آیا ایران در عصر جمهوری اسلامی یک کشور مستقل بوده است؟ احمد فعال - Gooya News

سال‌هاست که با فهرست یک رشته از فسادها و ناکارآمدی‌ها در حوزه اقتصاد، سیاست، فرهنگ، تا مناسبات اجتماعی، به آنها که از نظم موجود دفاع می‌کنند پرسیده‌ام، لطف کنید با این حجم از فسادها و ناکارآمدی‌ها که در کشور وجود دارد، یک نقطه مثبت و با اهمیتی که قابل دفاع باشد به اینجانب نشان بدهید، تا تمام سوابق و اعتبار خود را کنار گذاشته و مریدانه پشت سرتان نماز بخوانم. اما دریغ از یک پاسخ. چند روز پیش وقتی مروری بر گفتگو و مناظره آقای احمد زیدآبادی با شخصی به نام کوشکی را داشتم، که از نظم موجود دفاع می‌کرد، ملاحظه کردم بلاخره ایشان یک نقطه مثبت که به قول او از افتخارات جمهوری اسلامی است، را به مخاطبان خود نشان می‌دهد. ایشان می‌گویند: «موضوع استقلال هم جزو افتخارات جمهوری اسلامی است و هم نقاط ضعف آن. هم جای فخر دارد و هم جای نگران شدن و خشمگین شدن».

حالا اجازه بدهید قسمت‌های دیگر صحبت‌های او را نقل کنم تا ببینم این افتخار کجاست و چیست؟ بریده‌هایی از بعضی از صحبت‌های ایشان را در همین رابطه از سایت انتخاب نقل می‌کنیم:
«ما در جمهوری اسلامی اولین بعد استقلال که به آن دست یافتیم استقلال سیاسی است».
«همه تصمیمات در تهران گرفته شده؛ چه درست چه غلط».
«در تصمیمات کلان در این کشور، ما تابع فشارها و نیروهای بیرونی نبوده‌ایم».
«در حوزه سیاسی ما به استقلال رسیده‌ایم، اما در حوزه اقتصادی و فرهنگی نه»
حالا اگر از ایشان بپرسیم پیامدهای عملی و حتی پیامدهای معنوی و اخلاقی این افتخارات در زندگی مردم چیست؟ چیزی از او نمی‌شنویم، تنها یک وعده عجیب می‌دهد که: «کشوری مثل ایران اگر دنبال معنای دینی استقلال بود که امام گفته بود، الان مرفه‌ترین و امن‌ترین کشور غرب آسیا بود. در حوزه اقتصاد و فرهنگ دوستان آقای زیدآبادی اجازه ندادند». بعد نمی‌گوید، خوب چرا دنبال این معنای دینی استقلال نبودید؟ اکنون چه معنایی از استقلال وجود دارد که دینی نیست؟ آیا اختیارات مطلق، و قدرت مطلق در اختیار همفکران شما نبود، که چهارتا انسان بی‌اختیار، هیچکاره و بعضاً تدارکچی در دولت‌های پیشین اجازه ندادند ایران مرفه‌ترین و امن‌ترین کشور در غرب آسیا بشود؟ ایشان لازم نمی‌داند از خود بپرسد، که اختلال این آدم‌های هیچکاره یا بعضاً تدارکاتچی، در برابر قدرت مطلقه‌ای که می‌توانست با یک چشم به هم زدن جای خورشید و ماه را عوض کند، چگونه توانسته‌اند کشور را از مرفه‌ترین و امن‌ترین، به کشوری تبدیل کنند که نزدیک ۶۰ میلیون جمعیت آن پس از چهل سال به یارائه یک سطل ماست محتاج باشند؟ اکنون برای اینکه ببینیم واقعا کشور در عصر جمهوری اسلامی مستقل بوده است یا خیر، توجه ایشان را به چند نکته جلب می‌کنم: