درس بزرگ انقلاب ۵۷: دنبال توده مردم نباید راه افتاد!؛ ف. م. سخن - Gooya News
گویا
اگر کسی از من بپرسد برای چه می خواهی نظام نکبت اسلامی سرنگون شود، پاسخ خواهم داد ابتدا به خاطر خودم، دوم به خاطر جوانان ایران، سوم برای کشورم ایران، چهارم برای آرامش جهان. مهم تر و قابل لمس تر از همه هم برای خودم!
جواب خودخواهانه ی من، بعد از ۴۵ سال کسب تجربه و درس گرفتن از گذشته ام به دست آمده است.
سال ۵۷ اگر از اپوزیسیون شاه سوال می شد برای چه باید انقلاب کرد مذهبی ها می گفتند برای خدا و دین اش، کمونیست ها می گفتند برای خلق و عدالت، مذهبی-کمونیست ها می گفتند برای خدا و خلق، میانه رو های ملی گرا می گفتند برای ایران و ایرانی....
واقعیت این است که آدم مسوول نمی تواند در یک جامعه ی بدبخت، با خوشبختی زندگی کند حتی اگر امکانات خوشبخت زیستن را داشته باشد. بنابراین اگر خواهان تغییر و تحول هستیم قبل از هر چیز باید ببینیم خواست خود ما چیست و تا چه حد برای این خواست می توانیم و می خواهیم از خود مایه بگذاریم.
با این نگاه، هدف واحد و یک‌سان و یک‌شکلی مثلا به نام دین یا خلق یا عدالت وجود ندارد که بتوان آن را به عنوان نقطه ی مقصد تعیین کرد یا درست تر بگویم این کلیات برای «هر فرد» معنایی معین و حدی معین دارد که برای کس دیگر می تواند متفاوت باشد.
اخبار مرتبط
دیگر اخبار این روز
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران
