این علائم می گوید به زودی می میرید!

این چه تیتری است؟!مطلب ایرادی ندارد.حاوی اطلاعات علمی است.اما چرا با چنین تیتری روح و روان مردم را آزرده کنیم؟آن هم در چنین شرایط سخت اقتصادی و...

در مطلب عنوان شده:«حتی نوزادان متولد نشده هم نمی‌توانند از آلودگی‌های سمی دنیای امروز در امان بمانند.قرار گرفتن در معرض سموم در زندگی روزمره بسیار اجتناب ناپذیر است. این مواد در بخش‌های مختلف از مواد غذایی و آرایشی بهداشتی گرفته تا محیط زیست یافت می‌شوند و هنگامی که به بدن وارد می‌شوند، تأثیرات منفی‌ آنها کاملا ملموس است.موادسمی ممکن است از طریق مواد شیمیایی موجود در هوا، تابش امواج الکترومغناطیسی از تلفن‌همراه و همچنین مواد غذایی فرآوری شده که می‌خورید به بدن راه‌ یابند. بیماری‌های خود ایمنی و استرس هم می‌توانند در این فرآیند نقش داشته باشند.ممکن است قادر نباشید از مواد سمی در امان بمانید، اما دانستن منشاء و چگونگی برخورد با آن‌ها به شما کمک خواهد کرد سمیت مواد را به طور قابل ملاحظه‌ای کاهش دهید.»

با کدام معیار و منطق چنان تیتری انتخاب می شود؟! این آیا چیزی جز «طعمه کلیک» است؟

جذب کلیک به هر قیمتی؟کسب درآمد از جانب کلیک هایی که روی این خبر و آگهی های همسان می شود به قیمت نگران کردن مردم؟

گروه مطالعات و ارتباطات دانشگاه میشیگان اخبار جعلی را اخبار دروغینی توصیف می کند که داستانی ساختگی است، بدون حقایق، منابع یا نقل قول قابل تأیید؛گاهی اوقات این اخبار ممکن است تبلیغاتی باشند که برای گمراه کردن خواننده طراحی شده‌اند یا به‌عنوان « طعمه کلیک» برای انگیزه‌های اقتصادی نوشته شده‌اند چون نویسنده یا ناشر از تعداد افرادی که روی آن خبر کلیک می‌کنند سود می‌برد.

اخبار پزشکی به دلیل تخصصی بودن از حساس ترین اخبار رسانه ها هستند که باید حتما منبع معتبر علمی داشته باشند.

گاهی وقت ها هم اصل خبر مشکل دارد که باید جایی مثل وزارت بهداشت ورود کند.

گاهی وقت ها هم بنیان خبر دچار مشکل نیست اما تیتر خبر آنچنان غیر واقعی است که فقط برای جذب کلیک مناسب است.

به عنوان یک مخاطب توصیه ام می کنم هنگام تیتر زدن مواظب احوال مردم باشیم. ممکن است با یک تیتر غیر واقعی زندگی یک نفر به خطر افتد. سراغ دارم فردی استرسی که با خواندن خبر دروغ و غیر علمیِ پزشکی، وضعیتش حاد شد و کارش به بیمارستان کشید.

کاش مواظب حال روحی مخاطبانمان باشیم.کاش اخبارمان را به هر قیمتی نفروشیم.

کاش مخاطبانمان را طعمه فرض نکنیم.

*دانشجوی دکترا ارتباطات