نسل نوین ملی‌گرایان و ویژگی‌های آئین شهریاری در جهان مدرن، گفتگوی کیهان لندن با عرفان قانعی فرد - Gooya News
فیروزه نوردستروم - کیهان لندن
بیش از چهار دهه از وقوع انقلاب اسلامی بهمن ۱۳۵۷ می‌گذرد با اینهمه سال‌هاست که شهروندان ایرانی به‌خصوص جوانان نسل سوم انقلاب که دوران پهلوی را تجربه نکرده‌اند در اعتراضات مختلف علیه جمهوری اسلامی با تکیه بر ایرانگرایی و میهن‌دوستی شعارهایی چون «رضاشاه روحت شاد» و یا «ای شاه خوبان، برگرد به ایران» را سر می‌دهند.
آیا دلیل این نکوداشت و حمایت‌ها تنها تنفر از رژیم جمهوری اسلامی است؟
آیا شرایط سیاسی و اجتماعی کشور به نحوی پیش خواهد رفت که بجای حکومت استبداد دینی کنونی یک نظام پادشاهی مشروطه بر اساس اصول دموکراتیک جایگزین شود؟
احتمال اینکه یک استبداد ناسیونالیستی با پوشش ملی‌گرایی به جای استبداد مذهبی در ایران بنشیند تا چه اندازه است؟
کیهان لندن این پرسش‌ها را با عرفان قانعی فرد پژوهشگر و تحلیلگر ایرانی مقیم آمریکا، دانش‌آموخته «مطالعات امنیت» و «مطالعات خاورمیانه» از دانشگاه‌های لندن و کالیفرنیا و پژوهشگر خاورمیانه در مرکز ضد تروریسم در میان گذاشته است.
-برای برجسته کردن گفتمان آیین شهریاری در ایران نقاط چه نقاط مشترکی بین جمهوریخواهان ملی‌گرا و پادشاهی‌خواهان می‌بینید؟
-شرط اول قدم «ایران» است و «ایرانی ماندن»؛ پس از فروپاشی ساختار ملایان در ایران، دوران انتقالی بسیار پر نشیب و فرازی در انتظار خواهد بود و یک شخص قوی دارای اعتبار و حیثیت سیاسی می‌بایست مردم را به گرد وطن‌پرستی و عشق به ایران جمع کند تا با حفظ امنیت کامل هم جامعه به نهادینه کردن اصول دموکراسی و تقویت جامعه مدنی بپردازد و هم در صندوق رای، سرنوشت خود را تعیین کند. در حال و روز فعلی، تنها کسی که دارای این اعتبار هست، شهریار ایران «شاهزاده رضا پهلوی» است.
👈مطالب بیشتر در کیهان لندن
-چرا سرزمین ایران همواره به شکل پادشاهی اداره می‌شده، حتا پس از انقلاب مشروطه و تغییراتی که می‌توانست به برپایی یک جمهوری بیانجامد؟
-چون بخشی از هویت ملی ماست. ایران، در نهاد خود، کوروش داشته است، فرمانروای آشتی و صلح و خالق امپراتوری بزرگ. مشابه این ابرمردهای تاریخ ایران، وجود دارند. کوروش، از مردان بزرگ تاریخ و سیاست ایرانی، در تاریخ مانده است نه به خاطر اینکه نامش به معنی «خورشید» است بلکه بدان خاطر که این نابغه هدایتگر ما، اهل تسامح و رواداری بود و میراث هویت ایرانی را شکل داده و تا امروز توسط برخی شاهان دارای لقب «کبیر» حفظ شده است «داریوش، شاپور، نادرشاه، رضاشاه» همین سنت ایرانی، سدی در برابر هجوم فرهنگی بیگانگان بود و هویت پربار جامعه ما- جامعه خالق و نواندیش و دارای منش و آئین ایرانی- نگه داشته بود.
"وگرنه کسی به دنبال سلطانیسم استبدادی نیست، اسمش «پادشاهی ایرانی» است و باید برخورد عقلانی و سیاسی با این واقعیت مطلوب داشت و به هویت و تاریخ خویش بازگشت و نام ایران را دوباره پر غرور کرد"درواقع، در آیین شهریاری، شاه، نگهدارنده فرهنگ بوده و شهریار هم حافظ ارثیه نیاکان ماست که با داشتن فهم مدنی و اندیشه و خرد، فرزند متمدن روزگار خویش است و امروز هم علت وجودی فکر پادشاهی، عشق دوباره به ایران و ایرانی ماندن است. وگرنه کسی به دنبال سلطانیسم استبدادی نیست، اسمش «پادشاهی ایرانی» است و باید برخورد عقلانی و سیاسی با این واقعیت مطلوب داشت و به هویت و تاریخ خویش بازگشت و نام ایران را دوباره پر غرور کرد. چون نام ایران به همراه تمدن کهن است و تفکر پادشاهی ایرانی هم قابل حذف نیست، زیرا عصاره تمدن ایرانی است.
اخبار مرتبط
دیگر اخبار این روز
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران
