژیم بعثی عراق شتافت. تصور و تحلیل سران سازمان مجاهدین خلق این بود که سوار بر تانک ها و نفربرهای خود، می توانند بدون مواجه شدن با مقاومتی در خور توجه از سوی قوای مسلح ایران به سرعت خود را به تهران مرکز کشور برسانند. آنها فکر می کردند که مردم ایران نه تنها در برابر ارتش منافقین وارد عمل نخواهند شد بلکه از نظامیان آنها نیز به گرمی استقبال خواهند کرد. سران منافقین به نیروهای خود وعده داده بودند تا با رسیدن به تهران جشن پیروزی را در میدان آزادی برگزار کنند. سازمان منافقین امیدوار بود تا از این طریق بتواند در ایران به حکومت برسد.

حمله منافقین به ایران

منافقین از یک هفته قبل از آغاز عملیات فروغ جاویدان به دنبال جمع آوری اطلاعات از چگونگی آرایش و کسترش قوای ایران در جبهه غربی و در استان کرمانشاه بودند.

"ولی واقعیت دیگری نیز وجود داشت که تا هنگام اعدام شدن فاضل البراک در سال ۱۹۹۳ در پرده ای از ابهام باقی ماند"پس از تکمیل اطلاعات جمع آوری شده، عملیات نظامی سازمان مجاهدین خلق در بعد از ظهر روز سوم مرداد ماه سال ۱۳۶۷ آغاز گردید. منافقین در این عملیات از هزار خودرو، ۷۰ دستگاه خوردروی زرهی چرخ لاستیکی، ۱۰۰ قبضه تفنگ ۱۰۶ میلیمتری، ۳۰۰ قبضه انواع خمپاره اندازهای ۶۰ و ۸۱ کماندویی، ۱۰۰ قبضه توپ پدافند هوایی، ۸۰ قبضه دوشیکا و ۵۰ قبضه موشک دوش پرتاب سهند استفاده کردند.

به منظور آغاز عملیات، قرارگاه عملیاتی سپاه دوم ارتش عراق واقع در جادۀ بغداد ـ خانقین در منصوریه الجبل در اختیار رهبری سازمان منافقین قرار گرفت تا عملیات از آنجا هدایت شود. در این قرار گاه علاوه بر رهبران سازمان منافقین، رئیس دستگاه های اطلاعاتی عراق، مدیر اطلاعات شعبه ایران و سپهبد صابر الدوری، مستقر گردیدند. برای باز شدن مسیر عملیات منافقین، ابتدا توپخانه دوربرد ارتش عراق، یک آتش تهیه سنگین بر روی مواضع نیروهای ایرانی در ناحیه مرزی اجرا کرد و سپس تعدادی از یگان های ارتش بعثی عراق به سمت منطقه اسلام آباد غرب و سرپل ذهاب حمله کردند و آنگاه منافقین این دو شهر را تصرف کردند. همچنین هواپیماهای جنگنده میگ ۲۳ و میراژ F - ۱ ارتش عراق به تنگه چارزبر و به پایگاه نوژه همدان و پادگان لشکر ۲۸ سنندج حمله کردند و پوشش هوایی لازم را برای نیروهای منافقین برقرار نمودند.

سه روز جلوتر از تهاجم منافقین، عملیات تهاجمی ارتش عراق در جبهه جنوب نیز به منظور جلب توجه عمده قوای ایران به استان خوزستان و برای کمک به تک منافقین از محور غرب شروع شده بود.

پس از ناکامی ارتش عراق در تصرف بخش هایی از سرزمین های جنوب اهواز، رژیم بعثی عراق به عملیات نظامی منافقین امید زیادی داشت.

تهاجم نظامی منافقین به استان کرمانشاه با عدم انتظار و در نتیجه غافلگیری مسئولین ایرانی همراه بود. گرچه احتمال حمله مجاهدین خلق از سوی برخی از فرماندهان سپاه داده می شد ولی هیچ کس نمی دانست که نیروهای منافق از کدام نقطه مرزی به خاک ایران حمله خواهند کرد. نیروهای منافقین قصد داشتند تا با بهره گیری از ۲۵ تیپ رزمی سبک مکانیزه که حدود ۵۱۰۰ نفر را در آنها سازماندهی کرده بودند، در یک برنامه زمانبندی شده ۳۳ ساعته خود را به تهران برسانند و نظام جمهوری اسلامی ایران را سرنگون کنند و خود جایگزین آن شوند.

