خرمشهر ؛ پایتخت دلاوری و جوانمردی

اول) روز سوم خرداد ۱۳۶۱ در تاریخ ایران اسلامی روزی است به ‌یادماندنی و جاودانه که همواره در تقویم ما خواهد درخشید.

در این روز بود که شهر خونین شهر دوباره به دامان ایران بازگشت و همگان با چشم خویش معجزه الهی را دیدند. آزادی خرمشهر، آرزوی هر ایرانی بود که هر لحظه آن را از خداوند تمنا می‌کرد.

آن روز لبخندها بر لب‌ها نشست و جوانه امید در دل ها رویید. یاد شهیدان مظلوم و غریب خرمشهر اشک‌ها را جاری ساخت. اشکی که با اشک شوق در هم آمیخت. آن روز ایران همه خرمشهر شده بود و خرمشهر ایرانی کوچک که به مردان و زنانش می‌بالید.

فتح خرمشهر ثمره حماسه آفرینی و رشادت و مقاومت همه مردم ایران بود.

"آزادی خرمشهر، آرزوی هر ایرانی بود که هر لحظه آن را از خداوند تمنا می‌کرد.آن روز لبخندها بر لب‌ها نشست و جوانه امید در دل ها رویید"آنها که از اعزام فرزندانشان به جبهه‌ها دریغ نمی‌کردند و همزمان با تشییع شهیدانشان عزیزان دیگری را به جبهه‌ها می‌فرستادند. روز فتح خرمشهر روزی نیست که بتوان آن را فراموش کرد و یا بدان بی اعتنا بود.

دوم ) سوم خرداد باز هم بهانه ای است تا با خرمشهر نازنین زمزمه کنیم که :
خرمشهر! ای شهر آسمانی ایران!
تو را می ستاییم که پاره ای از وطن کهنه و باستانی مایی و پایتخت دل های عاشق و شوریده.
وقتی کوچه کوچه هایت نشان از شرافت دارند و وجب وجب خیابان هایت تابلوهایی از ایمان و پاکبازی اند چرا تو را نستاییم؟
وقتی هنوز می شود صدای زمزمه های محمد جهان آرا را در نماز شنید که بر مظلومیت بچه های تنها و بی سلاح شهر گریه می کرد چرا سلام و درود نگوییم؟
وقتی هنوز بهنام محمدی و سید صالح موسوی را می توان دید که با آن جثه های لاغر و نحیف از پشت بام های نیمه ویران خیابان آرش، دیدبانی می کنند و به سید عبدالرضا موسوی محل عراقی ها را خبر می دهند چرا خاکت را نبوسیم؟
وقتی رسول نورانی و بهروز مرادی در کنار دیواری مخروبه در خیابان فردوسی از خستگی به خواب رفته اند چرا برایت دلتنگ نباشیم؟
وقتی شهناز حاجی شاه با لباس خونین اسلحه اش را از برادر می گیرد و ساعتی بعد در چند متری شط به شهادت می رسد چرا به تو تعظیم نکنیم؟
خرمشهر!
آن همه جوان که از گوشه گوشه ی این سرزمین پاک ، به یاری ات آمدند ، دانش آموزان مکتب عاشورا ی حسین بن علی (ع ) بودند که سیراب از فرهنگ آسمانی کربلا عزت را در استقامت و پایداری جست و جو می کردند و رستگاری را در سایه ی شمشیر و شهادت می دیدند.
خرمشهر!
روزها می گذرند و لحظه ها سپری می شوند اما لحظه ای از عظمت ایثار و شهادت فرزندان تو کم نخواهد شد
پس سلام بر تو و برآنان که در تو جاودانگی یافتند.