کلاب هاوس، عادی سازی گفت‌وگو

مهم‌ترین تاثیر کل این ارتباطات نزدیک شدن چارچوب ذهنی افراد در کلیات مسائل به یکدیگر است. اتفاق جدید که تحول بزرگی است، شبکه مجازی کلاب هاوس است. این شبکه اجتماعی فقط با سخن گفتن و حرف شنیدن پیش می‌رود.نه کامنتی می‌توان گذاشت.
نه عکسی. و امکان فیک بودن به حداقل می‌رسد. اتفاقی که در شبکه‌های اجتماع دیگری مثل توییتر فضا را خیلی وحشی کرده است.

"مهم‌ترین تاثیر کل این ارتباطات نزدیک شدن چارچوب ذهنی افراد در کلیات مسائل به یکدیگر است"ایرانیان به صورت جدی و تفریحی به سرعت وارد این شبکه شده‌اند و به صورت فعال در آن هستند. خصوصیت برجسته این شبکه گفت‌وشنود است. باید حرف زد و باید شنید. برای همه حداقل برای شنیدن در همه روم‌ها با موضوعات مختلف آزاد است. طبیعی است افراد با گرایش‌هایی که دارند اتاق‌هایی تشکیل می‌دهند.

هرکسی هم می‌تواند اتاقی بزند که در آن دوستان و هوادارانش با عنوان مشخصی بیایند و صحبت کنند.

در حوزه سیاسی اتفاق عجیبی افتاده است. آدم‌ها به ترتیب بالا می‌آیند و سوال می‌کنند و یا حرف می‌زنند. بیشتر در اتاق‌هایی که مهمان دعوت شده‌اند پرسش و پاسخ هم صورت می‌گیرد. گاهی فاصله اعتقاد و فکری و سیاسی سوال‌کننده و سوال‌شونده، به اندازه زمین و آسمان است اما می‌شنوند. یخ شدن کینه‌ها و کدورت‌های خشن و البته با حفظ مواضع، حرف زدن باهم یکی از بزرگ‌ترین اتفاقات سیاسی و نتیجه‌بخش گذشته‌های فضای مجازی است.

"ایرانیان به صورت جدی و تفریحی به سرعت وارد این شبکه شده‌اند و به صورت فعال در آن هستند"این اتفاق به صورت نرم در حال انجام شدن است. متاسفانه تلاش‌های افراطیون دو سو خیلی بر این متمرکز شده که این اتفاق صورت نپذیرد.

شاید قابل درک باشد پس از این همه اتفاقات و فاصله‌های احیانا خونین در طول این دهه‌ها، برای نیروهای میانی و منصف استفاده از این فضا مشکل باشد و همه قاصد انتقام‌گیری باشند. تندروهای دو طرف در این فضا اصراردارند که صدای دیگری شنیده نشود و این شبکه را وزن‌کشی به حساب می‌آوردند. در خیلی از موارد این کینه‌های دیرین قابل درک است.

تا به حال دو طرف رسانه‌های خود را داشته‌اند و پشت به هم بد و بیراه می‌گفتند.گفت‌وشنود را برنمی‌تابیدند. عرفی‌سازی گفت‌وگو با همه، می‌توانست تندروی‌ها را به حاشیه بکشاند. و مهم‌تر اینکه واقعیت‌هایی در دو طرف عریان و بی‌سانسور منتقل می‌شود.

در حوزه سیاست یکی از جنجالی‌ترین روم‌های سیاسی رادوتن از روزنامه‌نگاران سرشناس، فرید مدرسی و احسان کیان ارثی در این ایام به راه انداختند. تلاش این دو روزنامه‌نگار برای آوردن شخصیت‌های سیاسی و کاندیداها و به خصوص شخص آقای ظریف ستودنی بود و البته سروصدا به پا کرد.

"طبیعی است افراد با گرایش‌هایی که دارند اتاق‌هایی تشکیل می‌دهند.هرکسی هم می‌تواند اتاقی بزند که در آن دوستان و هوادارانش با عنوان مشخصی بیایند و صحبت کنند" دوستان آن‌ور آبی معترض شدند. آقای ظریف وزیر خارجه بود و مدیران اتاق هم باید با قوانین جمهوری اسلامی اداره کنند. ولی ای‌کاش اعتراض در گفت و شنود باقی می‌ماند و به ریپورت فرید مدرسی منجر نمی‌شد که شد. و باید همه فرهیختگان از این بلاک کردن‌ها و نشنیده شدن‌های مخالف برائت بجویند. همچنان که ای‌کاش حکومت فیلترینگ را در همه شبکه‌های اجتماعی کنار می‌گذاشت.

در هر حال تمرین گفت‌وشنود با این شبکه اجتماعی آغاز شده است. در بین دورترین آدم‌ها. با همه مشکلات باز هم این شبکه اجتماعی نشان داد که گفت‌وگو آنقدرها هم سخت نیست.

* منتشر شده در روزنامه اعتماد| شنبه ۱۴ فروردین ۰۰