معرفی میراث فرهنگی به کودکان با انیمیشن موزه

پویانمایی «موزه» با تکنیک استاپ موشن از تولیدات جدید مرکز پویانمایی صباست که به تهیه‌کنندگی نادر یغماییان و کارگردانی مشترک بهروز و آبتین یغماییان، ساخته می‌شود.

این مجموعه پویانمایی که تاکنون پنج فصل آن ساخته شده با هدف معرفی میراث فرهنگی ایران و هنرمندان ایرانی به کودکان تولید می‌شود.

قرار است به‌زودی فصل پنجم این مجموعه پویانمایی از تلویزیون در ۲۶ قسمت پخش شود.

هر قسمت از مجموعه پویانمایی «موزه» با نویسندگی محمد شکوهی، با نقشه دزدی از موزه آغاز می‌شود و در نهایت علاوه بر تلاش شخصیت‌های قصه برای حفاظت از آن شی تاریخی، درباره تاریخچه و قدمت آن میراث فرهنگی توضیحاتی به مخاطب داده می‌شود. 

محمد شکوهی نویسنده مجموعه پویانمایی موزه در خصوص شکل گیری این مجموعه و شخصیت‌های آن گفت: روزی که من به این مجموعه اضافه شدم طرح فصل یک این مجموعه شکل گرفته بود؛ این کار، دغدغه‌ای بود برای شناخت میراث فرهنگی ایران و مشاهیر ایران و هر آن چیزی که از اطلاعات تاریخی ایران چه قبل از اسلام و چه بعد از اسلام به زبان ساده می‌خواستیم برای بچه‌ها بگوییم به دنبال آن رفتیم و پیدا کردیم.

محمد شکوهی در خصوص پردازش شخصیت‌ها نیز گفت: از ابتدای داستان که شخصیت سه موش را داشتیم که می‌خواستند از موزه دزدی کنند و شخصیت‌های کارکنان موزه، در فصل دوم شخصیت کارآگاه را اضافه کردیم که هیجان این داستان دزد و پلیس را بیشتر کند. 


وی ادامه داد: در فصل سوم شخصیت کارآگاه حذف شد؛ و از فصل سوم به بعد یک دغدغه‌ای به وجود آمد، دغدغه بیشتر تصمیم‌گیری و مدیریتی بود؛ که شخصیت‌های منفی داستان خیلی جذاب‌تر از شخصیت‌ها‌ی مثبت داستان شدند. 
به همین دلیل خط اصلی داستان در خصوص سه موش بود که هر دفعه چیزی از موزه می‌دزدیدند. 
از فصل بعد ما این‌ها رو آوردیم در ساید مثبت قرار دادیم و یک شخصیت منفی جدید طراحی کردیم که او از موزه دزدی کند. 


شکوهی در خصوص نوشتن برای اجرا نیز گفت: خیلی تخصصی است نوشتن برای انیمیشن، چون باید سبک کار را بدانید، چون هر کدام از این سبک‌ها محدودیت‌هایی دارند، و این محدودیت‌ها موقع نوشتن حتما باید مورد توجه قرار بگیرند.


وی افزود: یکی از این محدودیت‌ها حرکات شخصیت‌هاست یعنی این شخصیت‌ها یک سری از افکت‌ها رو می‌توانند انجام دهند و بعضی دیگه از افکت‌ها را ابدا نمی‌توانند مثلا سرعت کار رو نمی‌توانیم کم کنیم که شخصیت سرعتش کم بشود یا این طرف و آن طرف بپرد یا حرکاتی که از قبل تعریف شده باشد، می‌توانیم بنویسیم و بر مبنای شخصیت‌های محدود لوکیشن محدود و حرکات محدود این متن‌ها باید نوشته شود.


این نویسنده می‌گوید: این محدودیت‌ها وجود دارد و ما باید بر مبنای این محدودیت‌ها بنویسیم و این کار را سخت‌تر می‌کند، وقتی قرار است که سریال بنویسم باید جوری بنویسم که تکراری نشود، نسبت به قسمت‌های قبلی، که ساده‌ترین راه این است که شخصیت اضافه کنیم، لوکیشن اضافه کنیم که ساخت لوکیشن هم زمان بر و هم سخت است و باید فکر کنیم که با همین شخصیت‌ها و همین دکور چطور باید بنویسیم.


شکوهی ادامه داد: بیشترین دغدغه ما این است که داستان‌ها به تکرار نیفتند و سعی می‌کنیم با نوسازی کاراکتر‌ها ­­یا شخصیت‌هایی را اضافه کنیم یا خصوصیتی را به این شخصیت‌ها اضافه کنیم مثل اضافه کردن وسواس به رئیس در فصل بعدی و اضافه کردن خصوصیاتی دیگر.


او در پایان اظهار کرد: بحث مهم‌تر ما پیدا کردن میراث تاریخی ایران است که برای بچه ها­ به زبان ساده قابل بیان باشد؛ ما برای این اطلاعاتی که به بچه‌ها در خصوص میراث تاریخی ایران می‌دهیم تحقیق می‌کنیم تا­صحیح باشد.