چرا صداوسیمای جمهوری اسلامی نمی‌تواند با مخاطبان خود به خوبی ارتباط برقرار کند؟

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، عباس قائمی، پژوهشگر هسته افکار عمومی و تغییرات اجتماعی مرکز رشد دانشگاه امام‌صادق (ع) نوشت: چرا علی‌رغم فروش فوق‌العاده بسیاری از فیلم‌های هالیوود، معمولا هیچ‌کدام از کارگردانان این فیلم‌ها مطرح نمی‌شوند؟ چرا با این همه انیمیشن‌های موفق «دیزنی» و «پیکسار»، بازهم هنگامی که از سازنده‌های آن‌ها نام می‌بریم نام هیچ هنرمندی به ذهن‌مان نمی‌آید و ترجیح می‌دهیم همان پیکسار یا دیزنی را به کار ببریم؟ حقیقت این است که سال‌های بسیار است که تولید فیلم، سریال و پویانمایی در ایالات‌متحده (و نه حتی اروپا) به یک صنعت کامل بدل شده، که به جای نام هنرمندان، برند تجاری کمپانی‌های بزرگ آن مطرح می‌شود و این یعنی آن هنرمندان، هرکدام «بخش خود» را به خوبی انجام داده‌اند، اما موفقیت کل اثر رسانه‌ای، مدیون کل فرآیند‌های جزئی و کلی است. در ایران، هنگامی که برخی هنرمندان یا تولید‌کنندگان تلاش می‌کنند اثری را در قالب یا تحت‌تاثیر آثار هالیوودی تولید کنند، معمولا به وجه «سخت» آن که ابزار، امکانات و تجهیزات فنی تولید است بیشتر توجه می‌کنند. نمونه بسیار جدی آن در تولید برخی آثار پویانمایی است که از کیفیت بصری بسیار خوب برخوردار هستند، حتی از نظر فیلمنامه نیز قوت کمی نداشته، اما بازهم نسبت به هزینه‌های انجام‌شده برای آن با شکست مواجه می‌شوند. علت اینجاست که به حلقه‌های متعدد و مراحل و فرآیند‌های پیچیده و تخصصی‌شده تولید رسانه‌ای که همه دست در دست هم داده تا در فضای صنعتی هالیوود به موفقیت مالی دست پیدا کنند، توجه نداریم و تنها بخشی از آن را بدون توجه به مراحل دیگر تقلید می‌کنیم