پاسداشت نویسندگان ریشه در فرهنگ ایران باستان دارد

به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، در ایران باستان سیزدهم تیرماه، جشن تیرگان بود. به دلیل اینکه در این روز هوشنگ، پادشاه پیشدادی نویسندگان را جمع کرد و به پاسداشت آن‌ها پرداخت. پس از پیشنهاد انجمن قلم ایران برای نامیدن روز ۱۴ تیر به نام روز قلم، در سال ۱۳۸۱ این پیشنهاد در شورای عالی انقلاب فرهنگی ثبت شد. از آن سال تاکنون از این روز با عنوان روز قلم یاد می‌شود.

بیشتربخوانید

• خلق اثر خوشنویسی با ناخن انگشت سبابه، به مناسبت بزرگداشت روز قلم + تصاویر

نویسندگی در ایران از زمان پیشدادیان تاکنون تغییر کرده است و بخشی با عنوان ادبیات داستانی پس از آشنایی ایرانیان با دنیای غرب شکل گرفت. از آن زمان رمان و داستان کوتاه خلق شدو سید محمدعلی جمالزاده را پدر داستان نویسی ایران می‌دانند.

جمالزاده نخستین مجموعه داستان‌های کوتاه ایرانی را با عنوان «یکی بود یکی نبود» سال ۱۳۰۰ در برلین منتشر کرد.

"به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، در ایران باستان سیزدهم تیرماه، جشن تیرگان بود"وی در سال ۱۹۶۵ میلادی نامزد دریافت جایزه نوبل ادبیات شد. در داستان‌های وی می‌توان انتقاد از وضع زمانه را مشاهده کرد. در داستان هایش علاوه بر روانی نثر، زبانی ساده، طنز آمیز، کنایه، ضرب المثل و استفاده از اصطلاحات عامیانه دیده می‌شود.

داستان کوتاه «فارسی شکر است» را که در اثر «یکی بود یکی نبود» منتشر شده است، با عنوان نخستین داستان کوتاه فارسی به شیوه غربی می‌شناسند. این داستان پس از گذشت هزار سال از نثرنویسی فارسی نقطه عطفی برای آن است. علاوه بر آن مقدمه نویسنده بر کتاب «یکی بود یکی نبود» سند ادبی مهم و واقع بینانه تری از نثر معاصر فارسی است.

در این مقدمه با تاکید بیان می‌شود که کاربرد ادبیات مدرن ابتدا بازتاب فرهنگ عامه سپس انعکاس مسائل و واقعیت‌های اجتماعی است.

انتهای پیام/