دره شیروان؛ یکی از یازده زیستگاه وحش سبلان

به گزارش «تابناک»، شیروان دره سی، دره ای عمیق و عریض است که بریدگی‌های دیواره‌های صخره‌ای، چشم‌انداز ویژه‌ای به این منطقه بخشیده‌است وسنگ ها در آن به صورت تندیس‌هایی دیده می‌شوند که انسان فکر می‌کند هر کدام به دست هنرمندی با ذوق تراشیده شده‌است. شیروان درسی در گذشته ای دور محل نبرد ایرانیان و رومیان بوده است.

موقعیت جغرافیایی
این دره در نزدیکی لاهرود در مسیر جاده مشگین شهر به اردبیل قرار دارد، ارتفاع آن از سطح دریا ۲۲۰۰ متر و مساحت آن را ۷۵ کیلومتر مربع، تخمین زده‌اند. این دره از قسمت جنوب به دامنه شمالی ساوالان(هرم)، از شرق به جاده لاهرود-شابیل، از غرب به هوشنگ میدانی و از شمال به زمین‌های روستای ساربانلار، منتهی می‌شود.

باورهای افسانه ای
مردم منطقه بر این باورند که «شیروان » دختری بوده که چون به وصال عشق خویش نرسیده، خود را از بالای بلندی به دره افکنده است؛ و اکنون گویی اینجا تندیس ها هرکدام نقشی ست از شیروان.

موقعیت آب و هوایی
آب و هوای این منطقه بیشتر تحت تاثیر آب و هوای کوه سبلان است. به طوریکه این منطقه در تابستان معتدل است و در بیشتر ایام سال از آب و هوایی سرد و کوهستانی برخوردار می باشد.

ویژگی ها
این پارک طبیعی به عنوان دومین ژنوپارک خاورمیانه، مراحل ثبت خود را در سازمان یونسکو سپری می‌کند. این منطقه دارای ویژگی‌های منحصر به فرد جغرافیایی، حیات گیاهی و جانوری می‌باشد.

این زیستگاه محل زندگی دائمی حوش متعددی چون خوک، روباه، گرگ، قوچ، میش ایغور، خرس قهوه‌ای سبلان، کبک، قمری و تعدادی از پرندگان مهاجر می‌باشد.