در طرح منافقین ۵ مرحله عملیاتی به شرح زیر پیش بینی گردیده بود:

مرحله اول عملیاتی به فرماندهی جهانگیر با عبور از مرز خسروی در ساعت ۴ بعد از ظهر روز دوشنبه سوم مرداد آغاز شده و شهرهای قصر شیرین، کرند و اسلام آباد غرب را با سه تیپ به تصرف خود در می آورد.

فرمانده محور دوم ابراهیم ذاکری بود که در مرحله دوم عملیات قرار بود با ۵ تیپ کرمانشاه را به تصرف خود درآورند. آنها قرار بود پایگاه هوانیروز کرمانشاه را تصرف کرده و از بالگردهای موجود در آن برای حمله به تهران استفاده نمایند. به همین علت ارتش عراق به این پایگاه هوانیروز حمله هوایی نکرد.

فرمانده محور سوم محمود مهدوی بود که می خواست با دو تیپ پایگاه هوایی شهید نوژه را به تصرف درآورد.

"در این جلسه مسعود رجوی به صدام گفت: "مطمئن باشید که سازمان من ظرف چند ساعت وارد شهر همدان در ۲۵۰ کیلومتری مرز خواهد شد""فرماندهی محور چهارم نیز قرار بود خود را با دو تیپ به قزوین برساند.

محمود عطایی هم فرمانده محور پنجم بود که می خواست تهران را تصرف کند و بیت امام خمینی در جماران و نیز صداوسیما را به تصرف در بیاورد.

با چنین طرح مانوری، عملیات در ۴ مرداد به پایان می رسید و حکومت ایران به دست منافقین می افتاد. در ابتدای عملیات منافقین، ارتش عراق ارتفاعات و شهرهای مرزی را تصرف کرد و نیروهای منافقین را عازم شهر کرمانشاه کرد. هواپیماهای عراقی با بمباران برخی از پایگاه های هوایی ایران در مسیر تهاجم منافقین و نیز استفاده از آتش توپخانه، عملیات منافقین را پشتیبانی می کردند.

شرایط جبهه ها به گونه ای بود که باور حمله گسترده نظامی سازمان منافقین به جبهه های جنگ و نیز به شهرهای ایران دشوار به نظر می رسید. به همین دلیل برخی از مسئولین کشور خبر حمله منافقین را یک جنگ روانی و تبلیغاتی ارزیابی می کردند.

ارتش عراق در ساعت ۱۴:۳۰ روز دوشنبه سوم مرداد ماه سال ۱۳۶۷ اجرای آتش سنگین توپخانه خود را در محور سرپل ذهاب آغاز کرد. آنگاه پس از گذشت یک ساعت از اجرای آتش تهیه، ارتش منافقین حمله خود را به خاک ایران شروع کرد و در ساعت ۱۸:۳۰ همان روز نخستین تانک ها و نفربرهای منافقین به شهر کرند غرب وارد شدند و حدود دو ساعت بعد شهر اسلام آباد را به تصرف خود در آورند.

تعدادی از مردم شهرهای کرند و اسلام آباد غرب با دیدن حمله نظامی دشمن، بلافاصله خانه های خود را ترک کردند و با خودروهای خود به سمت مرکز استان و کرمانشاه حرکت نمودند.

یک تیپ از نیروهای لشکر بدر که از منطقه جنوب وارد اسلام آباد شده بودند. نیروهای خود را در ارتفاعات اطراف شهر مستقر کردند. وقتی منافقین این دو شهر را اشغال کردند از طریق رادیوی خود، تلاش کردند تا با فراخوان هواداران خود در ایران نیروهای جدیدی را جذب کنند و بر تعداد قوای خود بیافزایند. در مسیر حرکت منافقین در پادگان ابوذر مقاومت هایی صورت گرفت و عده ای از فرماندهان و سربازان این پادگان به دست منافقین به شهادت رسیدند. اما در ۴/۵/۶۷ نیروهای تیپ نبی اکرم توانستند حمله منافقین به پادگان ابوذر را دفع نمایند.

با ادامه حرکت ستون نظامی مجاهدین خلق به سمت کرمانشاه، آن شهر نیز به حالت نیمه تعطیل درآمد و برخی از مردم شهر تخلیه خانه های خود را آغاز کردند.

