وقتی حضور در «جنگ» کارمندی می‌شود!/در حسرت فرصتی برای نجات کودکان

خبرگزاری مهر - گروه هنر- زهرا منصوری: درست در همین سال‌هایی که سینمای ایران به‌واسطه قهر مخاطبان سایه سنگین رکود حاکم بر گیشه‌ها را تجربه می‌کند و فرآیند عرضه محصولات نمایشی در آستانه ورود به دورانی تازه به‌واسطه فراگیر شدن بسترهای عرضه جدید در فضای مجازی قرار دارد، «سینمای کوتاه ایران» انگیزه بالایی برای یافتن مخاطبانی تازه برای خود دارد.

«فیلم کوتاه» یکی از محصولات بصری مهم و جریان‌ساز در دنیای جدید محسوب می‌شود و به همین دلیل دیگر به‌سختی می‌توان تولیدات این حوزه را نادیده گرفت.

به همین منظور سرویس هنر خبرگزاری مهر قصد دارد با سرفصل ثابت «هر هفته یک فیلم کوتاه در مهر» به معرفی بخشی از تولیدات «سینمای کوتاه ایران» در قالب گفتگو با عوامل این آثار بپردازد.

انیمیشن کوتاه «آسمان دوست‌داشتنی» ششمین اثری است که در قالب این سلسله نشست‌ها به آن می‌پردازیم؛ اثری از محصولات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که امیر مهران آن را کارگردانی کرده است و برای اولین بار در خبرگزاری مهر رونمایی شد.

«آسمان دوست‌داشتنی» روایتی بی‌کلام اما سرشار از رنگ و موسیقی را از رابطه یک پدر و دختر در سایه سنگین جنگ، پیش روی مخاطب قرار می‌دهد.

آنچه در ادامه می‌خوانید مشروح گفتگوی خبرگزاری مهر با امیر مهران کارگردان و پژمان خلیلی آهنگساز این انیمیشن کوتاه است.

* «آسمان دوست‌داشتنی» روایتی موجز از پدری ارائه می‌دهد که گویی مشغله‌اش جنگیدن است و در این مسیر همسرش را هم از دست داده و در ارتباط با دخترش دچار مخاطراتی است؛ چگونه به چنین تصویری برای پرداختن به مقوله «جنگ» رسیدید؟

امیر مهران: هر فیلمسازی معمولاً مسیر و خط فکری مشخصی برای کارهای خود دارد و از جایی به بعد سعی می‌کند همان مسیر را دنبال کند. براساس کارهای گذشته‌ای که در طول سال‌های فعالیتم ساخته‌ام، همواره به موضوع «جنگ» علاقه داشتم. هم درباره اتفاقاتی که در درون جنگ رخ می‌دهد و هم ماجراهایی که در بیرون و یا قبل و بعد از یک جنگ شاهدش هستیم. در هفت فیلمی که تا به امروز ساخته‌ام، غیر از یک مورد، در باقی آثارم اشاره مستقیم به جنگ دارم. بعد از کار آخرم یعنی «نهنگ سفید» که درباره آدمی است که سال‌ها بعد از جنگ به‌دنبال دوستان خود می‌گردد، ایده «جنگ» بار دیگر در ذهن من شکل گرفت.

"براساس کارهای گذشته‌ای که در طول سال‌های فعالیتم ساخته‌ام، همواره به موضوع «جنگ» علاقه داشتم"برایم مهم بود که موضوعی را انتخاب کنم که به شرایط امروز هم ربط داشته باشد.

شرایط جامعه امروز و شکل زندگی ما آدم‌ها به‌گونه‌ای شده که گاهی آنقدر درگیر کار و مشغله‌های خود می‌شویم که اصلی‌ترین مسئله خودمان یعنی زندگی کردن در کنار خانواده را فراموش می‌کنیم. من همواره با خود می‌گفتم به‌عنوان آدمی که هر شب تا دیر وقت کار می‌کنم، چقدر می‌توانم برای بچه و یا همسر خودم وقت بگذارم؟ به این ایده فکر می‌کردم و در جایی با خودم گفتم چطور می‌توانم آن را با جنگ، جمع کنم؟ این ایده در ذهنم شکل گرفت که سراغ آدمی بروم که تمام وقتش را صرف جنگیدن می‌کند.

به این دلیل هم او را خلبان انتخاب کردم که خودم خیلی پرواز را دوست دارم و در عین حال ایده‌های جذابی برای تصویرسازی در این فضا می‌توانستیم داشته باشیم. در این فیلم سراغ پدر خلبانی رفته‌ایم که مدام درگیر جنگ است و وقتی به خانه بازمی‌گردد، فرصتی برای دختر کوچکش ندارد. از طرف دیگر شاهد علاقه دختربچه به پرواز هستیم. از آنجایی که پدر خاطره تلخی از این مسیر دارد، نمی‌خواهد دخترش وارد این فضا شود.

کلیت داستان اینگونه شکل گرفت. در نسخه اولیه‌ای که نوشته بودم، قصه پایان بسیار تلخی داشت اما در نهایت خودم دوست داشتم با وجود تمام تلخی‌ها، در پایان، حس بدی برای مخاطب باقی نماند.