نام کاروان ایران در بازی‌های پارالمپیک زمستانی مزین به نام شهدا

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو به نقل از کمیته ملی پارالمپیک جمهوری اسلامی ایران همزمان با شهادت سرهنگ دوم صادق فلاحی و سروان علیرضا حنیفه زاد، دو خلبان ارتش جمهوری اسلامی ایران در سانحه اخیر و نیز به منظور پاسداشت رشادت‌های جانباز و آزاده شهید سرلشگر حسین لشگری که هجده سال در بند اسارت رژیم بعثی بود و با وجود لطمات جسمی و روحی جانبازی هفتاد درصدی، هرگز از مواضع خود که دفاع از وطن و ارزش‌های انقلاب بود، دست نکشید، نام " جانباز و آزاده شهید سرلشگر حسین لشگری" را برای کاروان پارالمپیک کشورمان در بازی‌های زمستانی پکن۲۰۲۲ انتخاب کرد.

کاروان ایران روز پنج‌شنبه، پنجم اسفند ماه با ترکیب صدیقه روزبه، الهه قلی فلاح، حسین سولقانی و ابوالفضل خطیبی عازم بازی‌های پارالمپیک پکن ۲۰۲۲ خواهد شد.

زندگی نامه شهید لشگری:

حسین لشگری زاده ۱۳۳۱ - شهادت ۱۹ مرداد ۱۳۸۸، خلبان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران بود که پس از ۱۸ سال اسارت در عراق به ایران بازگشت.

او دارای درجه جانبازی ۷۰٪ بود، و در طول جنگ ایران و عراق تا پیش از اسارت توانست در ۱۲ عملیات هوایی شرکت کند. او دارای لقب «سید الاسرای ایران» بود. با موافقت فرمانده کل قوا در تاریخ ۲۷ بهمن ۱۳۷۸ درجه نظامی وی به سرلشگری ارتقاء یافت.

وی در سال ۱۳۳۱ در شهر ضیاءآباد استان قزوین زاده شد. در سال ۱۳۵۱ به نیروی هوایی وارد شد و در سال ۱۳۵۶ از دانشگاه خلبانی با درجهٔ ستوان‌دومی فارغ‌التحصیل شد.

با شروع جنگ ایران و عراق پس از انجام ۱۲ مأموریت، سرانجام مجبور به ترک هواپیمایش که مورد اصابت موشک قرار گرفته بود، شد و در خاک عراق، به اسارت درآمد. دولت عراق مدعی بود هواپیمای وی ۱۹ شهریور ۵۹ و قبل از حمله عراق به خاک ایران ساقط شده است؛ لذا وی را بعنوان سند برجسته‌ای که نشانگر آغاز جنگ توسط ایران بود حتی پس از قطعنامه نگه داشت.

استقبال از حسین لشگری در نقطه صفر مرزی ایران و عراق بود و پس از آن در مدت ۸ سال با حدود ۶۰ نفر دیگر از همرزمان در یک سالن عمومی و دور از چشم صلیب سرخ جهانی نگهداری شد.

"با موافقت فرمانده کل قوا در تاریخ ۲۷ بهمن ۱۳۷۸ درجه نظامی وی به سرلشگری ارتقاء یافت.وی در سال ۱۳۳۱ در شهر ضیاءآباد استان قزوین زاده شد"پس از پذیرش قطعنامه وی را از سایر دوستان جدا نمودند و قسمت دوم دوران اسارت ۱۰ سال به طول انجامید. وی پس از ۱۶ سال اسارت به نیرو‌های صلیب سرخ معرفی شد و دو سال بعد در ۱۷ فروردین ۱۳۷۷ به ایران بازگشت.

او در مصاحبه با رسانه‌های جمعی در سال ۱۳۸۷ (همزمان با سالروز ورود آزادگان به ایران) گفت: اعتقادات مذهبی و مکتبی سربازان ایرانی مهمترین عامل مقاومت آن‌ها در مقابل فشار‌های روحی، روانی و جسمی بعثی‌ها بود. الان هر یک از ما به عنوان نماینده جمهوری اسلامی در هر جای دنیا که باشیم باید با نوع نگرش و رفتارمان اذهان عمومی را نسبت به مسائل ایدئولوژیکی نظام روشن کنیم؛ لذا وقتی به اسارت دشمن درآمدیم با تاسی به سیره اهل بیت (ع) و به خصوص حضرت موسی بن جعفر (ع)، تمسک به دین و اهداف آن و بررسی و تفکر در آن خود را از گزند ترفند‌های دشمن حفظ کردیم.

او در بامداد روز دوشنبه ۱۹/۵/۱۳۸۸ در بیمارستان لاله تهران به لقاالله پیوست و پیکر مطهرش مورخ ۲۱ مرداد در ستاد نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران طی مراسمی تشییع شد.