"بنابراین با دستور رئیس جمهور عراق، منافقین عملیات خود را جلو انداختند و آن را در بعد از ظهر سوم مرداد ماه سال ۱۳۶۷، آغاز کردند.نیروهای منافقین از سه بخش تشکیل می شدند"وضعیت به گونه ای شد که محسن رضایی فرمانده کل سپاه در هماهنگی با آیت الله هاشمی رفسنجانی فرمانده جنگ، آقای احمد وحیدی را به عنوان فرماندار نظامی کرمانشاه تعیین کرد. منافقین توانستند پس از یک شب بدون معطل شدن در مسیر راه، تا ۳۰ کیلومتری شهر کرمانشاه به طول حدود ۲۰۰ کیلومتر در عمق کشور پیشروی نمایند.

دو گردان از نیروهای لشکر بدرکه راه خود را گم کرده بودند اولین رزمندگانی بودند که با منافقین در تنگه "چارزبر" به صورت اتفاقی برخورد کردند و با نیروهای منافقین قاطی شدند و مقاومت در "چارزبر" را شکل دادند. در این منطقه، نیروهای تیپ۱۲ قائم سمنان و نیروهایی از لشکر بدر با منافقین مواجه شدند و باعث جلوگیری از پیشروی آنها به سمت کرمانشاه گردیدند. البته قبل از رسیدن این نیروها که به صورت اتفاقی صورت گرفت، انبوهی از خودروهای مردم که در حال فرار از مناطق مرزی بودند راه را بر حرکت زره پوش های منافقین کُند کرده بودند.

در واقع این مردم بودند که عدم امکان پیشروی را در مسیر جاده کرمانشاه برای نیروهای منافقین بوجود آوردند.

عملیات مرصاد

با روشن شدن جدی بودن عملیات منافقین و دریافت گزارش هایی مبنی بر این که آنها در حال پیشروی به عمق کشور هستند، فرمانده کل سپاه و ستاد عملیاتی وی از جبهه جنوب عازم منطقه غرب کشور شدند. فرمانده سپاه در ارتفاعات مشرف بر اسلام آباد و فرماندهان دیگر در حوزه عملیاتی منافقین در کرمانشاه مستقر گردیدند. در این هنگام آیت الله آقای هاشمی رفسنجانی فرمانده جنگ نیز در کرمانشاه حضور داشت و هماهنگی های لازم را برای مقابله با منافقین انجام می داد. بلافاصله فرماندهان لشکرها و تیپ های سپاه در منطقه غرب کشور، در جریان عملیات منافقین قرار گرفتند و خود را برای مقابله با آنها، آماده کردند.

تیپ ۱۲ قائم در اردوگاه صادقین در ده کیلومتری تنگه "چارزبر" استقرار داشت. پس از صدور پیام امام خمینی به مناسبت پذیرش قطعنامه ۵۹۸، چهار هزار نفر از رزمندگان استان سمنان به همراه امام جمعه و برخی از مسئولین این استان در این اردوگاه مستقر شده بودند.

"نیروهایی که به صورت ثابت و سازمان یافته، هسته اصلی ارتش آزادی بخش منافقین را تشکیل می دادند"به همین دلیل تیپ۱۲ قائم اولین یگان منظمی بود که توانست از اوایل بامداد ۴/۵/۱۳۶۷ دو رده پدافندی در تنگه چارزبر ایجاد کند و عبور منافقین از این تنگه را سدّ نماید. این تیپ با به کارگیری ۱۶۰۰ رزمنده ظرف مدت حدود ۶۰ ساعت به مقابله با منافقین پرداخت و در مجموع ۶۷ شهید و ۲۲۸ زخمی داد. در پایان درگیری ها رزمندگان تیپ قائم توانستند در مجموع ۸۰ خودروی منافقین را نیز به غنیمت بگیرند.

در تنگه پاتاق که ۲۵ کیلومتر طول داشت نیز درگیری های شدیدی آغاز شد. با دستور وپیگیری جدی فرمانده کل سپاه در ساعت ۴ بعد از ظهر روز ۴/۵/۶۷ یک گردان از لشکر ۷۱ روح الله از استان مرکزی با دو فروند بالگرد شینوک و یک فروند بالگرد ۲۱۴ به محل باند اضطراری شهر اسلام آباد منتقل شدند. در انتهای این باند هنوز تعدادی از افراد نیروی هوایی ارتش باقی مانده بودند.

رزمندگان لشکر ۷۱ روح الله در حالی که ۱۰۰ نفر از افراد کمیته بروجرد به آنها کمک می کردند، جاده پل دختر و سه راهی اسلام آباد را در حدود ۵/۱ کیلومتر به تصرف خود درآوردند و به صورت کمین با منافقین درگیر شدند.

نیروهای منافقین که اطلاعی از استقرار رزمندگان اسلام در این منطقه نداشتند و از اسلام آباد به سمت تنگه "حسن آباد" در حال حرکت بودند به کمین نیروهای لشکر ۷۱ روح الله برخورد کردند. این کمین به مدت دو ساعت ادامه داشت و پس از آن بود که منافقین متوجه شدند و به آن حمله کردند. در مجموع ۶۴ نفربر و خودروی منافقین توسط نیروهای لشکر روح الله منهدم گردید و ۲۸ نفر از نیروهای این لشکر نیز به شهادت رسیدند. منافقین مسئول اطلاعات لشکر روح الله را در اسلام آباد دستگیر و اعدام کردند. از ارتش سرهنگ علییاری که پس از پایان جنگ بر اثر جراحات شیمیایی به شهادت رسید نیز در عملیات ارتفاعات اسلام آباد حضور داشت.

در ساعت ۹ صبح ۵/۵/۱۳۶۷ یک گردان از نیروهای لشکر ۲۷ محمد رسول الله به این منطقه آمدند و ارتفاعات اطراف سه راهی اسلام آباد را تصرف کردند.

"منافقین در مجموع از ۷۰۰ اسیر ایرانی در این عملیات استفاده کردند و بخش سوم افرادی بودند که مجاهدین خلق قبل از آغاز عملیات از هواداران خود در سراسر کشورهای اروپایی فراخوانی کرده بودند"از سوی دیگر یک گردان از نیروهای لشکر بدر نیز به گردنه حسن آباد هلی برن و در آنجا با منافقین درگیر شدند. در مجموع لشکر بدر در عملیات مرصاد حدود ۱۵۰ نفر شهید داد.

۴ گردان از تیپ قائم و نیز تعدادی از نیروهای سپاه ولی امر نیز در اطراف تنگه "چارزبر" و نیروهای لشکرهای ۷۱ و ۲۷ در مسیر جاده کرمانشاه با ستون نظامی منافقین به زد و خورد پرداختند. ارتباط بین واحدهای منافقین از طریق بیسیم صورت می گرفت و آن ها نیازی نمی دیدند که با کد و رمز صحبت کنند. تمام مکالمات آنها به صورت کشف بود بنابراین به راحتی سخنان آنان شنود می شد و نیروهای رزمنده از مقاصد آنها با اطلاع می گردید.

این در حالی بود که فرمانده جنگ در ظهر روز دوشنبه ۳ مرداد ماه به قرارگاه مقدم فرماندهی سپاه در شهر کرمانشاه رسید و در جریان عملیات منافقین قرار گرفت.

او در تلاش بود تا هماهنگی های لازم را با کمک فرماندهی سپاه برای مقابله با منافقین و ارتش بعثی عراق انجام دهد. شرایط به گونه ای وخیم شده بود که برخی از فرماندهان به آیت الله آقای هاشمی رفسنجانی فرمانده جنگ توصیه می کردند که شهر کرمانشاه را ترک نماید زیرا احتمال تصرف این شهر از سوی ارتش منافقین جدی بود.

به هر حال همة نیروهای سپاه در منطقه وارد عمل شدند و رزمندگان در ۴/۵/۱۳۶۷ از جادة ایلام وارد شهر اسلام آباد شدند و نیروهای تیپ نبی اکرم ساعت پنج و نیم بعد از ظهر از پشت سر منافقین به سوی گردنة حسن آباد پیشروی خود را ادامه دادند. اوایل شب دوباره منافقین وارد اسلام آباد شدند و نیروهای سپاه عقب نشستند.

