شیوع سندرم افتتاح؛ هنگام پایان خدمت مسئولین!

۱-  زمانی که می‌خواهند سر کار بیایند.
۲- زمانی که می‌خواهند سر کار بگذارند!

مورد اول رایحه خوش خدمت‌ مسئولین، هنگامی است که می‌خواهند مخ‌ها را بزنند تا همگان متقاعد شوند، آنها اصل جنس‌اند و همان مرد سوار بر اسب سپیدی‌ هستند که قرار بود به عنوان ناجی بیاید. آنها برای این داستان‌پردازی، زحمات زیادی متقبل می‌شوند و برای اثبات حقانیت خودشان با کلی طرح و ایده در پوشه و پرانرژی و آبدیده وارد میدان کار و عمل می‌شوند.

بعد از طی دوره‌ای‌ نسبتا طولانی خدمت که معروف به «دوره بی‌بویی و بی‌خاصیتی و البته جمع‌آوری دستاوردهاست» (!) دوره دوم رایحه خوش خدمت‌ مسئولین شروع می‌شود. این دوره زمانی است که مسئولین بار و بندیل‌ خود را به قصد کناره‌گیری از مسندشان می‌بندند! در این دوره که معروف به سندرم شواف و یا افتتاح است؛ مسئولین دوباره جان می گیرند و دست به کار و تلاش می‌شوند.
آنها  به شکل سریع و  عجیبی شروع به افتتاح پروژه‌های ناتمامی  می‌کنند که با هزار زحمت قبلا  کلنگ‌شان را به زمین زده‌اند! (مثلا افتتاح تلسکوپ بدون آیینه و عدسی در کاشان!) دلیلش هم این است که  مبادا افتخار آنها به حساب بعدی‌ها گذاشته شوند! البته بعدی‌ها هم کم نمی‌آورند آنها این پروژه‌های ناتمام را حتی اگر ۵ درصدشان هم باقی مانده باشد عمرا تمام‌شان کنند تا نشان دهند آن افتتاحیه‌ها الکی بودند! البته باز دوباره قبلی‌ها با حدس زدن به بروز چنین واکنشی از بعدی‌ها(تمام نکردن پروژه) بدل این کار را به قبلی‌ها می‌زنند. یعنی می‌آیند همان پروژه ناتمام را بعد از افتتاح، وارد فاز اجرایی می‌کنند! البته ایراد کوچک این کار آن است که پروژه تانمام بر سر مردم آوار می‌شود(مانند افتتاح ایستگاه متروی چند سال قبل) که البته خیلی مسئله مهمی هم نیست! مهم کم نیاوردن و رو کم کنی است! خلاصه؛ نتیجه این کل‌کل‎ها این می‌شود که آن پروژه بخت برگشته با کلی هزینه و بودجه صرف شده، کن لم یکن تلقی می‌شود و تا پیدا شدن یک صاحاب، آویزان و بی صاحاب باقی می‌ماند!

پیشنهاد می‌شود در زمانه ای که رابراه کمیته‌های تحقیق و تفحص تشکیل می‌شود یک کمیته پیگیری هم برای این پروژه‌های مادرمرده بی‌سرپرست و بدسرپرستی که در کوچه و خیابانهای شهر به امید خدا رها و از آن دولت رانده و در این دولت مانده شده‌اند، تشکیل شود تا بلکه سرو کله خیری پیدا شود تا عاقبت کارشان را به سرانجام برساند! خدایا خودت ما را عاقبت به خیر کن! 
همچنین به خبرنگاران اعزامی پیشنهاد می‌شود مراقب این افتتاحیه‌های مرگبار باشند چون هر لحظه ممکن است کار دشتشان بدهند!

.