معنای سفر وزیر خارجه عربستان به دمشق چیست؟/ همه کشورهای منطقه در فکر بازسازی روابط هستند

یک هفته پیش از این سفر، فیصل المقداد وزیر امور خارجه سوریه به دعوت همتای سعودی خود عازم شهر جده شده بود. در پایان سفر فیصل مقداد، وزرای خارجه عربستان سعودی و سوریه بیانیه‌ای صادر کردند که در آن وعده بازگشت سوریه به اتحادیه عرب و عادی‌سازی روابط سوریه و عربستان داده شده بود.

سفر بن فرحان به سوریه را می‌توان سفری برای ادامه گفت‌وگوها میان سوریه و عربستان به منظور فراهم کردن زمینه برای بازگشت دمشق به جهان عرب دانست. این سفر بالتبع تاثیراتی بر سیاست داخلی و سیاست خارجی سوریه خواهد داشت اما اینکه دامنه‌های این تغییرات چقدر خواهد بود، در شرایط فعلی قابل پیش‌بینی نیست.

انتظار می‌رود یکی از موضوعاتی که تحت‌تاثیر قرار گیرد و در خصوص آن گفت‌وگوهایی انجام شود، حضور نیروهای خارجی در سوریه است. نیروهای امریکایی، روسی، ترکیه‌ای و ایرانی در حال حاضر در سوریه حضور دارند و همه این موارد در مناسبات سوریه با جهان عرب تاثیر دارد. همه کشورهای منطقه در تلاش برای بازسازی روابط هستند؛ ایران و عربستان، ترکیه و مصر، قطر و مصر و...

"یک هفته پیش از این سفر، فیصل المقداد وزیر امور خارجه سوریه به دعوت همتای سعودی خود عازم شهر جده شده بود"نمونه‌هایی از این تلاش هستند و احیای روابط سوریه و جهان عرب را نیز باید در همین چارچوب دید. این روند به نوعی نشانگر حرکت منطقه به سوی ثبات و آرامش است.

نگاه قدرت‌های جهانی به تحولات منطقه نیز قابل توجه است. ایالات متحده در سوریه خواستار فروپاشی ساختار نبود. عربستانی‌ها هم نگاه مشابهی دارند.

بهبود روابط سوریه با جهان عرب در شرایطی که برخی کشورهای عربی منطقه در پی عادی‌سازی روابط با رژیم اسراییل هستند، کمک خواهد کرد که برخی نگرانی‌های امریکا و اسراییل در منطقه کاهش یابد. اقداماتی هم که همزمان با سفر بن فرحان از سوی نهادهای دولتی ایالات متحده علیه مقام‌های ارشد دولت سوریه انجام می‌گیرد حاوی پیام مشخصی است. واشنگتن می‌خواهد ابزارهایی برای اعمال فشار علیه سوریه و بشار اسد در اختیار داشته باشد اما نمی‌خواهند ساختار در این کشور فرو بپاشد یا برای نمونه ارتش منحل شود.
بازیگران دیگر از جمله روسیه هم مخالف روند احیای روابط سوریه نیستند و این مساله را در کاهش هزینه‌های‌شان در سوریه موثر می‌دانند.
تحولات منطقه به خوبی نشانگر آن است که همه کشورها به دنبال ثبات و حفظ وضع موجود هستند و سیاست‌هایی که تغییرات گسترده و بزرگ را دنبال می‌کردند دیگر طرفداران زیادی ندارند.