نخستین پیوند اعضا پس از ۱۰۰ روز نگهداری عضو پیوندی

برای اولین بار کلیه‌هایی که ۱۰۰ روز در شرایط مطلوب نگهداری شده بودند، با موفقیت به پنج موش پیوند زده شدند و اکنون پس از ۳۰ روز شاهد عملکرد طبیعی آنها هستیم.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، دانشمندان موفق شدند اولین پیوند عضوی را که در دماهای بسیار پایین نگهداری شده و برای جراحی، دوباره گرم شده بود، انجام دهند که یک نقطه عطف قابل توجه در حوزه پزشکی است.

گروهی از پژوهشگران دانشگاه مینه‌سوتا تویین سیتیز(Minnesota Twin Cities) با استفاده از یک روش جدید انجماد به این موفقیت دست یافتند.

طبق بیانیه رسمی آنها، این فرآیند فقط روی موش‌ها آزمایش شده است، اما این گروه بر این باور است که ممکن است روزی بحران کمبود اعضای بدن انسان را حل کند و راه را برای نگهداری طولانی‌مدت اندام قابل پیوند هموار کند.

چالش نگهداری طولانی مدت اندام

رویکرد رایج فعلی یک اشکال اصلی دارد و آن، زنده نگه داشتن اندام‌ها برای مدت طولانی است و به دلیل کوتاهی این بازه زمانی، اعضای اهدایی ممکن است در زمان پیوند بی‌استفاده شده باشند.

در واقع، گزارش‌های رسمی نشان می‌دهد که تقریباً ۲۰ درصد کلیه‌های اهدایی را نمی‌توان پیوند زد، زیرا اعضای بدن را نمی‌توان برای مدت طولانی در کنار یخ نگه داشت، چرا که احتمال یخ زدن عضو می‌رود و با مجموعه‌ای از عوارض دیگر نیز همراه است. این رویکرد، مدت زمان نگهداری اندام‌ها را افزایش می‌دهد، اما بلورهای یخی که بین سلول‌ها تشکیل می‌شود ممکن است به بافت آسیب برساند و آن را بی‌ارزش کند.

روش جایگزین دیگر برای ذخیره‌سازی و نگهداری طولانی مدت اندام‌ها، روش‌های سرماداری مانند شیشه‌شدگی است. این روش با استفاده از مواد شیمیایی، خنک‌سازی سریع‌تر اندام را در دماهای بسیار پایین ممکن می‌سازد. با این حال، مضرات گرم کردن مجدد اندام را به همراه دارد که اغلب منجر به گرم شدن ناهمگون اندام و آسیب به بافت اندام می‌شود.

حفظ سرمایشی یا سرماداری یا انجماد، فرآیندی است که طی آن یاخته‌ها یا بافت‌ها از طریق سرمایش زیر صفر نگهداری و حفاظت می‌شوند.

"برای اولین بار کلیه‌هایی که ۱۰۰ روز در شرایط مطلوب نگهداری شده بودند، با موفقیت به پنج موش پیوند زده شدند و اکنون پس از ۳۰ روز شاهد عملکرد طبیعی آنها هستیم"دماهای بکار رفته معمولاً پیرامون منفی ۸۰ درجه یا منفی ۱۹۶ سانتیگراد است. در چنین دماهای پایینی همه فعالیت‌های زیستی حتی فعالیت‌های زیست-شیمیایی که به مرگ یاخته‌ها می‌انجامد، بازمی‌ایستد. البته یاخته‌های سرماداری شده(منجمد) اغلب به هنگام ذوب به دمای اتاق آسیب می‌بینند.

شیشه‌شدگی(Vitrification) نیز عبارت است از دگرگونی یک ماده به شیشه که معمولاً در اثر سرد شدن سریع یک مایع از راه فرآیند انتقال شیشه بدست می‌آید. برخی واکنش‌های شیمیایی هم به شیشه شدن منجر می‌شوند. مهمترین کاربرد شیشه‌شدگی در سرماداری است.

روش گرمایشی جدید

پژوهشگران این مطالعه برای حل مشکلات گرمایش ناهمگون، یک فرآیند تخصصی نانوگرمایشی را توسعه داده‌اند که اندام را از درون گرم می‌کند.

این روش جدید گرم کردن مجدد شامل استفاده از نانوذرات اکسید آهن است که به ماده شیمیایی محافظ سرما افزوده می‌شود.

این نانوذرات که مانند بخاری‌های کوچک عمل می‌کنند، پس از اعمال میدان‌های مغناطیسی در سراسر رگ‌های خونی اندام پراکنده می‌شوند. بدین ترتیب اندام به طور یکنواخت دوباره گرم می‌شود.

دانشمندان کارایی این رویکرد را با حفظ برودت کلیه‌های موش تا ۱۰۰ روز به طور موثر نشان دادند. سپس این اندام‌ها قبل از پیوند به موش‌ها بدون هیچ آسیبی دوباره گرم شدند.

اکنون پژوهشگران در این پنج موش دریافت کننده این کلیه‌ها پس از ۳۰ روز از این پیوند کلیه، شاهد عملکرد طبیعی اندام آنها هستند.

جان بیشوف، نویسنده ارشد این مطالعه در یک بیانیه رسمی گفت: این اولین بار است که کسی پروتکلی قوی برای ذخیره و نگهداری طولانی مدت، گرم کردن مجدد و پیوند موفقیت آمیز یک عضو حفظ شده عملکردی در یک حیوان منتشر می‌کند.

این گروه در مرحله بعد، برای نشان دادن کارایی این فرآیند روی پیوند کلیه خوک کار خواهد کرد.

این مطالعه پژوهشی در مجله Nature Communications منتشر شده است.

انتهای پیام