در روز ۵ مرداد ماه سال ۱۳۶۷ عملیاتی به نام "مرصاد" از سوی فرماندهان سپاه و ارتش برای دفع تهاجم منافقین طرح ریزی گردید. بر اساس این طرح عملیاتی، رزمندگان اسلام شامل تعدادی از یگان های رزمی سپاه، تعدادی از بالگردهای کبرای هوانیروز به کمک سایر رزمندگان مستقر شده در تنگه "پاتاق"، مقابله با منافقین را آغاز کردند. شهید صیاد شیرازی نیز که در نیمه شب ۴ مرداد خود را با یک فروند هواپیمای فالکن به کرمانشاه رسانده بود با این که مسئولیتی در نیروی زمینی ارتش نداشت داوطلبانه، کوشید تا یک تیم آتش بالگردهای جنگی کبری را هدایت نماید.

عملیات مرصاد در صبح روز ۵ مرداد با رمز یا "علی" آغاز گردید تا عملیات "فروغ جاویدان" را بی فروغ و ناکام سازد و حسرت رسیدن به حکومت بر مردم ایران را همچنان بر دل منافقین باقی بگذارد.

"در سال ۱۳۶۵ حدود ۹۰۰ نفر از منافقین که به دلایل دست داشتن در ترور مردم در زندان های ایران به سر می بردند مورد عفو قرار گرفتند ولی اکثر آنها به عراق فرار کردند و به سازمان منافقین پیوستند"با حمله پر قدرت رزمندگان اسلام، تنگه "چارزبر" تبدیل به جهنمی برای یاران وفادار صدام حسین شد. واحدهای سپاه از مسیر جاده به قوای منافقین حمله کردند و عقبه آنها را بستند.

بالگردهای جنگی هوانیروز هم از هوا بر ستون نظامی منافقین آتش می گشودند. در این درگیری ها یک بالگرد کبرای هوانیروز مورد اصابت قرار گرفت و ساقط شد اما دو خلبان آن نجات یافتند. خلبانان پایگاه هوایی شهید نوژة همدان هم علیه منافقین وارد عمل شدند که باعث حملة جنگنده های عراقی به این پایگاه با بمب های خوشه ای شد و رادار پایگاه نیز منهدم گردید.

علاوه برآن جنگنده های عراقی از صبح روز پنجم مرداد ۱۳۶۷ در چند نوبت سایت مرکز پدافند هوایی همدان موسوم به سوباشی در ۳۶ کیلومتری پایگاه شهید نوژه همدان را بمباران کردند. این سایت رادار هوایی کنترل عملیاتی و آتش پدافند ۳۷ شهر را بر عهده داشت.

در حملة بعد از ظهر یک هواپیمای عراقی به این سایت که با بمب لیزری انجام شد، اتاق عملیات رادار این سایت که بتنی بود، هدف قرار گرفت و از کار افتاد و ۶ افسر و درجه دار آن به شکل به شهادت رسیدند.

با پشتیبانی جنگنده های عراقی، منافقین تلاش زیادی داشتند تا بتوانند از تنگه "چارزبر" عبور کرده و خود را به کرمانشاه برسانند. آنها حتی موفق شدند تا با سه خودروی تویوتای استیشن در همان روز ۵ مرداد از تنگه "چارزبر" بگذرند که در مسیر راه به کرمانشاه به صورت اتفاقی با خودروی محافظین امام جمعه سمنان برخورد و در درگیری با آنها یک زن منافق کشته و یک خودروی منافقین نیز به غنیمت گرفته می شود. حتی گفته می شود که برخی از خودروهای منافقین به حواشی شهر کرمانشاه نیز رسیدند، ولی در مجموع عمده قوای منافقین امکان عبور از تنگه "چارزبر" را پیدا نکردند و در آنجا زمین‌گیر شدند.

در چنین وضعیتی منافقین چاره را در فرار دیدند. تعدادی از آنها نیز در حین فرار به خاک عراق کشته شدند. تعدادی هم با خوردن قرص های سیانور به زندگی خود پایان دادند و برخی به روستاهای اطراف فرار کردند که با کمک رزمندگان اسلام و مردم تعداد ۶۰ نفر از آنان دستگیر گردیدند.

"نیروهای رزمی منافقین به عنوان افرادی کارآزموده، توانسته بودند بخشی از ضعف های ارتش عراق را در مقابله با ایران جبران نمایند"در بین دستگیر شدگان برخی از سران شاخص منافقین مانند سعید شاهسوندی، فرهاد الفت و مهدوی نیز حضور داشتند.

