آشنایی با شاعر نابینای ایرانی
خبرگزاری میزان - سید بدیع الزمان سرّی قائنی، متخلص به «سرّی»، فرزند سید محمد، ولی نوربخش، در ۱۲۷۹ ش نابینا از مادر در قائن به دنیا آمد. سخنور نامدار معاصر شیخ الملک اورنگ یادداشتی تحت عنوان «نابینای روشن دل» در شماره نهم سال ششم آذر ۱۳۳۲ ش مجله یغما نوشته است.
بخشهایی از یادداشت بدین گونه است: سرّی قائنی از سادات جلیل القدر قائن است که (نسبتش) به سیزده واسطه به سید نوربخش مدفون در سولقان ری میرسد که از کابر بزرگان عرفا و مستغنی از وصف و تعریف است.
در بیرجند به کسب کمال اشتغال جسته، شاعری است شیرین زبان، ضمیرش با زبان به راستی یکی است. از گفتارش سرّ سودای دانش هویدا و اندیشهای از بیانش نمایان و در دوستی و رفاقت ثابت و پابرجاست. از مردم دو رو، ناسپاس و بیوفا واقعاً منزجر و متنفر است.
در شعر طبعش به رباعی و دوبیتی و گاهی قطعه و کمی مثنوی مایل و از سخنوران معاصر به مرحوم ملک الشعرای بهار و ایرج عقیدهای به سزا دارد.
اورنگ در نوروز ۱۳۳۲ ش به بیرجند مسافرت کرد و در آنجا با سرّی قائنی ملاقاتی دست داد و نتیجه دیدار و مشهودات خود را بدان سان که در بالا اشارت رفت نگاشت.
سرّی قائنی در بهار سال ۱۳۳۵ ش پس از ۵۶ سال تلاش و کوشش در تهران بدرود زندگانی گفت و در گورستان ظهیر الدوله به خاک سپرده شد.
قطعه زیر را سرّی برای نقش سنگ مزار خود سروده است:
«ادبایی که جهان پیرایند/یا جهان را پس از این آرایند
من که خاک است کنون ماوایم/ سرّیم، سرّی نابینایم
سیدم، سید، اعلا نسبم/ عاشقم، عاشق فضل و ادیم
نوربخشی که بود، دفن به ری/ سیزده پشت مرا هست به وی
به وجود آمدم از مادر کور /کور و کر رفتم و خفتم در گور
شاعر شد به جهان پیشه من /نیست جز شعر، در اندیشه من
عاقبت رخت ز دنیا بستم/ وز غم کوری و کری رستم
من خود امروز نهان زیر گلم /لیک نزد رفقا، هست دلم
خواهم از او که ز من یاد آرد/چون به خاکم، قد میبگذارد.»
- بیشتر بخوانید:
- آشنایی با نقاش و هنرمند ناشنوای اسپانیایی
منبع: کتاب دایرة المعارف نوابع و مشاهیر معلول ایران و جهان
انتهای پیام/
خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانههای داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای منتشر میشود.
اخبار مرتبط
دیگر اخبار این روز
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران