رانندگان بخش خصوصی شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران تجمع کردند

شماری از رانندگان بخش خصوصی شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران روز چهارشنبه اول مرداد، تجمعی اعتراضی برگزار کردند.

پیش از آن، کارگران یک شرکت پیمانکاری در یک پروژه نفتی در هویزه در استان خوزستان روز سه‌شنبه اعتصاب کرده بودند. همچنین کارگران شرکت پتروشیمی چوار در استان ایلام هم به تحقق نیافتن وعده‌های مدیران این شرکت برای تحقق مطالبات‌شان اعتراض کرده‌اند.

به گزارش خبرگزاری ایلنا، جمعی از رانندگان بخش خصوصی شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران صبح روز چهارشنبه اول شهریور، در اعتراض به مشکلات شغلی خود تجمع کردند.

این رانندگان می‌گویند: شرکت‌های خصوصی بر اساس قراردادی که در ابتدا بسته شده بود، عمل نمی‌کنند و با واگذاری مالکیتِ اتوبوس‌ها به رانندگان مخالف هستند.

هرمز ناجیان، یکی از رانندگان معترض، به نمایندگی از همکاران خود به ایلنا گفت: «از سال ۱۳۸۵ که شرکت‌های خصوصی وارد کار شدند، طبق مصوبه هیئت وزیران قرار شد رانندگانی که وارد این بخش می‌شوند، طی قراردادی، پس از پرداخت لیزینگ و بعد از ۷ سال، مالک خودرو شوند.»

او افزود: «رانندگانی مثل من که در آستانه بازنشستگی از شرکت واحد بودند، به امید آنکه صاحب ماشین شوند، راضی به بازخرید خود شدند.»

آقای ناجیان ادامه داد: «۷ سال از مدت قرارداد گذشت و گفتند ده سال باید بگذرد و بعد هم به ۱۵ سال رسید، اما نه تنها ماشین به نام رانندگان نشد که مشکلاتِ دیگری نیز برای‌مان پیش آمد. بعد از این همه زحمت و پولی که آن زمان پرداخت کردیم، امروز دستمان خالی است.»

وی شرکت‌های خصوصی را متهم کرد که «از حقوق و مزایایی که برای رانندگان در نظر گرفته شده، زده‌اند و کار را به جایی رسانده‌اند که رانندگان مجبور شدند ماشین خود را در پارکینگ‌ها رها کنند، چون از پسِ مخارجِ تعمیر این ماشین‌ها برنمی‌آیند.»

این راننده بخش خصوصی در مورد عملکرد شرکت‌های خصوصی توضیح داد که آنها «دربستی‌ها، نمازجمعه‌ها، کارت بلیت‌ها و پول تبلیغ» را به رانندگان نمی‌دادند، یا «لوازمِ ارزان قیمتی که از سوی نهادهای مختلف در اختیار رانندگان قرار می‌گرفت» را از آنان «دریغ می‌کردند و در انبارهای‌شان گم می‌شد.»

بر اساس این گزارش، مشکلات رانندگان خصوصی در زمینه دستمزد به این گونه بوده که گاهی، معوقات آنان برای ۵ یا ۶ ماه پرداخت نمی‌شد؛ «راننده کار می‌کرد اما تنها پولی که نصیبش می‌شد همان پرداختی‌های نقدی مردم بود، که این مبلغ، تنها پول سوخت ماشین را تأمین می‌کرد.»

هرمز ناجیان اشاره کرد که «خرج ماشین سرسام‌آور است و باید به آن رسید. لاستیک ماشین بیش از بیست میلیون تومان و هزینه روغن موتوری که هر ماه باید تعویض شود سه و نیم میلیون تومان است.»

او گفت: معوقات به قدری افزایش یافت که خرج‌های یکی دو میلیون تومانی به خرج‌های ۳۰ – ۴۰ میلیون تومانی رسید و کار به جایی رسید که «بیش از سه هزار اتوبوس در پارکینگ‌ها متوقف شدند» و «به خاطر خوابیدنِ اتوبوس‌ها، در خیلی از نقاط مردم مجبورند ساعت‌های زیادی در انتظار اتوبوس بمانند.»

پس از آن هم رانندگان به کارهای دست‌فروشی و پیک موتوری روی آوردند.

این راننده معترض ‌گفت: «عمر خود را روی کار گذاشتیم. حدود ۷۰۰ راننده چند سال پیش شکایت کردیم اما پرونده‌مان همچنان خاک می‌خورد.»

شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت روز سه‌شنبه ۳۱ مرداد، خبر داد که گروهی از کارگران شرکت «آی جی سی»، فعال در «پروژه جفیر» در شهر هویزه استان خوزستان اعتصاب کردند.

به گفته این شورا، کارگران به پرداخت نشدن چندماهه دستمزد خود و شرایط سخت معیشتی اعتراض داشتند.

از سوی دیگر، کارگران شرکتی پتروشیمی چوار ایلام در تماس با خبرگزاری ایلنا، از تحقق نیافتن وعده‌های مدیران این واحد صنعتی انتقاد کردند.

آنها گفتند که بر اساس این وعده‌ها، قرار بود طرح طبقه‌بندی مشاغل و ساماندهی قراردادها در تیر ماه انجام شود ولی هنوز اجرا نشده است و همچنان صدها کارگر شرکتی بلاتکلیف مانده‌اند.

این کارگران با اشاره به خودکشی حیدر محسنی، کارگر اخراجی شرکت، در چند هفته قبل و تجمع اعتراضی کارگران، گفتند که تعدادی از کارگران معترض، ممنوع‌الورود و توبیخ شدند و این در شرایطی بود که قرار بر این بود که به دلایل خودکشی کارگر رسیدگی شود.