لازم به ذکر است که با برخورد خوب جمهوری اسلامی با منافقین دستگیر شده برخی از آنها مانند سعید شاهسوندی دست به افشارگری علیه سازمان منافقین زده و سپس آزاد شدند. بعضی هم که بر سر موضع خود باقی ماندند برای سال های طولانی به زندان افتادند. لازم به ذکر است که تا آخرین لحظه عملیات، مسعود رجوی رئیس منافقین وارد صحنه عملیات نشد. عملیات که تمام شد در جاده کرمانشاه به اسلام آباد غرب، اجساد تعداد زیادی از منافقین به همراه تجهیزات جنگی آنها و تانک ها و نفربرهای سوخته باقی مانده بود.

منافقین در این عملیات ۷۲ تانک، ۲۱ نفربر، ۵۱ تفنگ ۱۰۶م م و ۶۱۲ خودروی خود را از دست دادند و ۷/۴۱ درصد از کادرهای اصلی منافقین ضربه خوردند. به این صورت عملیات منافقین با ناکامی و شکست به پایان رسید و عملیات رزمندگان اسلام با نام مرصاد به پیروزی منجر شد.

در این عملیات بیش از ۳۰ درصد یعنی نزدیک به ۲۰۰۰ نفر از منافقین کشته و ۱۱۰۰ نفر آنها نیز مجروح گردیدند و قوای اسلام دوباره خود را به مرز با عراق رساندند. تعداد ۹۹۴ نفر از منافقین هم زنده و سالم ماندند و توانستند فرار کنند. در مجموع پس از پایان عملیات، حدود ۱۱۰۰ گذرنامه آمریکایی و اروپایی از منافقین در مسیر جاده کرمانشاه پیدا شد.

عملیات مرصاد پایانی برای منافقین

شکست سنگین منافقین در عملیات مرصاد به حیات نظامی این گروه پایان داد. گرچه نفرات باقیمانده از ارتش منافقین به پادگان های خود در عراق فرار کردند، ولی با خاتمه یافتن جنگ تحمیلی، دیگر امکان عملیات نظامی و نیز انجام مأموریت های نظامی ارتش مجاهدین خلق منتفی شد. یورش مسلحانة منافقین به خاک ایران بخش زیادی از نیروهای این سازمان در عراق و حتی در اروپا را متلاشی کرn.

واکنش به تهاجم ارتش منافقین در عملیات مرصاد، آخرین عملیات دفاعی ایران در جریان جنگ تحمیلی هشت ساله است.

"نیروهای این سازمان در بامداد روز ۲۹ خرداد ماه سال ۱۳۶۷ با بکارگیری ۳۰۰۰ نفر به شهر مهران حمله کرده بودند"این عملیات با همدلی و همکاری گسترده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ارتش جمهوری اسلامی ایران و نیز مردم منطقه غرب کشور به نتیجه رسید. البته در این راه بیش از ۷۰۰ شهید نیز تقدیم راه خدا شد. از جمله این شهیدان یک طلبه فرانسوی مقیم قم به اسم "ژروم ایمانوئل کورسِل" بود.

او که پدرش اهل تونس بود، پس از شنیدن دعای کمیل در پاریس مسلمان شده بود و اسم کمال را برای خود انتخاب کرده بود. وی سپس برای آشنایی بیشتر با معارف اسلامی در اوایل شروع جنگ به ایران آمده و به مدرسه حجتیه قم رفته بود. او چند بار به جبهه های جنگ عزیمت کرد و سرانجام در سن ۲۴ سالگی در روز پنجم مرداد ماه سال ۱۳۶۷ در منطقه اسلام آباد به شهادت رسید.

مزار او در گلزار شهدای علی‌بن‌جعفر در شهر قم می باشد.

البته منافقین تا زمانی که صدام بر سر قدرت بود همچنان به جاسوسی برای حزب بعث عراق و انجام عملیات تروریستی در ایران ادامه می دادند. اما پس از فروپاشی حکومت دیکتاتوری صدام حسین و فرار از عراق، منافقین تلاش کردند تا همان نقش جاسوسی و خیانت به وطن را در ارتباط با آمریکا و اسرائیل انجام دهند. به همین دلیل بود که آمریکا سازمان مجاهدین خلق را از فهرست گرو ه های تروریستی حذف کرد و الان هم آن گروه با مزدوری برای آمریکا و اسرائیل به حیات ننگین و ذلیلانه خود در خارج از کشور ادامه می دهد و به طور مرتب علیه منافع ملی ایران اقدام می کند.»