تجربه‌ای مشترک باهنرمندان روسیه،اکراین و ارمنستان/این قصه صلح است

شیوا سرمست بازیگر و کارگردان تئاتر که اوائل فروردین نمایش «راز مرزها» را با همراهی هنرمندانی از ارمنستان، اکراین و روسیه به صحنه برد، درباره این تجربه به خبرنگار مهر گفت: نمایش «راز مرزها» سوم و چهارم فروردین ماه به کارگردانی مشترک من و هاروتیون

هووانیسیان در تئاتر بابیلون

ایروان به صحنه رفت. این اجرا با همراهی ۴ گروه ایرانی، ارمنی، اکراینی و روسی به صورت جداگانه تمرین شد و در ادامه به مدت یک هفته عوامل نمایش با یکدیگر تمرین گروهی داشتند تا به هماهنگی و جمع بندی‌های لازم برای اجرا برسند.

وی درباره ایده این نمایش بیان کرد: کانسپت ابتدایی شکل‌گیری نمایش از یک بازی شروع شد به این ترتیب که من با چند تن از دوستان ارمنی ام که یکی از آنها هاروتیون

هووانیسیان بود، قرار گذاشتیم که هرکدام به زبان کشور خودمان با دیگری صحبت کنیم و از او چیزی را بخواهیم و بعد ببینیم طرف مقابل با وجودی که زبان ما را نمی‌داند چقدر متوجه صحبت‌ها و درخواست ما می‌شود. در این بازی من به زبان فارسی از دوستم خواستم که از جا بلند شود و تا حیاط کافه با من قدم بزند که در کمال تعجب او متوجه منظورم شد. من از قبل این ایده را که آدم‌ها برای ارتباط برقرار کردن با هم نیازمند کلام مشترک نیستند بلکه به زبان مشترک احتیاج دارند، در ذهن داشتم و می‌خواستم در فیلم کوتاهم آن را اجرا کنم. چون معتقدم زبان مشترک بین آدم‌ها از فهم و درک به وجود می‌آید و ارتباط برقرار کردن با زبان بدن و زخم‌ها و دردها و آرزوهای مشترکی که داریم باعث فهم و درک ما از هم می‌شود در حالی که ممکن است ۲ نفر هم زبان با یکدیگر باشند اما حرف هم را نفهمند و ارتباط بینشان درست شکل نگیرد.

"در این بازی من به زبان فارسی از دوستم خواستم که از جا بلند شود و تا حیاط کافه با من قدم بزند که در کمال تعجب او متوجه منظورم شد"در واقع رتباط گرفتن آدم‌ها با یکدیگر فارغ از زبان مشترک از خاستگاه‌های مشترک، آرزو و درد مشترک می‌آید.

بازیگر نمایش «عمیق ممیز» با اشاره به اینکه مضمون نمایش درباره رهایی و آزادی است، ادامه داد: در نهایت هاروتیون

هووانیسیان که این ایده را همچون داستان «برج بابل» می‌دید، پیشنهاد داد آن را عملی کنیم و به صورت یک نمایش به صحنه ببریم. خیلی از آرتیست هایی که در ارمنستان زندگی می‌کنند به دلیل وجود جنگ و شرایط نامناسب در کشورهایشان آنجا هستند. اتفاقاً شوهر بازیگر اکراینی نمایش ما روسی بود که در همین دوره جنگ در دانشگاه با یکدیگر آشنا شده بودند و یک روز قبل از شروع تمرین‌ها و در بهبوهه جنگ بین کشورهایشان با هم ازدواج کردند. خواسته همه گروه نمایش برقراری صلح در جهان و پایان یافتن جنگ است. ما از زندگی چیز زیادی نمی‌خواهیم و فقط می‌خواهیم در صلح و آرامش به شادی زندگی کنیم همین درد مشترک بین ما که خاستگاهش آزادی خواهی است کانسپت اصلی نمایش را شکل داد و هر کدام از ما با توجه به تجربیاتمان این تم را برای خودمان تعریف کردیم که همین مساله به ما موقعیت‌های نمایشی متفاوتی را ارائه می‌داد.

وی یادآور شد: بر همین اساس قصه‌هایی تک خطی از طرف هرکدام از ما شکل گرفت که در نهایت کاراکترها با یکدیگر هم‌مسیر و متحد شدند و به آزادی و رهایی رسیدند.

در واقع زبان و مرزها ارزشی ندارند و راز مرز بین کشورها و انسان‌ها خطی نیست که روی نقشه کشیده می‌شود بلکه به میزان ارتباطی که با هم برقرار می‌کنند، بستگی دارد.

سرمست در پایان صحبت‌هایش با اشاره به بازخوردهای مثبتی که از اجرای این نمایش در ایروان گرفته است، عنوان کرد: درحال پیگیری برای اجرای نمایش در کشورهای دیگر نیز هستیم و قرار بر این است که در هر کشوری که اجرا می‌رویم یک یا دو آرتیست از همان کشور نیز به گروه نمایش اضافه شود چون پیام اصلی این نمایش صلح است که خواسته‌ای جهانی و مربوط به همه مردم دنیاست.

عوامل این نمایش عبارتند از کارگردانان: هاروتیون

هووانیسیان، شیوا سرمست، بازیگران ایرانی: شیوا سرمست، پدرام زمانی، شیده غفاریان، بازیگران ارمنی: هاروتیون

هووانیسیان، آرام سرداریان، بازیگر روسی: کرینا

اوودو، بازیگر اوکراینی: آناستازیا

ریکونوا، گرافیست: آراد انتظار.