دردسر‌های لباس بزرگ فضایی برای فضانوردان زن!

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، "پوشیدن لباس فضایی در شرایط گرانش صفر سخت است و اگر آن لباس اندازه شما هم نباشد وضعیت سخت‌تر می‌شود". این جمله‌ای است که دکتر "جسیکا میر" که در سال ۲۰۱۹ در کنار کریستینا کخ یک راهپیمایی فضایی تاریخی تماما زنانه در ایستگاه فضایی بین‌المللی را انجام داد، گفته است.

در سال ۲۰۱۹ "جسیکا میر" و "کریستینا کخ" برای نصب باتری‌های لیتیوم-یونی جدید از ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) بیرون آمدند تا نخستین راهپیمایی فضایی کاملا زنانه را برگزار کنند. این راهپیمایی، نخستین راهپیمایی فضایی میر و چهارمین راهپیمایی فضایی کخ بود و هفت ساعت و ۱۷ دقیقه به طول انجامید.

پیاده روی فضایی، فعالیت بیرون از سفینه، یا فعالیت برون ناوی (EVA) به عملیات خروج فضانورد از فضاپیما گفته می‌شود. این اصطلاح نه تنها برای فضانوردانی که در مدار زمین از فضاپیما خارج می‌شوند، بلکه برای فضانوردانی که بر روی ماه راهپیمایی کردند نیز به کار می‌رود. فضانوردانی که اقدام به پیاده‌روی فضایی می‌کنند، باید لباس فضایی ویژه‌ای بپوشند که آن‌ها را در خلا فضا و در مقابل تشعشعات خطرناک کیهانی محافظت کند.

مناسب بودن اندازه این لباس‌های فضایی برای فضانوردان بسیار مهم است، زیرا اگر این لباس بیش از حد برای آن‌ها بزرگ باشد، می‌تواند کار را برایشان سخت‌تر یا حتی مرگبارتر کند.

میر اخیرا در مصاحبه‌ای اختصاصی که با "اینسایدر" داشته است، اظهار کرد: لباس‌های فضایی که ناسا در دهه ۱۹۷۰ تولید کرده است، همان لباس‌های فضایی هستند که هم اکنون نیز فضانوردان ناسا می‌پوشند.

چالش‌های فضانورد زن ناسا با لباس فضایی بسیار بزرگ خود!

او گفت: پوشیدن این لباس‌های فضایی برای تمامی فضانوردان کاری سخت و چالش برانگیز است و فضانوردان در آن‌ها تحت فشار هستند و بنابراین به سختی می‌توان در آن‌ها حرکت کرد.

میر در ادامه افزود: در دهه ۱۹۷۰ بیشتر فضانوردان مردانی با جثه بزرگ بودند.

"به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، "پوشیدن لباس فضایی در شرایط گرانش صفر سخت است و اگر آن لباس اندازه شما هم نباشد وضعیت سخت‌تر می‌شود""سایز لباس‌های فضایی نیز به دلیل محدودیت بودجه، محدود بود و به گونه‌ای طراحی شده بودند که اکثر فضانوردان بتوانند از آن استفاده کنند و اندازه آن‌ها باشد. اما مسئله اندازه به جنسیت مربوط نمی‌شود. فضانوردانی که با آن‌ها همراه بودم از نظر جثه با من فرق داشتند و برای مثال کوچکترین سایز این لباس‌ها همانند یک لباس فضایی سایز متوسط بود. من باید همان لباس فضایی را می‌پوشیدم که قدبلندترین همکار مرد من آن را می‌پوشید.

میر که یک فیزیولوژیست نیز است، گفت که برای فضانوردانی که جثه آن‌ها مانند اوست یاد گرفتن این کار که چگونه با لباس فضایی که اندازه آن‌ها نیست، به فعالیت و انجام مانور بپردازند، امری چالش برانگیز است. حفظ تعادل در هنگام به تن داشتن این لباس‌های فضایی کمی دشوارتر است.

اما این چالش‌ها به شما کمک می‌کند تا فضانورد بهتری باشید، زیرا باید از دانش خود نهایت استفاده را کنید و در حل مسائل کمی خلاق باشید.

اندازه بودن لباس فضانوردی دشوار است، زیرا شرایط ریزگزانش به بلندتر شدن قد فضانوردان در فضا منجر می‌شود. برای مثال "آن مک‌کلین" (Anne McClain) فضانورد ناسا که او نیز در یک پیاده‌روی فضایی کاملا زنانه شرکت کرده بود، قبلا اعلام کرده بود که قد او در فضا دو اینچ بلندتر از زمان پرتاب، شده بود.

چالش‌های فضانورد زن ناسا با لباس فضایی بسیار بزرگ خود!
فضانورد "هزاع المنصوری" (Hazzaa Ali Almansoori) (چپ)، "اولگ اسکریوپوچکا" (Oleg Skripochka) فضانورد روس سازمان فضایی فدرال روسیه و فضانورد آمریکایی "جسیکا میر" (Jessica Meir) (راست).
لباس‌های فضایی فوق العاده گران هستند. قیمت لباس‌های فضایی فعلی ناسا در سال ۱۹۷۴ بین ۱۵ تا ۲۲ میلیون دلار بود؛ که آن قیمت معادل ۱۵۰ میلیون دلار فعلی است. دلیل گران بودن آن‌ها نیز این است که آن‌ها باید از یک فضانورد در برابر خلا فضا و تشعشعات خورشید و سایر اجسام دیگر محافظت کنند. آن‌ها همچنین نیاز به محافظت از فضانوردان در برابر ذراتی دارند که با سرعت ۱۸۰۰۰ مایل در ساعت حرکت می‌کنند و می‌توانند لباس را سوراخ کنند.

در حالی که ممکن است بودجه‌ای برای ایجاد لباس فضایی جدید در نظر گرفته شده باشد، اما نکته دیگر این است که نه تنها مهندسان باید زمان زیادی را صرف توسعه لباس‌ها کنند بلکه باید پس از آن، به آزمایش و بررسی و تایید آن‌ها بپردازند.

اما به گفته میر، پیشرفت‌هایی در این زمینه در حال رخ دادن است و لباس‌های فضایی جدید در حال توسعه هستند.

او گفت: لباس‌های جدید برای طیف وسیع‌تری از افراد مناسب خواهند بود و آن‌ها قابلیت تحرک بسیار بیشتری در آن‌ها خواهند داشت.