خاقانی اوج سخنوری شعر فارسی است

به گزارش خبرگزاری مهر، بیست‌ودومین جلسه سلسله درس گفتارهای زیبایی شناسی زبان فارسی، با موضوع جایگاه خاقانی شروانی در شعر فارسی سه شنبه با حضور یوسفعلی میرشکاک شاعر و پژوهشگر ادبی برگزار شد.

میرشکاک، در این جلسه خاقانی را اوج سخنوری در شعر فارسی عنوان کرد و گفت: جهت شعر و شاعری ما بعد از خاقانی عوض می‌شود و به سبک عراقی می‌رسیم و در شعر به سمت استعاره و رموز صوفیانه و عارفانه می‌رویم. عده‌ای خاقانی و ابوالعلاء گنجوی (پدر زن خاقانی) و اثیرالدین

اخسیکتی و مجیربیلقانی را شاخه ترکستانی سبک خراسانی می‌دانند.

وی در بخش دیگری از این جلسه به قصیده‌ای که خاقانی در پاسخ به جمال‌الدین اصفهانی سروده اشاره کرد و گفت: این قصیده یکی از بهترین قصاید خاقانی است. خاقانی در این قصیده، خیلی مؤدبانه وارد شده با هنرمندی ویژه‌ای جمال‌الدین اصفهانی را وادار به عذرخواهی کرده است. طبیعت خاقانی مبتنی بر سخنوری است. او حتی در مرثیه فرزند خود وارد عرصه کلام فیگوراتیو می‌شود.

این‌شاعر با اشاره به تأثیرات جدی خاقانی از سنایی غزنوی گفت: خاقانی در منظومه «تحفه‌العراقین» به سنایی در مثنوی «حدیقةالحقیقه» اقتدا کرده است ولی در قصاید خود جاهایی به مصاف سنایی رفته؛ یعنی از قصاید حکیم سنایی استقبال کرده است.

میرشکاک در پایان این جلسه ابونصر فارابی را نخستین فیلسوف ما و کتاب موسیقی او را هم بهترین کتاب موسیقی ایران و جهان اسلام پنداشت و سپس به بحث اهمیت موسیقی در ارتباط با حکمت پرداخت و گفت: موسیقی، ذات حکمت بوده است و امکان ندارد کسی اهل حکمت باشد ولی اهل موسیقی نباشد.

فلسفه درقدیم، مجموعه‌ای شامل طب و ریاضیات و نجوم و غیره بوده است.