مجسمه‌های سرنگون

مروری اجمالی بر پیشینه صاحبان مجسمه‌هایی که تاکنون به‌عنوان قهرمانان ملی به مردم آمریکا و اروپا معرفی‌شده بودند، گوشه‌ای از تحریف تاریخ در این کشورها را نشان می‌دهد.
جرج واشنگتن – بنیان‌گذار و اولین رئیس‌جمهور آمریکا، فردی است که بیشترین جنایات علیه رنگین‌پوستان این کشور را در کارنامه دارد. سرخ‌پوستان او را «ویرانگر شهرها» می‌نامند چراکه به دستور مستقیم او ۲۸ شهر از ۳۰ شهر اصلی قوم سرخ‌پوست «سینیکا» در ظرف پنج سال به‌کلی ویران و با خاک یکسان شدند. جرج واشنگتن معتقد بود که «گسترش تدریجی شهرک‌های سفیدپوست نشین مستلزم آن است که سرخ‌پوستان وحشی همانند گرگ‌ها، از مناطق سکونت خود فرار کنند». یکی از نویسندگان سرخپوست در وصف جرج واشنگتن گفته است: «کودکان از شنیدن نام تو از شدت ترس به گردن مادرانشان آویزان می‌شوند».

- کریستوفر کلمبوس یا همان کریستف کلمب معروف، کسی است که با کشف آمریکا، راه را برای استعمار این قاره باز کرد. او یک بازرگان ایتالیایی بود که ازنظر اکثر رنگین‌پوستان آمریکا، مسئول مستقیم یا غیرمستقیم کشتار ده‌ها میلیون نفر از مردم بومی و عامل برتری‌جویی نژادی سفیدپوستان در آمریکا است.

"مروری اجمالی بر پیشینه صاحبان مجسمه‌هایی که تاکنون به‌عنوان قهرمانان ملی به مردم آمریکا و اروپا معرفی‌شده بودند، گوشه‌ای از تحریف تاریخ در این کشورها را نشان می‌دهد"جمعیت سرخ‌پوستان هنگام ورود کریستف کلمب به آمریکا حدود ۱۱۲ میلیون تن بوده که ۱۸/۵ میلیون نفر آن‌ها ساکن ایالات‌متحده امروزی بوده‌اند. بر اساس آمارهای رسمی، شمار کنونی سرخ‌پوستان آمریکا فقط سه میلیون نفر است. رنگین‌پوستان، سالروز کشف قاره آمریکا را «روز کلمبوس» می‌نامند و هرسال  با برگزاری تجمع اعتراض‌آمیز در شهرهای مختلف آمریکا، این روز را نماد استعمار، شکنجه و غارتگری دانسته و خواستار لغو جشن‌های روز کشف قاره آمریکا می‌شوند. فیلم‌سازان آمریکا در هالیوود در طی سه قرن اخیر سعی داشته‌اند با تحریف تاریخ و ساخت فیلم‌های تصنعی، هویت واقعی نژادپرستان آمریکا را مخفی کرده و اقوام سرخ‌پوست آمریکای شمالی که صاحبان اصلی این قاره هستند را افرادی بی‌فرهنگ و جنگ‌طلب معرفی نمایند. روز کلمبوس به یاد رنگین‌پوستان می‌آورد که تاریخ سرزمین آنان با قلم نژادپرستان به‌گونه‌ای دیگر نوشته‌شده است.
- جان مک‌دونو، او که معروف به «تاجر برده» است در ۲۶ اکتبر ۱۸۵۰ درگذشت.

مک‌دونو یک برده‌دار بزرگ آمریکایی بود که با فروش برده ثروت هنگفتی کسب کرد. سیاه‌پوستان و سرخپوستان برده‌های او بودند و مک‌دونو با استثمار و استفاده از نیروی کار آنان، بخشی از تاریخ برده‌داری در آمریکا را رقم زد. او ابداع‌کننده طرحی بود که برده‌ها را تشویق می‌کرد که اگر ۱۵ سال بدون دستمزد کار کنند، می‌توانند آزادی خود را بخرند. از این طریق او توانست با هزینه‌ای اندک از نیروی جوانی بردگان برای توسعه فعالیت‌های اقتصادی خود بهره جوید. مک‌دونو عضو انجمن استعمار آمریکا بود و به این انجمن کمک کرد تا بردگان سیاه‌پوست را در دوران کهولت به آفریقا بخصوص به لیبریا بازگرداند.

"جرج واشنگتن – بنیان‌گذار و اولین رئیس‌جمهور آمریکا، فردی است که بیشترین جنایات علیه رنگین‌پوستان این کشور را در کارنامه دارد"تاریخ نویسان آمریکایی از مک‌دونو به‌عنوان یک نیکوکار یادکرده و در ماه مه هرسال، از هیئت‌های دانشجویی می‌خواهند تا با تجمع در تالار شهر میدان لافایت، به او ادای احترام کنند؛ اما روز مک‌دونو نیز نماد نژادپرستی است چراکه در این روز دانش آموزان سفیدپوست می‌توانستند آزادانه تفریح کنند، آواز بخوانند و موردتقدیر شهردار واقع شوند اما دانش آموزان سیاه‌پوست مجبور بودند در یک مراسم جداگانه و در هوای گرم و مه‌آلود نیواورلئان به مک‌دونو احترام بگذارند. پس از چند سال با اعتراض انجمن‌های معلمان سیاه‌پوست نسبت به این روند، دانش آموزان سیاه‌پوست از این ادای احترام اجباری معاف شدند.
- رابرت لی، فرمانده ارتش کنفدراسیون ایالات جنوبی آمریکا که سرسخت‌ترین طرفدار نظام برده‌داری بود و با پست و بی‌ارزش دانستن رنگین‌پوستان، جنایات وصف‌ناپذیری برای حفظ برتری نژاد سفید، مرتکب شد. او در شهر «شارلوت زویل» آمریکا به‌عنوان شاخص‌ترین فرد نژادپرست، سال‌ها نگاه ضد بشری خود را ترویج می‌کرد.
- ویلیام کارتر ویکهام، یکی از ژنرال‌های آمریکایی حامی برتری نژادی در دوران جنگ‌های داخلی آمریکا است. در سال‌های اخیر بارها مردم نسبت به حضور مجسمه وی در شهر ریچموند اعتراض داشتند. ویکهام به دلیل کسب قدرت و ثروت غیرقانونی ناشی از برده‌داری، یکی از بدنام‌ترین رهبران منطقه ویرجینیا محسوب می‌شود.
- چونگ تون، یک سرگرد آمریکایی که امروز نژادپرستان آمریکا او را یکی از قهرمانان مشهور تاریخ خود می‌نامند.

او در کنار صدها نظامی ارشد دیگر، مسئولیت مستقیم پاک‌سازی سرخ‌پوست‌ها را بر عهده داشت. چونگ تون هنگام حمله نهایی به اردوگاه‌های محاصره‌شده سرخپوستان، به سربازان خود می‌گفت: همه، حتی نوزادان را بکشید تا پوستشان دباغی شود زیرا از تخم شپش، شپش متولد می‌شود.
- خوآن دی آپرو، یک نژادپرست آمریکایی و نماد حمله اسپانیایی‌ها به نیومکزیکو که مجسمه بزرگ او در یک مرکز فرهنگی در شمال این شهر قرار داشت.
- جفرسون دیویس، رئیس‌جمهور ایالات کنفدرال آمریکا از سردمداران ترویج نژادپرستی و مخالفت با رنگین‌پوستان در منطقه ریچموند در ایالت ویرجینیا بود.
- رابرت میلیگان، برده‌دار معروف انگلیسی و معروف به شکارچی انسان، او یک تاجر برده بود که به هنگام مرگ در سال ۱۸۰۹ دو مزرعه در جامائیکا و بیش از ۵۰۰ برده داشت. رابرت میلیگان مالک مزارع شکر در جامائیکا بود و در قرن هجدهم برده‌ها را در آفریقا به اسارت می‌گرفت و با کشتی‌های باری خود به جهان سرمایه‌داری منتقل کرده و می‌فروخت. نظریات نژادپرستانه‌ میلیگان و جنایات وصف‌ناپذیر او علیه انسان‌ها، نقل مجالس رنگین‌پوستان است.
- ادوارد کالستون، او در قرن هفدهم، تاجر برده و عضو هیئت‌رئیسه و معاون مدیر شرکت سلطنتی آفریقایی بود. به بردگی کشیدن حدود ۸۴۰۰۰ آفریقایی که ۱۹۰۰۰ تن از آن‌ها جان خود را در مسیر انتقال از سواحل غربی آفریقا به آمریکا و اروپا از دست دادند، ازجمله کارهای کالستون است.

"سرخ‌پوستان او را «ویرانگر شهرها» می‌نامند چراکه به دستور مستقیم او ۲۸ شهر از ۳۰ شهر اصلی قوم سرخ‌پوست «سینیکا» در ظرف پنج سال به‌کلی ویران و با خاک یکسان شدند"او به مدت ۱۲۵ سال توسط شهر بریستول در ایتالیا ستایش شد و اینک مجسمه او به زیر کشیده شده است. برخی از کسانی که مجسمه کالستون را پایین کشیدند، بازماندگان بردگانی هستند که اجدادشان را با زنجیر به عرشه کشتی‌های کالستون بسته بودند.

- لئوپولد دوم، در سال‌های ۱۸۶۵ تا ۱۹۰۹، پادشاه بلژیک بود و از وی به‌عنوان نماد استعمار و نژادپرستی در آفریقا یاد می‌شود. در زمان لئوپولد دوم، کشور کنگو با بیش از ۲ میلیون کیلومترمربع در استعمار بلژیک بود. معروف است که در جریان تاراج معادن الماس و دیگر منابع زیرزمینی کنگو، لئوپولد دوم موجب قتل بیش از ۱۰ میلیون نفر از ساکنان این سرزمین شد. بلژیک با استثمار کنگو به یکی از ثروتمندترین کشورهای اوایل قرن بیستم میلادی تبدیل گردید.

آنچه امروز در آمریکا و اروپا می‌گذرد نمادی از ظلمی است که بر نیاکان رنگین‌پوستان روا شده و افشاگر چهره‌ای دیگر از تمدن غرب است.

مردم این کشورها سال‌ها برده‌داران بزرگ و نژادپرستان معروف را به‌عنوان قهرمانان ملی و الگوهای رفتاری خود، ستایش می‌کردند. متلاشی کردن مجسمه‌ها یک نمایش رنج‌آور از تاریخ آمریکا و اروپاست. کشورهایی که خود را بانی و حامی حقوق بشر دانسته و از کشورهای دیگر به بهانه نقض حقوق انسان‌ها، طلبکار بودند، اینک شاهد فروپاشی هنجارهای تمدنی خود هستند. ازاین‌پس دیگر بعید است که متولیان تمدن غرب بتوانند با توجیه جنایات خود، از نظام‌های مبتنی بر لیبرال دموکراسی دفاع نمایند. سرنگونی مجسمه‌های نژادپرستان، نمایانگر عدم صداقت دولتمردان آمریکا و اروپا با مردم خود بوده و هرگز از حافظه تاریخی مردم، حذف نخواهد شد.